P 57 “Рисолаи азиза” — “Саботул ожизийн” шарҳи//Тузувчи: Б. Ҳасан/. — Т : А.Қодирий номидаги Халқ мероси нашр., 2000. —256 б

Агар каж бўлса афъолинг будундак —
Қолурсап балки қон оетинда нундак.
Қилган ваъдангда бироз бўлса ҳам қинш рлик бўлса — “қон’: 
лафзининг “нун”ицек бўлурсан. Сўзца “нук” ҳарфи “қоф ” ҳар~ 
фицаи йироеда турганицек - ваъдангда собит турмасанг — Холиқ 
ва халойиқцан ўшандай узоқ бўлурсан. Икки дунёда нажаслик 
билан қолгайсан.
Қилич бошинга келса — айма ёлғон,
Ўлумдиндур бадтар чунхи у ёлғон.
Шундай экан, бироз бошингда қилич кўтариб турса-да, ёлғон 
гаиирма. т1унки ёлғон, албатта, очилади. Шунца сен халқораси- 
ца уятга қолурсан. Ш унинг учун ҳам “Уят - ўлимдгн ёмон” деб 
бежиз айтмаслар.
Агар ёлғоячиликца ўтса отипг,
Қиёматца нечук бўлғай уётинг?!

---

Дунёдалик вақгингда ёлгончилик билан номинг чиқса, шунча- 
лик уяту маломатларга қолсанг — қиёматда қандай бўларкин?! 
Қиёматда ёлғончиликнинг уяти яна ҳам катта бўлур — азобларга 
гирифтор бўлурсан.
Нажас мурдор эмас ёлғончиликдин,
Мусулмонеға шарм эт бу қилиқцин.
Кўриб турибсан, нажасларнинг нажасроғи ёлғончилик экан. 
Ш унинг учун зинҳор-базинҳор бундайин ёлғончи кимсалардан, 
уларнинг қилиқяаридан уялгин, ёлғон сўзни сўзламагйн, дея 
мусулмонларга ўгит қила тур. (Демишларки, ёлғончилик уч ўринда 
жоиздир: биринчиси — кофирлар билан тўқнашганда, иккинчи- 
си — икки кишини яраштирганда, учинчиси — эру хотинни яраш- 
тиришда алдаса).
Ш ариат ҳукми бирла, эй некурой,
Гаҳи чин сўзни кўнглингда қил жой.
Эй яхши фикрли инсон, сен ёлғон ва ёлғончилик хусусидаги 
шариат ҳукмларидан ҳам бохабар бўлиб юр. Фолчилар сўзини тас- 
диқлама. Чунки фолбинлар ва мунажжимлар ҳам ёлғончилардир. 
Уларнинг ёлғонини фаҳмлаш учун сўзларини билиб юр. 
Намимани ямон айди шоҳидин,
Сухан чин бўлса ҳам - бўлма суханчин.
Сўз ташишни ёмон, дедилар Пайғамбар (с.а.в.) дан ривоят кел- 
тирган шоҳидлар.Уйдан-уйга, оғиздан-оғизга сўз ташишлик ёмон 
бўлса, унда ҳақ сўз таш имоқҳам ёмондир. Хуллас, сўз ташишдан 
йироқбўл. Зинҳор яхши-ёмон сўз ташима. Зероки, бу хусусда “Ба- 
қара” сурасининг 191-оятида аниқсўз бордир.