pudratchilik
uslubi
ga o‘tilishi xalq xo‘jaligining qurilish
sohasini shakllantirilishi uchun qulay shart–sharoitni yuzaga keltirgan. Bu davr
davomida qurilishni tashkil qilish masalasi mamlakat hukumatining diqqat –
e’tiborini o‘ziga jalb qilgan. 1931 yilda mamlakatda birinchi marta Qurilishni
tashkil etish Yetakchi loyihalash va ilmiy tadqiqot instituti (
Giproorgstroy
)
(joriy davrdagi Qurilishni tashkillashtirish, mexanizatsiyalashtirish va texnik
yordam ko‘rsatish Markaziy ilmiy tadqiqot instituti – QTMTYOMITI) tashkil
qilingan, bu institut qurilishni tashkil qilish bo‘yicha dastlabki
me’yoriylashtirishga oid hujjat hisoblangan – «Ishlab chiqarish ishlarini tashkil
qilishni loyihalash bo‘yicha materiallar» hujjatini ishlab chiqqan. Oliy o‘quv
yurtlarida dastlabki qurilish ishlab chiqarish kafedralari o‘z faoliyatini
boshlagan.
Bu davrga kelib, so‘nggi vaqtlargacha mavjud bo‘lgan shakllarga
qurilishda tashkiliy shakllarga yakuniy ko‘rinishda aniqlik kiritilgan, shuningdek
qurilish bo‘yicha barcha ishlar majmualarini amalga oshiruvchi bosh pudratchi,
ixtisoslashtirilgan pudratchi tashkilotlari va qurilishda Loyiha hujjatlari va
moliyalashtirishni ta’minlovchi, bajarilgan ishlarni qabul qiluvchi va korxonani
foydalanishga tayyorlovchi buyurtmachi funksiyalarida farqlanish qayta qarab
chiqilgan.
1930 yillar boshlarida yig‘ma temirbeton konstruksiyalar bilan ish olib
borish nafaqat yangiligi tufayli psixologik jihatdan qo‘rqish hissi ta’sirida,
13
shuningdek bu soha odatlanilmagan yo‘nalish hisoblanganligi va kerakli
texnologiyalar hamda asbob-uskunlar, qurilmalarning mavjud emasligi sababli
juda sekinlik bilan amalga oshirilgan. Qurilish industriyasi sohasida zavodlarda
katta ko‘lamdagi moliyaviy vositalarni sarflash uchun hali iqtisodiy shart–
sharoitlar pishib yetilmaganligi uchun ham bu rivojlanish yo‘li istiqbolli
yo‘nalish sifatida tan olinmagan. Barcha temirbeton yig‘malari, yog‘ochdan
ishlangan va ko‘proq miqdordagi metaldan yasaluvchi konstruksiyalar qurilish
maydonlarida va tashkil qilingan vaqtinchalik poligonlarda tayyorlangan. Bu
davrda metall konstruksiyalar va temirbeton yig‘malarini tayyorlovchi dastlabki
zavodlar qurila boshlangan.
1930 yillarning oxirlariga kelib, ishlab chiqarishga oid – texnik bazani
yaratish bo‘yicha ishlar boshlangan. Ishlab chiqarish korxonalari tomonidan
qurilish industriyasiga tegishli yordamchi korxonalar emas, balki mustaqil
faoliyat olib boradigan dastlabki zavodlar qurildi.
