Microsoft Word gunohi kabiralar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
53
 
Umar ibn Xattob roziyallohu anhu aytadilar: «O‘lim farishtasi alayhissalom mo‘minning 
jonini olgach, eshik oldida turadi. Uydagilar esa shovqin soladi: ayrimlari yuzini yuladi, 
ba’zilari sochini to‘zg‘itadi, yana birlari o‘ziga o‘lim tilaydi. Shunda o‘lim farishtasi aytadi: 
«Nega buncha shovqin, nedan buncha betoqatlik?! Allohga qasamki, birontangizning 
umringizni qisqartirganim yo‘q, birontangizning rizqingizni olib qo‘yganim ham, 
birontangizga qilcha zulm qilganim ham yo‘q. Agar mendan shikoyat qilib, norozi 
bo‘lsangiz, Allohga qasamki, men faqat ma’murman (ya’ni, menga shu ish buyurilgan). 
Bordi-yu, mayyitingizdan norozi bo‘lsangiz, u majbur – ixtiyorsiz. Mabodo 
Parvardigoringizdan norozi bo‘lsangiz, unda sizlar kofirsizlar. Men sizlarga qayta-qayta 
kelaveraman, hattoki birontangiz tirik qolmaysiz». 
 
Shurayh roziyallohu anhu aytgan ekanlarki: «Menga bir musibat yetsa, Allohga to‘rt 
marta hamd aytaman: bundan-da kattaroq musibat bermagani uchun, unga yarasha 
sabr bergani uchun, savob umidida istirjo’ aytishga muvaffaq qilgani uchun va nihoyat 
musibatni dinimga taalluqli qilmagani uchun». 
 
Xullas kalom, musibat yetgan odam o‘ziga o‘lim, vayl tilab duo qilsa, yoki yuziga ursa, 
yoki yoqasini yirtsa, yoki sochini yulsa yoxud to‘zg‘itib, kesib yuborsa, u erkakmi, 
ayolmi, Allohning g‘azabi va la’natiga duchor bo‘ladi. 
 
Musibat yetganda songa urish ham ajrni ketkazishi, shuningdek, musibatga uchragan 
odam kiyimini yirtsa, yoki yuziga shapatilasa, yoki yoqasini yirtsa va yo sochini yulsa, u 
go‘yo nayza olib Rabbi bilan jang qilmoqchi bo‘lganday ko‘rinishi ham rivoyat qilingan. 
 
Hikoya 
 
Solih Murriy hikoya qiladi: «Juma tunlaridan birida qabristonda tunab qoldim. Tush 
ko‘rdim: qabrlar yorilib, o‘liklar chiqib keldi va halqa-halqa bo‘lib o‘tirishdi. So‘ng ularga 
tepadan og‘zi yopiq tovoqlar tushdi. Ular orasida bir yigit bo‘lib, unga turli qiynoqlar 
bilan azob berilardi. Unga yaqinlashib: «Ey yigit, bu qavm orasida nega faqat sen 
azoblanyapsan?» deb so‘radim. «Ey Solih, Alloh haqqi senga tayinlaydigan ishlarimni 
bajar, omonatni ado et, ahvolimga rahming kelsin. Shoyad Alloh azza va jalla sen tufayli 
meni bu azoblardan xalos etsa. Men vafot etganimdan buyon onam yig‘lovchi, go‘yanda 
aytib yig‘lovchi ayollarni to‘plab, ular jo‘rligida kuniga dod-voy solmoqda. Shu sababli 
men azobdaman. Onamning yomon, bema’ni gap-so‘zi, azasi bois oldim-u ortim, o‘ng-u 
so‘limda olov. Alloh ularga mening nomimdan yaxshi mukofotlar bermasin», deb yig‘ladi 
u. Uning yig‘isini ko‘rib men ham ko‘z yoshlarimni tiyib turolmadim. «Ey Solih, Alloh 
haqi, onamning oldiga borgin. Ular falon joyda turadilar», deb manzilni tushuntirdi va 
davom etib dedi: «Ularga mening nomimdan aytginki, ey ona, nega farzandingizga azob 
berasiz. Meni naqadar yomon tarbiyaladingiz, qanchalar xunuk saqladingiz, o‘lganimdan 
so‘ng esa azobga tashladingiz. Ey ona, ahvolimni bir ko‘rsangiz edi: bo‘ynimda kishan, 
oyog‘imda taxtakach, azob farishtalari baqirib, urib azob berishmoqda. Avholimni bir 
ko‘rsangiz edi, menga rahmingiz kelardi. Agar hozirgi azadorligu, dod-voylaringizni bas 
qilmas ekansiz, u holda osmonlar yoriladigan, barcha xaloyiq hisob-kitobga ro‘baro‘ 
bo‘ladigan kuni ikkimiz oramizda Alloh hakam bo‘lur!» 
 
Cho‘chib uyg‘ondim va ko‘rgan tushimdan ta’sirlanib tongacha uxlay olmadim. Tong 
otgach, shaharga kirdim. Mening birdan-bir maqsadim yigitning uyini topish edi. So‘rab 

---

Gunohi kabiralar. Imom Hofiz Shamsuddin Zahabiy