Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг муборак 101 дуолари

88. Фаришталарни мафтун этган дуо
ِهي ِف ا ً
كَراَبُم اًبِّي َط اًيرِث َك ا ًد ْ َ
ح ُد ْم َ ْ
لا َكَلَو ا َنَّبَر
Роббана ва лакал ҳамду ҳамдан касийрон той
-
йибан мубарокан фийҳи.
Маъноси:
«Эй Раббимиз! Сенга кўп, пок ва муборак ҳамду 
сано бўлсин».

---

Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг муборак 101 дуолари
128
Шарҳ:
Имом Бухорий ривоят қилган ҳадисда Рифоъа ибн 
Рофиъ айтади: «Бир куни Расулуллоҳ (соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам)нинг ортларида намоз ўқи ётган 
эдик. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) му
-
борак бошларини рукудан кўтариб, «Самиаллоҳу 
ли ман ҳамидаҳ», деганларида жамоатдан бир киши 
«Раббана ва лакал ҳамду ҳамдан касиран тоййибан 
муборакан фийҳи», деди. Расулуллоҳ (соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам) намозни тугатгач: «Гапирган ким?» 
дедилар. Ўша киши: «Ё Расулуллоҳ! Мен ўқидим», 
деди. Буни эшитган Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи 
ва саллам): «Валлоҳи, мен ўттиз нечта фариштанинг 
бу сўзни эшитиб, ким олдин ёзиш учун шошиб кела
-
ётганини кўрдим», дедилар.
89. Ҳамд дуоси
اَم ُء ْلِمَو ِضْرَلا ُء ْلِمَو ِتاَواَم َّسلا ُء ْلِم ُدْمَ ْلا َكَل ا َنَّبَر َّمُه
َّللا
ُدْعَب ٍء ْيَش ْنِم َتْئِش
Аллоҳумма роббана лакал ҳамду мил´ус са
-
мавати ва мил´ул арзи ва мил´у ма ши´та мин 
шайъ´ин баъду.
Маъноси: 
«Ё Аллоҳ! Эй Раббимиз, Сенга осмонлар тўла ли­
гича, ер тўлалигича ва бошқа истаган нарсаларинг 
тўлалигича ҳамд бўлсин».
Шарҳ:
Бу ҳадиси шарифни Имом Муслим Абу Саид Худ­
рий ва Ибн Аббосдан ривоят қилган: «Расу луллоҳ 
(соллаллоҳу алайҳи ва саллам) рукудан тургач: 
«Аллоҳумма роббана лакал ҳамду милъус самава
-

---

Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг муборак 101 дуолари
129
ти ва мил ул арзи ва мил у ма ши та мин шайъин 
баъду», деб дуо ўқидилар». Яъни, Аллоҳ таолога 
ҳамднинг чексизлигини билдириш учун еру кўк, 
биз билмаган барча яратилганлар билан мукаммал 
ҳамд бўлсин, дедилар. Бу қулга берилган неъмат 
шукрининг энг гўзал ва буюк ифодасидир. Аллоҳ 
наздида энг севимли шукр ва санодир. Уни кўп ай
-
тиш дуоларнинг қабулига васила бўлади.
Шу сабабдан Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам) хутбаларини неъмат учун доимо Аллоҳга 
ҳамд айтиб бошлаганлар. Бошқа муборак дуолар
-
нинг барчасида буни кўрамиз. «Алҳамдулиллаҳи 
раббил аламийн», деб ҳар замон оламларнинг Раб
-
бига ҳамд айтилади. Бу ҳадиси шариф бизга Расулул­
лоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг ҳамд кали
-
масига берган аҳамиятларини ҳамда Аллоҳ наздида 
ҳамд калимасининг қимматини ўргатмоқда. Демак, 
ҳақиқий мўмин ҳамдни кўпайтирган кимсадир. 
Чунки мў мин Аллоҳ таолонинг чексиз неъматини 
билувчи, ҳа қиқий шукр қилувчи банда, демакдир.