Urush yillariga qadar uch yarim yil davomida 3000 dan ortiq yirik
korxonalar ishga tushirilgan. 1939 yilda mamlakat tarixida birinchi marta
qurilish Vazirligi, ya’ni, Sobiq Ittifoq qurilish xalq qo‘mitasi (
Narkomstroy
)
tashkil qilinib, texnik siyosat yuritilishini ta’minlagan. Bu holatda pudratchi
qurilish tashkilotlarining yakuniy ko‘rinishdagi tizimi tashkil qilingan. Qurilish
xalq qo‘mitasi tomonidan amalga oshirilgan dastlabki chora-tadbirlardan biri
sifatida «Ishlab chiqarish ishlari rejalarini (loyihalarini) ishlab chiqish bo‘yicha
ko‘rsatmalar» tayyorlandi (1940 yil). Bu davrda sanoat inshootlari va turar-
joylar qurilishlarida ishlab chiqarish ishlarini tashkil etishda taraqqiy etgan
uslublar – jumladan, qurilishni muhandislik tayyorlanishi, ishlarni bajarishda
sutkalik grafiklar, loyihalashning joriy etilishi, qurilish ishlarini tezkor oqim
uslubida bajarishning jiddiy tatbiq qilindi (Donbass, Moskva va kabi joylarda).
Ikkinchi jahon urushi yillarida quruvchilar eng og‘ir sharoitlarda faoliyat
olib borib, jumladan, sobiq Sovet mamlakatining sharqiy qismida mudofaa
14
inshootlari qurilishida ulkan hajmli ishlar bajarishiga majbur bo‘linib,
mamlakatning g‘arbiy qismidan sanoat korxonalarini sharqqa, shu jumladan,
O‘zbekistonga ko‘chirilgan. Bu davrda qurilishlar urushdan avvalgi davrga
nisbatan zudlik bilan qurilgan. Masalan, texnologik anjomlarni tezda o‘rnatib
ishga tushirish maqsadida ularning texnologik jixozlarning poydevorlarini va
ularni o‘zlarini ochiq havoda qurilishi qo‘llanilgan. 1943 yildan boshlab,
nemislar bosib olgan hududlar ozod qilinishi bu yerlarda shahar va korxonalar
qayta qurilgan va tiklangan. Urush oxiriga qadar 7500 ta korxona qayta
tiklangan, 3500 korxona–yangidan qurib ishga tushirilgan. Urush yillarida
quruvchilar jonbozligi bilan g‘alabaga muhim hissa qo‘shganlar.
Urushdan keyingi davrda qurilish sohasi eski, yarim hunarmand –
kosibchilik asosidagi uslublardan industrial uslubga o‘ta boshladi. Bu davrning
o‘ziga xos jihatlaridan biri – yig‘ma temirbeton asosiy konstruksiya materiali
o‘rnini egalladi. Bunda industrial qurilishda yuzaga kelgan muammolar urushga
qadar ham faol o‘rganilganiga qaramay, ular faqat 1950 yillarga kelib hal
qilindi.
Oqim uslubida qurilishni tashkil etishni umumlashtirish bo‘yicha ishlar
olib borilgan bo‘lib, bunda asosiy diqqat yil davomida, jumladan qishda amalga
oshiriladigan ishlarga, yani qurilish davrini qisqartirishga qaratilgan. Sobiq
Ittifoq xalq xo‘jaligining deyarli barcha sohalarida qurilish ishlari bo‘yicha
Vazirliklar (Minuglestroy, Minmetallurgximstroy va h.k.) tashkil qilinib, bu ham
yetarli bo‘lmaganda esa – qurilishga oid bo‘lmagan vazirliklar tarkibida qurilish
ishlari bo‘yicha bosh boshqarmalar tashkil etilgan.
