Microsoft Word ihyo ulimni eslash ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

32

bu ish qarshisida barchamiz hayratdan lol qotdik. Go‘yoki dahshatli bir qichqirik bizni 

domiga tortgan, bu ulkan ishning haybati kalblarimizni to‘la egallab olgan edi. 

Jibril alayhissalom o‘z soatida keldi. Men uning kelga-nini his etdim. Ahli bayt uydan 

chiqdi. Jibril alayhissalom uyga kirib, Rasulullohga dedi; 

— Ulug‘ va qudratli O

lloh

dan senga salom bo‘lsin. GarchiOlloh taolo sening ahvolingni 

sendan yaxshiroq bilguvchi bo‘lsa-da, o‘zingni qanday xis qilayotganingni so‘radi. Albat-

ta, Olloh taolo o‘zining bu so‘rovi bilan sening hurmating va sharafingni yanada ziyoda 

qilishni, barchanikidan ustun hurmating va sharafingni komil etishni va bu yo‘riq 

ummating ora-sida sunnat bo‘lishini iroda qildi. 

— O’zimni nimjon his qilyapman, - dedilar Payg‘ambar alayhissalom. 

— Xushxabar aytay: Olloh taolo sen uchun tayyorlab qo‘ygan ne’matga seni 

musharraf qilmoqni iroda etdi,- dedi Jib-ril alayhissalom. 

— Ey Jibril, o‘lim farishtasi kelib, huzurimga kirish uchun mendan izn so‘radi,- dedilar 

Rasululloh va bo‘lgan voqe-ani aytib berdilar. 

Shunda Jibril alayhissalom: 

— Ey Ollohning rasuli! Rabbing senga mushtokdir. Ollohga qasamki, o‘lim farishtasi 

shu paytgacha birontasidan huzuriga kirish uchun izn so‘ramagan va bundan keyin ham 

so‘ramay-di. Lekin sendan izn so‘radi. Bularning barchasi sharafingni komil darajaga 

ko‘tarish uchun Rabbingning senga marhamati-dir, U Zot senga mushtok,-dedi. 

— U xolda to o‘lim farishtasi kelguncha, meni tark etma,-dedilar Rasulu

lloh

 Jibril 

alayhissalomga. So‘ngra ahli baytni ichkariga chorladilar. 

— Ey Fotima, yaqinroq kel, — dedilar Rasululloh sallal-lohu alayhi vasallam. Fotima 

otasining yoniga bordi va en-gashdi. Payg‘ambar alayhissalom suyukli qizining qulog‘iga 

ni-madir shivirladilar. Fotima boshini ko‘tardi, uning ko‘zla-ridan yosh tomdi, so‘zlashga 

majoli yo‘q edi. Keyin Rasulu

lloh

 sallallohu alayhi vasallam unga: 

Boshingni menga yaqinroq tut,- dedilar. Fotima engash-di. Rasululloh uning qulog‘iga 

nimanidir pichirladilar. Fo-tima jilmayib boshini ko‘tardi, gapirishga so‘z yo‘k, edi. Biz bu 

holdan ajablandik. Keyinroq bu haqda Fotimadan so‘raganimizda: — Rasululloh 

sallallohu alayhi vasallam «bugun men o‘laman», deb qulog‘imga shivirladilar, yig‘ladim. 

«Ahlimdan birinchi bo‘lib oldimga yetib keluvchi va men bilan birga qoluvchi sen 

bo‘lishingni Ollohdan so‘radim», deb pichirladilar, jilmaydim degan edi. 

So‘ngra Fotima ikki o‘g‘lini Rasulullohning yoniga olib keldi. Payg‘ambar alayhissalom 

ularni hidladilar. 

Keyin o‘lim farishtasi keldi, kirishga izn so‘radi. Pay-g‘ambar alayhissalom unga izn 

berdi. O’lim farishtasi dedi: 

— Ey Muhammad! Bizga nimani buyurasan? 

— Endi meni Rabbimga yetkazing. 

— Ha, bugun shu ish bo‘ladi. Albatta Rabbingsenga mushtoq... O’lim farishtasi chikdi. 

Jibril alayhissalom kelib, dedi: 

— Salom senga ey Ollohning rasuli! Mana shu kelishim— yerga oxirgi tushishimdir. 

Vahiy kesildi, dunyoning poyoni ko‘rindi. Endi yer yuzida Sendan o‘zga, Sening 

huzuringda bo‘lishdan o‘zga hojatim qolmadi... 

Oisha roziyallohu anho deydilar: «Muhammadni haq ila jo‘natgan Zotga qasamki, 

o‘shanda uydagi bironta jon Rasu-lullohga na bitta kalima aytishga, na tashqaridagi 

erkaklarga xabar berishga botinoldi. Tinglangan so‘zlarning naqadar ulug‘ va muhimligi 

barchamizni lol qoldirgan edi. 

Men o‘rnimdan turib, Rasulullohning oldiga bordim, boshlarini ko‘ksimga qo‘ydim va 

yelkalaridan ushladim. Payg‘ambar alay-hissalom deyarli hushidan ketayozgan edi. 

Peshonalaridan shu da-rajada ko‘p ter kuyulayotgan ediki, hech bir insonda bunaqasini 

---

Ihyou ulumid-din. O’limni eslash kitobi. Imom G’azzoliy