Microsoft Word saodat asri 1 ziyouz com doc

 
ЖАСУР БИР БОЛА 
Умар 
Ўн икки-ўн уч ёшларга кирган Умар отаси Хаттобнинг амрига мувофиқ туя боқа бошлаган 
эди. Бани Махзумдан бошқа баъзи оилаларнинг туялари ҳам унинг сурувига қўшилар, шу 
зайлда Умар ҳар куни қош қорайгунча туяларни боқиш билан овора бўлар эди. Аслида ўн икки 
ёшда бўлишига қарамай, узун бўйли, бақувват бир йигитчага ўхшарди. Тенгдошлари ичида унга 
бас келадигани топилмасди. Ҳатто ўзидан бир неча ёш катта йигитчаларни ҳам курашда енгиш 
Умарга қийин иш эмасди. Фурсат топди дегунча курашар, ўн бешўн етти ёшли йигитларни 
йиқитар, чавандозлик, мерганлик билан шуғулланишга ҳам вақт ажратар эди. Кўрганлар: «Умар 
отаси Хаттобдан ҳам ўтиб кетиши шубҳасиз», дердилар ҳайратдан ўзларини тия олмай. 
Ваҳоланки, Умар шафқат нималигини билмайдиган отанинг фарзанди ўлароқ вояга етарди. 
Бир пайтлари ўғиллик бўлгани учун ўзида йўқ севинган Хаттоб арзимайдиган бир нуқсонга ҳам 
аҳамият берар, қулларнинг елкасида синашни эрмак қиладиган қамчисини гоҳ-гоҳ Умарнинг 
елкасига ҳам жаҳл ва шиддат билан тушириб қолар эди. 
Умар устмауст тушаётган қамчи зарбаларига тишини тишига қўйиб бардош берар, отасига 
гап қайтармас, исён кўтармас эди. Бу ҳолни вақт ўтиши билан, жон ўртовчи машқ, деб қабул 
қилишга одатланди. 
Умардан калтак еган болалар, унинг елкасида қолган қамчи изларини кўриб енгил 
тортишар, шу тариқа ундан гўё ўч олгандай севинишар эди. 
Хаттоб Умар туғилганда хотини Хонтамага, энди қиз туғсанг ҳам, ломмим демайман, деб 
ваъда берган ва шу ваъдасига амал қилган эди. Чиндан хам Умардан кейин қиз кўришди, унга 
Фотима деб исм беришди. Энди Хаттоб қизнинг отаси бўлишдан уялмасди, чунки унинг қўли 
ҳовучига сиғмайдиган, довюрак, жасур Умари бор. Баҳона топилди дегунча уни аёвсиз 
калтаклашига қарамай, жонидан ортиқ кўрарди, бу калтаклар Умарни пишитади, деб ўйларди. 
Бир куни узоқдан ўғлининг курашаётганини кузатди. Умар ҳар бири ўн уч, ўн тўрт 
ёшларда бўлган учта болага бирданига курашишни таклиф этган, таклиф қабул қилинган заҳоти 
бўрондай ёпишиб, учаласини хам бир ҳамлада йиқитган эди. Хаттоб бу манзарани кузатаркан, 

---

Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
95
ўзини тута олмай: «Менинг арслон ўғлим!» деб юборди. 
Адабиётчиларга хос дурустгина нутқи бор эди. Келажакда етук бир хатиб бўлиши аён эди. 
Наслдан наслга ўтиб келаётган ва алоҳида ҳурмат билан қараладиган нотиқлик санъатини 
шахсан отасидан ўрганди. Яна, Умар машҳур шоирларнинг шеърларини ҳам бир зумда ёдлаб 
олар, ўқир, туяларнинг кетида, қирадиру яйловларда айланиб юрар экан, бу шеърлар унга 
ҳамроҳ бўлар эди. 
Жўшқин дарёлар йўлида учраган нарсани бузиб, вайрон қилади, дарахтларни йиқитади, 
уйларни бузади, ҳайвон сурувларини судраб кетади, ўтган жойларини ботқоқликка 
айлантиради, аммо илм ва техника воситасида курилган тўғонлар қутурган у сувларни 
тўхтатади, инсониятнинг хизмати учун бўйсундирилади, беқиёс фойда келтиради. Умар ҳам 
худди ана шундай жўшқин дарёга ўхшарди. Унинг томирларида қўрқинчли имкониятлар 
пинҳона оқарди. Бу имкониятларни тўғри йўлга соладиган, инсоният хизматига йўналтирадиган 
устозмуршид топилса, нур устига нур, бироқ бундай бир муршиддан маҳрум қолса, 
келтирадиган зарари ҳам беҳад бўлиши кутиларди. 
Бундан кейин шамоллар қандай эсади, олдиндаги кунлар нималарни келтиради, ҳали 
номаълум эди!..