Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг муборак 101 дуолари

40
Шарҳ:
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Тоиф да 
дуч келган ҳақоратомуз ҳаракатлар у зотнинг ҳаёт­
ларидаги энг аччиқ кунлар эди.
Бир куни Ойша онамиз (розияллоҳу анҳо) Ра су­
луллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)га Уҳуд жанги­
ни эслатиб, таассуротларини, Расулуллоҳ (сол лал­
лоҳу алайҳи ва саллам)нинг амакилари Ҳам за (ро­
зияллоҳу анҳу)нинг жасадларини паришон вазият
-
да кўрганларини айтиб бўлгач:
– Ё Расулуллоҳ, Уҳуд жанги (бўлган кун)дан ҳам 
аччиқ кунни кўрганмисиз? – деб сўради. Расулуллоҳ 
(соллаллоҳу алайҳи ва саллам):
– Ҳа, Ойша, Тоифдан қайтишда мен кўрган азият
-
ни бошқа жойда кўрмадим, – дедилар.
Қандай аламлики, башариятнинг валинеъмати 
ўша куни Тоиф халқининг ҳақоратларига дуч кел
-
дилар. Тош отишлар ва ёмон сўзлар орасида Тоиф
-
дан чиқдилар. Оёқлари қонга беланди. Ёнларида 
Зайд (розияллоҳу анҳу) бор эди. У киши Расулуллоҳ 
(соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг атрофларида 
айла ниб, тўсиб, устларига ёғилаётган тошларга қал­
қон бўлишга уринди. Ниҳоят, бир боғнинг ёнида 
тўх таш ди. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва сал
-
лам)нинг му борак оёқларидан тинмай қон оқарди. 
Ҳазрат Зайд қонларини тозалар, Набий (алайҳис­
салом) эса Аллоҳга юқоридаги муборак дуо билан 
ёлворардилар. 
Кўриниб турибди, бу тазаррулар энг буюк қалб 
эгасининг Раббига қилган улвий ёлворишидир. Ра­
сулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг бего
-
на душманларга ҳам, ҳатто қариндош ва дўстларга 
ҳам муҳтож бўлмай, Яратганнинг Ўзидан марҳамат 
тилашлари у зотнинг Аллоҳга нақадар қаттиқ боғ­

---

Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг муборак 101 дуолари
41
лан ганини кўрсата ди. Раббиларидан шундай вази
-
ятда ҳам азиятларга парво қилмасдан, ғазаб қилмас­
лигини Унинг нурига юкуниб сўрадилар. Аллоҳ рози 
бўлгунича Ундан афв тиладилар.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) бар
-
дош бериш қийин бўлган бу имтиҳон қаршисида 
Аллоҳга юқоридагидек дуо қиларканлар, тоғларни 
бошқарувчи фаришта у зотга деди:
– Ё Расулуллоҳ, истасангиз, Тоиф шаҳрининг икки 
тарафдаги тоғларини бир­бирига ёпиштириб қўяй, 
улар ҳалок бўлиб кетишсин.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам):
– Йўқ! Уларнинг зурриётларидан Аллоҳга ибодат 
қилувчилар чиқади, Аллоҳга ширк келтирмаган бир 
қавм зуҳур бўлади. Уларнинг ҳалок бўлишларини ис
-
тамайман, – дедилар.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг бу 
саёҳатлари бир ой давом этди. Маккаи мукаррамага 
қайтаётганларида, ҳазрат Зайд:
– Ё Расулуллоҳ, маккаликлар сизни юртингиздан 
ҳайдашган, у ерга қандай қайтасиз? – деб сўради. 
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам):
– Қайғурма, эй Зайд! Аллоҳ биз тортган бу азият
-
ларни бартараф қилади, бизга нажот йўлини очади. 
Аллоҳ динини албатта ғолиб қилади. Расулига ёрдам 
беради, – дедилар.