Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

ish haqida og‘iz ochgan edi, Mehinbonu jiyanini unga berishga 
rozi bo‘ldi. Lekin Shirin bundan norozi bo‘lib, o‘zini-o‘zi o‘ldirdi. 
Chunki Farhod degan yigitni sevar ekan. Oxirida ham “Farhod! 
Farhod! deya jon berdi”.
Bu  xunuk  xabar  Farhodning  bag‘riga  go‘yo  o‘tkir  pichoq 
urdi. Fig‘on tortib, o‘rnidan turmoqchi bo‘ldi, lekin holsizlanib 
yiqildi. Toshlar uzra talpinmoqqa – emaklashga tushdi, badani-
dagi suyaklar qisirlab, sinmoqqa tushdi, boshlarini toshlarga 
urib, yig‘ladi. Uning holiga hatto tog‘ bilan vodiy ham majnun-
vor yig‘ladi.
Shundan keyin Farhod bu o‘tkinchi dunyoning o‘zi bilan 
bog‘liq barcha jihatlari: – sahro, vodiy, tog‘, osmon, metin, te-
sha  atrofidagi  darrandalar-u  parrandalar  bilan  vidolashdi,  ular-
dan bergan azoblari uchun uzr so‘radi, hamdardlik, hamnafaslik