|
6-маъруза. Когнитив лингвистикадаги турли назариялар ва ёндашувлар
Режа:
1. Тилнинг инсон ҳаётидаги ўрни.
2. Когнитив тилшуносликнинг инсон фаолияти билан боғлиқлиги.
Лисоннинг инсон ҳаётидаги ўрни беқиёс. Лисонсиз инсонлар бир-бирини тушуниш, воқеликни, тирик дунёни ўзлаштириш, ўзаро фикрлашиш қобилиятига эга бўлмас эди. Ёки лисон бўлмаганда ахборот қандай жамланар, қай йўсинда бир кишидан бошқасига узатилар ва бир авлоддан иккинчисига етиб келарди?!
Тил тизимининг вазифалари ва инсон лисоний қобилиятини намоён этувчи омилларнинг амалдаги ҳаракати ҳақида кўплаб саволлар туғилиши табиий. Зеро, инсон дунёга келар экан, Оллоҳнинг бебаҳо инъоми – тил унинг хизматида бўлади. Бу инъом мўъжизакор ва бетакрордир. Лисоннинг айтилган сифатлари исботини ҳар қадамда сезиш, кўриш ва англаш мумкин. Ўтган асрнинг охирги чорагида бўлиб ўтган бир воқеани эслатмоқчиман. Маълумки, ядро хомашёсини ишлаб чиқариш қудратига эга бўлган мамлакатларда ядровий қолдиқларни сақлаш ва йўқотиш муаммоси мавжуд. АҚШда ушбу қолдиқ чўл ҳудудларида махсус қазилган, чуқурлиги юзлаб метр бўлган хандакларга кўмилади. Аммо бу қолдиқнинг радиоактивлиги яна ўн минг йил давом этади. Бу муддатда ҳар қандай империя (ҳар қанча буюк қудратга эга бўлмасин) емирилиши, ҳар қандай цивилизация инқирозга юз тутиши мумкин. Бундай цивилизациядан фақатгина ёзма ёдгорликларгина сақланиб қолиши мумкин. Аммо тарихга назар ташласак, охирги фиръавндан сўнг бир неча аср ўтиши билан улар қолдирган иероглифларнинг ўқилиш сири, имкони ҳам йўқолди. Худди шундай ҳолат ўн минг йил давомида бизда ҳам юзага келиш эҳтимоли йўқ эмас. Хўш, биз келажак авлодларни ёки Ерга ташриф буюрган планетамиз меҳмонларини радиоактивлик хавфидан қандай огоҳ этамиз? АҚШ ҳукумати ҳузуридаги ядро маҳсулотлари назорати билан шуғулланувчи комиссия (Nuclear Rеgulatory Comission) тилшунос Томас Себеокка ушбу муаммоларнинг ечимини топиш топшириғини беради. Махсус лойиҳа асосида иш олиб борган Т.Себеок лисоний белги, (ўн минг йил давомида тил тамоман ўзгаради, ёзувни тушуниб бўлмайди) ёки бирор бир рамзий белгидан ҳатто электр кўрсаткичларидан (манба тугаши сабабли) фойдаланиш имконини шу заҳотиёқ инкор этади. Олим бу мақсадга пиктография усулининг ҳам мос келмаслигига ишонч ҳосил қилади. Ниҳоят, Т.Себеок ўзига хос «руҳонийлар муқаддас жамоасини» тузиш мумкинлиги ҳақида ўйлайди. Бу жамоага ядро мутахассислари, антропологлар, тилшунослар, психологлар ва ҳеч қандай истисносиз бошқа соҳалар вакиллари жалб қилиниб, улар олдига мавжуд хавф ҳақидаги ахборотнинг узлуксиз фаоллигини, «тирик»лигини таъминлаш вазифаси қўйилади. Бу мақсадда улар турли ривоятлар, мифлар яратадилар ва тарқатадилар. Мабодо, бу «руҳонийлар» инсониятни хавфдан огоҳлантириш вазифасини унутсалар ҳам, огоҳ воситалари маълум даражада сақланади.
