Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Olimjon: — (Alomatga  qarab  turib.) E, bu o‘chib qopti-ku. 
(Alomatning yelkasidagi blokni kavlashtira boshlaydi.)
qo‘chqor:  — Iye, o‘chib qopti, deganing nimasi? Men shun-
cha gapni kimga gapirdim bo‘lmasam! Butun o‘zbekning dardini das-
turxon qilib o‘tiribman. Doim shu, bizga o‘xshagan odam gapirsa, yo 
hech kim eshitmaydi, yo eshitadigani temir chiqadi…
Olimjon: — Shu blokni almashtirish kerak ekan-da, qayerdadir 
kontakt bo‘lmayapti.
qo‘chqor: — Nima-takt?
Olimjon: — Kontakt. O‘qtin-o‘qtin tutib qolayapti. (Boshqa sxe-
ma o‘rnatadi.)
Alomat: —  (Noz  bilan) Unaqa qaramang odamga… Biram 
nigo hingiz  o‘tkirki!
qo‘chqor:  —  (Dovdirab) Kim. Menmi?.. Yo‘q… Qaraganim 
yo‘q… Men tomga qarayapman…
Alomat: —  Doim shunaqa deysiz, odamni xijolat qilib qo‘yib… 
Yomonsiz, Qo‘chqor aka…
qo‘chqor:  —  (Jonholatda)  Shunisini qo‘y, Olimtoy, shunisini 
qo‘y,  uka!  O‘chirma,  o‘chirma!..  Alomatxon!..  Gapiring,  Alomatxon!.. 
Shunaqa gaplaringizdan gapiring…