Me’yoriy byudjetga asoslangan moddiy ta’minlanganlik minimumi ish
haqini differensiasiyalashni prognozlashda (boshqarishda) asosiy elementlardan
biri bo’lib xizmat qiladi. Ish haqining eng kam miqdori jamiyatda mavjud
resurslarga bog’liq bo’lmasa, moddiy ta’minlanganlik minimumini ta’minlash
uchun boshqa manbalardan foydalaniladi (ijtimoiy iste’mol fondi, shaxsiy tomorqa
xo’jaligi va shu kabilar).
Me’yoriy iste’mol byudjeti yolg’iz kishilar va oilalilar uchun (son va yosh
tarkibi turlicha bo’lgan), aholining turli guruhlari, oilaning ishlamaydigan a’zolari,
mamlakatning turli hududlari uchun ishlab chiqiladi. Mamlakat hududlari bo’yicha
me’yoriy byudjetlar turmush qiymatidagi farqni aniqlash, hudud koeffisiyentini
asoslashga yordam beradi. Moddiy ta’minlanganlik minimumiga erishish yo’llarini
asoslashda ularni qoplash manbalarini aniqlash katta ahamiyatga ega (eng kam ish
haqi va pensiyalar, nominal va real ish haqini oshirish, ijtimoiy transfertlar, shaxsiy
tomorqa xo’jaligidan olinadigan daromadni ko’paytirish va shu kabilar). Biroq
oilalarda ish bilan bandlar va boqimandalarning turli nisbatlari yuzaga keladi, bu
esa oila ta’minlanishiga ta’sir etadi. Kam ta’minlanganlik muammosini hal etish
uchun ish haqini muntazam oshirib borish, oilada bandlikni oshirish, pensiya
ta’minotini yaxshilash, soliq bo’yicha imtiyozlar belgilash, tovar va xizmat
haqlarini kamaytirish, bolalarni boqish uchun davlat tomonidan beriladigan
nafaqalar mikdorini ko’paytirish, yolg’iz qariyalarga ko’maklashish va shu kabilar
lozim.
Oilaning yashash minimumini shakllantirishda yolg’iz kishilar va
oilalilarning iste’mol xarajatlari darajasiga ta’sir etuvchi omillar hisobga olinadi.
Oiladagilar soni oshib borishi bilan iste’mol xarajatlari pasayib boradi. Masalan,
agar ikki kishi birgalikda yashasa, ularning jon boshiga xarajatlari (kommunal
xizmatning ba’zi turlari bo’yicha to’lovlardan tashqari) yolg’iz yashovchining
xarajatlaridan ikki barobar kam bo’ladi. Bu uzoq vaqt foydalanishga mo’ljallangan
tovarlarga ham taalluqli. Buyumlar bir boladan boshqasiga o’tishi ham hisobga
olinadi (ayniqsa, kam ta’minlangan va ko’p bolali oilalarda). Shu munosabat bilan
daromadlari turli darajada bo’lgan oilalarda birgalikda yashash evaznga
xarajatlarning kamayishi koeffisiyenti hisoblab chiqilgan. Masalan, balog’atga
yetgan to’rtta odam yashaydigan oilada iste’mol xarajatlari 10 foizga kamayadi,
oilada yashovchi pensioner uchun yashash minimumi yolg’iz pensionernikidan 10-
15 foiz past.
Aholi ehtiyojiga tabiiy-iqlimiy sharoitlar, joylashish xarakteri, milliy
an’analar ham ta’sir ko’rsatadi. Nooziq-ovqat tovarlari va xizmatlar xarajati uzoq
vaqt foydalanishga mo’ljallangan buyumlar bilan ta’minlanganlik va xizmat
muddati me’yorlari asosidagi normativ usul yordamida aniqlanadi. Hisob-kitoblar
tovarlar guruhi bo’yicha ishlab chiqiladi: garderob predmetlari (ust kiyim,
poyabzal va hokazolar), sanitariya-gigena vositalari, dori-darmonlar, uzoq vaqt
foydalanishga mo’ljallangan tovarlar (mebel, elektr asboblari, avtomobil va
hokazo).
Uy-joy va kommunal xizmat xarajatlari ushbu regiondagi narxlar va tarif
normativlariga qarab belgilanadi. Bunda soliqlar va majburiy to’lovlar xarajatlari
ham hisobga olinadi.
Oilaning yashash minimumi byudjeti uning tarkibi va katta-kichikligiga
qarab aniqlanishi mumkin. Ta’kidlash lozimki, yashash minimumi ancha tor
tuzilgan, unda faqat fiziologik minimumni ta’minlovchi me’yordan foydalanilgan
va tamaki mahsulotlari, delikateslar, madaniy ehtiyojlar hisobga kiritilmagan,
nooziq-ovqat tovarlari, xizmatlar, soliqlar esa yetarli darajada hisobga olinmagan.
Yashash minimumidan farqli o’laroq,
Do'stlaringiz bilan baham: