|
- Мисрда озиқ-овқат бор дейишларлар, сизлар бориб дон-дун келтиринглар.
Пайғамбарзодаларнинг ҳар бири иккитадан туяга ёғ, қурут, пошлоқ, жун ортиб,
Мисрга йўл олдилар. Юсуф алайҳиссалом билардики, бошқа юртларда дон-дун йўқ,
қ
ариндошлари қачондир озиқ қидириб келадилар. Шу мақсадда йўлларга тўқсол
(қоровул)Лар қўйдирди.
- Қачонки, узун бўйли, кўркам юзли йигитлар келса, менинг олдимга олиб
келинглар, -* деб тайинлади қоровулларга.
Яъқуб алайҳиссаломнинг қадди-қоматлари бирдек, бир ҳил кийим кийган ўн
ўғлони шаҳарга кириб келишди. Бу ҳабарни эшитган Юсуф алайҳиссалом уларнинг
ўз биродарлари эканлигини билди.
- Қайдин келурсизлар, - сўради Юсуф алайҳиссалом. - Кимнинг фарзандлари
бўлурсиз?
- Канъондан келурмиз, - дейигди улар. - Яъқуб пайғамбарининг ўғиллари
бўлармиз.
- Отангиз тирикмилар?
- Тирикдурлар.
- Нима иш қиларлар?
- Пайғамбардирлар, Оллоҳ таолога тоат ва ибодат қиларлар.
- Кимдан кимга пайғамбардирлар?
- Ҳақдан халққа пайғамбардирлар.
- Пайғамбар бўлсалар, нега миср элига келмас, унинг халқига пайғамбарлик
қ
илмаслар?
- Канъонга ва унинг атрофидаги халқларга пайғамбардиралр. Бунинг устига
кўзлари ожиз бўлиб қолганлар.
- Кўзлари нима сабабдан кўрмайцдиган бўлиб қолдилар?
- Юсуф деган ўғли бор эди, уни беҳад яхши кўрарди. Ўша ўғил ғойиб бўлгач,
унинг фироқидан йиғлайверганларидан кўзлари кўр бўлди.
Ривоят қилишларича, бу пайтда ҳарир кийимлар кийган ҳолда тахт устида
ўтирганди. Ўнг томонларида минг ғуломбача олтиндан камар боғлаган ҳолда, чап
Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий
www.ziyouz.com кутубхонаси
103
томонларида минг ғуломбача кумушдан камар боғлаган ҳолда турардилар.
Саройларнинг эшигида эса юз киши қора кийимда қўлларига олтин асо тутганича,
яна юхз киши эса кумуш асо тутганича турарди.
- Ҳаммангизлар бир отадан бўласизларми? - сўради Юсуф алайҳиссалом.
- Шундай, - дейишди ака-укалари.
- Яна бошқа ака-укаларингиз борми?
- Ўн бир биродармиз, биримиз уйда қолиб, отамиз ҳизматини қиляпти.
- Қандай ажойиб ҳушрўй, ҳушсуърат ва ҳушқад йигитлар экан-а?! - деди Юсуф
алайҳиссалом ҳузурида турган бекларига қараб.
- ?ойиб бўлган укамиз бизлардан кўра ҳушмуърат эди, - дейишди.
- Қай йўсинда ғойиб бўлган у?
- Бўри еди, - деди бири.
- Ўғри ўлдирди, - деди иккинчиси.
- Биёбондан кўйлагини қонга белганган ҳолда топдик, - деди учинчиси.
- Булар жосусдирлар. Негаки, сўзлари бир-бирига мувофиқ келмаётир, - деди
Юсуф алайҳиссалом уларнинг сўзларини айри чиққаниник ўриб.
- Бизлар пайғабарзодалармиз, бизлардан ўғрилик содир бўлмас, ҳақақтан ҳам
йўқолган инимизнинг ўлик-тиригини билмасмиз, - дейишди.
- Менда бир жом бор. Ҳар ниманики сўрасам жавоб қилур, - деди Юсуф
алайҳиссалом ва ўша жомни қўлига олиб қоқдилар, бир воз чиқди. Бу жом ингизни
тирик дейдир.
Юсуф алайҳиссалом уларни уч кун бир уйда сақладилар, сўнг амр қилди:
- Буларнинг ҳар бирига юир туядан буғдой беринг, келтирган ёғлари, қурутлари
ва юнгларини ҳам билдирмасдан қопларига солиб қўйинг. Шундай қилингки, улар
қ
опларини очмасинлар.
Сўнгра биродарларига юзланиб сўради:
- Отангизга ва укангизга бир туядан буғлдой берсам, олиб кетасизларким? - Улар
кўвнгачс, иккита туяда буғдой берди ва яна таъкидлади. Егулиекларингиз тугаса,
яна келинглар. Фақат бир шартим бор: уйда қолган биродарингизни ҳам олиб
келасиз. Бўлмаса буғой бермайман.
- Бу подшоҳ Юсуфга ўхшар экан, - деди Яҳудо ўз тилларида.
- Қаёқдаги гапларни айтасан-а? Бу мамлакат, бу подшоҳлик қаерда-ю, Юсуф
қ
аерда? - дейишди бошқалари. - У шунча қўшинни қаёқдан олсин?! Агар тирик
бўлганида дараги чиққан бўларди, отасини сўрарди, бунгун эса бизга яхшилик
қ
илмаган бўларди, ўч оларди!
-Ибн Яминни келтиринг, деганидан билдимки, бу юсуф! - деди Яҳудо.
- Бу гапни қўйгил, - дейишди ва ташқарига чиқишди. Юсуф алайҳиссалом
уларнинг сўзларини эшитиб, парда ичида табассум қилар эди.
Хуллас, биродарлар юкларини олиб, канъонга қайтдилар. Оталарига салом
келтирдилар. Яъқуб алайҳиссалом ҳурсанд бўлиб, фарзандларидан ҳолу аҳвол
сўрадилар.
- Миср подшоҳи бизларга кўп яхшиликлар қилди: ҳаммамизга бир туядан буғдой
берди, сенга ва Ибн Яминга ҳам бир туядан буғдой туҳфа қилди, яна бизлар олиб
борган нарсаларни ўзимизга иблдирмасдан қопларимизга солиб қўйибди. У Яна
айтдики: "Уйдаги укангизни олиб келсангиз, Яна ғалла бераман. Агар олиб
келмасангиз ошлик бермасман", деди (Оят) "Бизлар уни албатта, муҳофаза
қ
илармиз", - дейишди ўғлоналр.
- Юсуфни олдиб бориб йўқотиб келдинглар. Энди буни ҳам йўқотиб
келмоқчимисизлар? - Сизларга бошқа ишона олмайман, - деди Яъқуб алайҳиссалом.
Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий
www.ziyouz.com кутубхонаси
104
- Эй ота, бизлардан бир хатолик ўтиб, бепарво қолдик. Энди буни яхши
сақлаймиз. Ҳудо ҳохласа, саломат келтирамиз, - дейишди.
- Ибн Яъминга ёмонлик қилмаймиз, деб Оллош таолога аҳд қилиб, бир хат
беринглар, - деди оталари. - (Оят) "Мен уни сизлар Билан ҳаргиз юбормасман, то
сизлар Оллошҳ талоло тарафидан бир аҳди-паймон келтирмагунингизча".
Ҳаммалари аҳд қилиб, хат бердилар. Яъқуб алайҳиссалом ўзига берилган
улушнинг ярмини Канъон халқига улашди. Инб Яминни олиб, Мисрга борадиган
бўлдилар. Катта карвон йиғилди.
- Эй ота, бизларга насиҳат қилсангиз, шунга қараб иш тутсак, - дейишди
ўғлонлари.
- Аввалги сўзим шуки, қопларингиздан чиққан нарсаларни қайтариб
олибборасизлар. Негаки, улар бизларга ҳаромдир. Ё ёдларидан чиққан, ё сизларни
синомаоқчи бўлган. Иккичиси шуки, Мисрга борганлда ҳаммангиз бир дарвозадан
эмас бошқа-бошқа дарвозалардан киринг, токи халқнинг кўзи тегмасин.
Ҳадис. Пайғамбар алайҳиссалом дейдилар: "Ёмон кўз эрни гўрга киргизар, туяни
қ
озонга".
Ҳикоятда келишича, арабларнинг бир қабиласи бор эди, кўз овчилиги билан
машғул бўлгаенди. Улар қачон гўшт егиларик елиб қолса, хотинлариаг қозон
остириб, ўзлари кўчага чиқаб ўтирар эканлар.
Йўлдан ўтаётганларга қараб: "қандай чиройли отинг, ё сигиринг, ё туянг бор-а!"
дейишаркан. Шунда ўша ҳайвонлар ўлар ва гўшларини сотгани олиб келишар экан.
Ҳикоят. Қурайш кофирлари Муҳаммад алайҳиссаломга зарар етказишга қасд
қ
илиб, ўша қабиладан бир кишига "Муҳаммадга кўз теккиз, у ҳалок бўлсин!" -
дейишади. У бадбахт пайғамбар алайҳиссаломга кўз теккизишга аҳд қилиб, йўлга
тушганда, Жаброил алайҳиссалом мана бу оятни келтирди: "Албатта, кофирлар
Қ
уръони каримни эшитганларида сени ёмон кўзлар Билан тойдиришларига оз қолди.
Ва улар "албатта бу мажнун бўлса керак", дейишди. Ваҳоланки, бу Қуръони карим
бутун олам учун фақат бир насиҳатдир". Ўша кимса келдиб, пайғамбар
алайҳиссаломга кўз солунга қадар Расул алайҳиссалом бу оятни ўқиб, унинг ўзига
дам солди. Шу заҳоти у бадбаҳт кимсаининг икки кўзи оқиб кетди.
Do'stlaringiz bilan baham: |
