O‘zbekiston tarixi (XIX asrning ikkinchI yARmI – XX asr boshlari)

http://eduportal.uz

---

124
Xiva xonligi qo‘riqchilari. XX asr boshi
solg‘ut 
–  yer  solig‘i, 
zakot,  cho‘p  puli  –  o‘tloqlardan  foydalanganlik 
uchun soliq, turar joylardan 
o‘tov solig‘i kabilarni to‘lashgan.
Bunday  soliqlardan  tashqari  dehqonlar  turli-tuman  majburiyatlarni 
ham bajarishgan. Bu majburiyatlar orasida sug‘orish tizimini ta’minlash, 
yangila rini  barpo  etish  eng  og‘iri  edi.  Xiva  dehqonlari  har  yili  kanal-
larni  tozalashga,  ko‘tarmalarni  qurish  va  qayta  tiklashga,  to‘g‘onlar  va 
ko‘priklarni ta’mirlashga chiqardi. Bu ishlarga dehqonlar o‘z ish qurollari 
va oziq-ovqati bilan kelardi. Majburiy ishga chiqmaganlar esa muayyan 
miqdordagi mablag‘ni xazinaga to‘lashlari shart bo‘lgan. Xon farmonla-
rini e’lon qiluv chi jarchi o‘z foydasiga 
afanak puli yig‘gan bo‘lsa, ishlar 
nazo ratchisi va mutasaddisi ham o‘z ulushini olishga harakat qilgan.
Dehqonlar aholining 90% ga yaqinini tashkil etsalar-da, sug‘oriladigan 
yerlarning atigi 5% iga egalik qilishardi. Yersiz va kam yerli dehqonlar 
esa yirik zamindorlarning va vaqf yerlarida ijarachi sifatida ishlab beri-
shardi.  Deh qonlar  ulushbay  yoki  hosilning  teng  yarmi  hisobiga  mehnat 
qilishgan.  Ishlar  yakunlanganidan  keyin,  odatda,  yer  egasiga  hosilning 
40–50% i be rilgan. Teng yarmiga ishlovchilar esa 
yarimchilar deb atal-
gan. Yeri ham, asbob-uskuna lari ham, ish hayvoni ham bo‘lmagan deh-
qonlar  esa  zamin dorlar  qo‘lida  turli  shartlarga  ko‘nib  ishlashga  majbur 
edilar. Qarzdor deh qonlar o‘z qarzlarini uzish uchun ma’lum vaqt davo-
mida tekin ishlab be rishlari lozim edi. 
Shu zaylda xonlikda yersiz dehqonlar soni yildan yilga o‘sib borardi. 
Ular xonlar, beklar va ularning amaldorlariga tobora qaram bo‘lib bori-
shardi. Bu jarayonlarning barchasi Xiva xonligining umumiy iqtisodiy va 
ijtimoiy ahvoliga o‘z salbiy ta’sirini o‘tkazdi.