1954 yilda mamlakat hukumati tomonidan «Temirbeton yig‘ma
konstruksiyalar va qurilish uchun ayrim buyumlarni ishlab chiqarishini
rivojlantirish haqida»gi Qaror qabul qilingan va undan keyin ishlab chiqilgan bir
qator qarorlarda bino va inshootlarning zavod sharoitida mexanizatsiyalashtirish,
tayyor konstruksiyalar asosida montaj qilish va qurilishni tezlashtirish yo‘llariga
15
aniqlik kiritilgan. Qurilishni texnik jihatdan rivojlantirishda industriallashtirish
asosiy yo‘nalish qilib belgilangan. Bunda maqsadga yo‘naltirilgan tarzda barcha
quvvat, harbiy sanoat majmuyi (VPK) tashkilotlarigacha bo‘lgan mamlakatning
barcha resurslari, turar joy qurilishiga yo‘naltirilib, bu qisqa muddatda qurilish
industriyasini deyarli yangidan yaratish imkonini bergan. Bu davrdan keyingi
yillarda turar joy qurilishi, mazmun–mohiyatiga ko‘ra, o‘ziga xos inqilob davri
sifatida tan olingan. Yig‘ma konstruksiyalar asosida turar-joylarni qurishda turar
joy qurilishi sohasining gurkirab o‘sa boshlangan. To‘liq holda yig‘ma
konstruksiyalardan foydalanishga keskin burilish tarzida qaror qilinishi asosida
shaharlarda keng ko‘lamli qurilishlarning amalga oshirilishi bevosita tamoyil
jihatidan yangi ko‘rinishdagi qurilish yuzaga kelishi uchun qulay shart –
sharoitlar yaratgan, ya’ni ishlab chiqarish va qurilish sohasi faoliyatining
birlashtirilishi asosida – ommaviy turar joy qurilishining zamonaviy shakli
hisoblangan – uy–joylar qurilishi kombinatlari (UJQK) tashkil qilingan.
O‘zbekistonda zilzila sodir bo‘lgandan keyin qurilish industriyasini
rivojlanishi, hozirgi MDH davlatlarining beg‘araz yordami bilan amalga oshdi:
Toshkentni qurish bosh boshqarmasi, metro qurilish, koplab uy-joy qurilish
kombinatlari va temirbeton buyumlari zavodlari qurilishiga olib keldi.
1960-1970 yillarda qurilish sohasi ko‘lami yuqori tezlikda rivojlanishi
qayd qilinib, biroq so‘nggi yillarda mamlakat iqtisodiyotida asta–sekin salbiy
tendensiyalar avj oldi. Asosiy fondlarning sezilarli darajada ortishiga
qaramasdan, ish haqi darajasining ortib ketib mehnat unumdorligining o‘sishi
keskin susayishi, shuningdek ishlab chiqarish va mehnat intizomining pasayib
ketishi, qurilish davrining me’yorilarida ko‘rsatilganiga nisbatan ikki – uch
marta cho‘zilib ketishi, sifatning pasayib ketishi, kam quvvatli qurilish
tashkilotlari ko‘payishi, qurilishda boshqaruv apparati va o‘z navbatida qurilish
tannarxining ortib borishi kabi holatlar kuzatilgan.
16
Qurilish sohasida yuzaga kelgan bu kabi murakkab vaziyat, o‘z navbatida,
mamlakatning iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanishiga to‘sqinlik qila boshlagan.
Qabul qilingan chora–tadbirlar tubdan o‘zgartirishlar amalga oshirilishini
ta’minlay olmagan.
1980-yillarda davlat hukumati va partiya rahbariyati kapital qurilishni
tubdan takomillashtirish masalasini ilgari suradi. Qurilish sohasini tashkil qilish
va boshqarish bo‘yicha, shuningdek loyihalash – smeta ishlari, ekspertiza va
mualliflik nazoratining roli, ish haqi to‘lash va mehnatni rag‘batlantirish tizimini
takomillashtirish haqida, industriallashtirishni rivojlantirilishi va qurilishda
mehnat ish unumdorligini oshirishga doir ketma–ket farmon va qarorlar qabul
qilindi. Biroq, ushbu me’yoriy hujjatlarda qayd qilingan chora-tadbirlar kutilgan
natijalarni bermadi.
Qayta qurish davri boshlanish yillarida (1886 – yil) qurilish–montaj
tashkilotini (QMT) to‘lig’icha xo‘jalik hisobiga o‘tkazish va o‘z–o‘zini
moliyalashtirish tizimini joriy qilishga urinishlar amalga oshirilgan. Biroq,
rejalashtirilgan xo‘jalik va siyosiy tizim inqiroz holatida ekanligi oydinlashdi.
«
Do'stlaringiz bilan baham: |