Т.Себеокнинг хулосаси қанчалик тўђри эканлигини айтиш қийин, аммо қўйилган муаммо тилнинг бетакрорлиги, унинг инсоният тараққиётида тутган ўрни, жамиятдаги вазифаси нақадар буюклигининг гувоҳидир. Лойиҳага ажратилган маблађ ва имкониятлар сарфланишига қарамасдан, муаммо сақланиб қолганининг сабаби ҳам ягонадир – лисон ўта такомил, мураккаб, кўп қиррали, кўп вазифали, бир пайтнинг ўзида ижтимоий ҳаминдивидуал, яратилган ва яратувчанлик кучига эга бўлган,
турђун ва ҳаракатдаги, тизимли ва нотизимий хусусиятли ҳодисадир. Буларнинг барчаси тилнинг моҳиятини аниқлаш, унинг табиатини англаш мушкул эканлигидан гувоҳлик беради. Тилшунослар бу мушкулотларни бартараф этиш йўлини қанчалик изламасинлар, лекин ҳамон мушкулот – мушкулотлигича, муаммо муаммолигича қолмоқда.
Албатта, бу муаммолар устида минг йиллар давомида бош қотираётган тилшунослар кўп нарсаларга эришдилар. Тил ҳақидаги фан ҳам бир жойда тўхтаб тургани йўқ, у узлуксиз ўз метод ва амалларини такомиллаштиришга ҳаракат қилади, янги ђоялар билан бойийди ва бу ђоялар негизида янги йўналишлар шаклланади. Бироқ қўйилган вазифани Т.Себеок эслатган «руҳонийлар уюшмасисиз» бажаришнинг имкони йўқ эканлиги равшан бўлиб қолди. Бу «руҳоний»лар муқаддас, покниятда бўлишдан ташқари, турли соҳалар билимдонлари бўлишлари керак. Яккаликда «чанги чиқса ҳам донђи чиқмаган» фан соҳаси бошқа фанлар «ођушида» бўлмоғи лозим.
Когнитив тилшуносликнинг шаклланиши айнан «руҳоний»лар мкорлиги натижасидир. Лисоний қобилият барча соҳалар эътиборини тортиши аниқ. Тарихан шундай бўлиб келган ҳам. Зеро, инсоннинг мулоқот қобилияти ва бу қобилиятни таъминловчи асосий восита – тил тизими муаммолари билан кимлар шуђулланмаган: тилшунослар, адабиётшунослар, файласуфлар, руҳшунослар, маданиятшунослар, этнографлар, нейрофизиологлар… Лекин «чўпон кўп бўлгани сари» «арқон»нинг турли томонга тортилиши турган гап эди. Фанда (умуман, ҳаётда) бир муаммодан иккинчисининг туђилиши муқаррар. Бироқ, туђилаётган ҳар бир муаммо «калава»ни янада чигаллаштириб, унинг учини топишни тобора мушкуллаштираверса, фан тараққиёти учун
муҳим бўлган илмий хулосаларга эришиш ҳам мушкуллашаверади. Мушкулотларнинг олдини олиш учун фанлар ҳамкорлигини умумий мақсадга йўналтириш лозим.
Шу пайтгача, турли фан соҳалари тил тизимини, лисоний қобилиятни ўз эҳтиёжлари учун, ўз қизиқиши доирасида, турли таҳлил услублари воситасида тадқиқ этиб келдилар. Чунки турли соҳаларнинг вакиллари ҳамкорлиги даврий, вақти-вақти билан намоён бўлиб, илмий таҳлил предмети ва объектнинг ягона эканлигини англаш қийин бўлган. Ниҳоят, лисон муаммолари билан қизиқувчи фанлар «кўрпани ҳар ким ўзи томонига тортиш» касалидан қутулишиб, ягона бир оҚбъектни мажмуавий, ҳар томонлама тадқиқ қилиш йўлини танлашди ва натижада соҳалараро фанлар, йўналишлар шаклланди.
Do'stlaringiz bilan baham: |
