O’zbеkistоn rеspublikаsi

Nazariya ma’lum bir predmet sohasiga oid tushunchalar, qonunlar, gipotezalar, g’oyalarni sistemaga solib, u haqida yaxlit tasavvur hosil qiladigan, yangi fundamental umumlashmalar yaratishga olib keladigan, shu sohadagi hodisalarni tushuntirish, oldindan ko’rish imkonini beradigan ishonchli bilimdan iborat.

Ilmiy nazariya quyidagi tarkibiy qismlardan tashkil topadi: 1)  empirik asos: nazariyaga aloqador faktlar, ularga mantiqiy ishlov berish natijalari; 2)  boshlang’ich nazariy asos: nazariyaning asosiy tushunchalari, postulatlari (aksiomalari), fundamental qonunlar (prinsiplar); 3)  nazariyaning mantiqiy apparati: tushunchalarni hosil qilish va ta’riflash qoidalari, xulosa chiqarish (isbotlash) qoidalari; 4)  olingan natijalar (xulosalar).

Ilmiy nazariya oxir-oqibatda real tizimni, obyektni aks ettiradi, uning tabiatini tushuntiradi va shu ma’noda o’zining empirik asosiga ega. Lekin empirik asosining mavjudligi nazariyaning barcha tushunchalari ifoda etadigan predmet va belgilarning hissiy idrok qilinishi yoki nazariyaning barcha hollarda mavjud hodisalarni, ularning real xususiyatlari va munosabatlarini aks ettirishini anglatmaydi.

Nazariyada borliq, asosan, modellar yordamida ideallashgan holda in’ikos qilinadi. Ideallashtirish jarayonida mavjud obyektlar haqidagi empirik bilimga tayangan holda, haqiqatda mavjud bo’lmagan va ba’zan mavjud bo’lishi mumkin ham bo’lmagan, lekin real mavjud predmetlarga ma’lum bir munosabatda o’xshash obyektlar haqidagi tushunchalar hosil qilinadi. Masalan, mexanika yechimini qidiradigan ko’p masalalarda jismning shakli va o’lchamlari (eni, bo’yi, hajmi va shu kabilar) unchalik muhim ahamiyatga ega emas. Ayni bir paytda massa muhim ahamiyatga ega va shuning uchun ham massasi bir nuqtaga jamlangan xayoliy jism – moddiy nuqta hosil qilinadi.

Barcha real mavjud jismlar shaklga va o’lchamlarga ega, moddiy nuqta esa ideal obyekt bo’lib, ba’zi masalalarni yechishda real jismlarning o’rnini bosadi, ularning nazariy bilishdagi ekvivalenti bo’lib xizmat qiladi. Fizikadagi mutlaq qattiq jism, geometriyadagi nuqta, tekislik, to’g’ri chiziq va boshqa fanlardagi shu kabi ko’p tushunchalar ideal obyektlarni ifoda qiladilar.

Ideal obyektlar yordamida predmetning hissiy idrok etilmaydigan muhim xususiyatlari, munosabatlari o’rganiladi. Ularsiz nazariy bilish o’z oldiga qo’yadigan maqsadiga erisha olmaydi. Nazariy bilishning zaruriy vositasi bo’lganligi uchun ularni ba’zan nazariy obyektlar deb ham atashadi.

Nazariya ideal xarakterga ega bo’lgan tushunchalar, mulohazalar tizimidan – konseptual tizimdan iborat bo’lib, u real obyektning nazariy modelini ifoda qiladi. Masalan, mexanikadagi boshqa tizimlar ta’siridan ajratib qo’yilib, yopiq tizim tarzida fikr qilinadigan mexanik tizim tushunchasi real obyektning nazariy modeli hisoblanadi. Uning yordamida real mavjud bo’lgan mexanik tizimning harakat qonunlari o’rganiladi.

Nazariy modelning ideal xususiyatga ega bo’lgan obyektlari, ularni aks ettiruvchi tushunchalar o’rtasidagi aloqadorlik nazariyaning fundamental qonunlari, prinsiplarida o’z ifodasini topadi.

Mazkur qonunlar, prinsiplar boshlang’ich tushunchalar va mulohazalar bilan birgalikda nazariyaning konseptual o’zagini tashkil etadi. Masalan, klassik mexanikaning negizini harakatning uchta qonuni hamda ular bilan bog’liq bo’lgan fazo, massa, vaqt, kuch, tezlik, tezlanish tushunchalari tashkil etadi. Klassik termodinamikaning asosini esa uning uchta muhim qonuni hosil qiladi. Matematik nazariyalarning konseptual o’zagi ularning asosiy tushunchalari va aksiomalarida o’z ifodasini topgan.

Har bir nazariya o’zining tushunchalarini hosil qilish, ta’riflash qoidalariga ega. Bunga misol qilib formallashgan tilni yaratish qoidalari, mulohazalar mantig’ini natural xulosa chiqarish tizimi sifatida qurish qoidalarini ko’rsatish mumkin. Xuddi shuningdek, har qanday nazariya xulosalar tarzidagi o’z natijalariga ega.

Demak, ilmiy nazariyaning tarkibida uning har bir elementi o’z o’rniga ega.

Ilmiy nazariya bilishda bir qancha muhim vazifalarni bajaradi.

Birinchidan, nazariyada birorta sohaga oid barcha bilimlar yaxlit bir tizimga birlashtiriladi. Bunday tizimda, odatda, bilimlarning katta qismini nazariyaning nisbatan kamroq bo’lgan boshlang’ich tushunchalaridan keltirib chiqarishga harakat qilishadi. Ular matematikada aksiomalar, tabiatshunoslikda gipotezalar, deb yuritiladi. Bundan ko’zlangan asosiy maqsad – qayd etilgan faktlarni ayrim boshlang’ich prinsiplar, gipotezalarning natijasi sifatida talqin etish. Nazariy tizimda har bir fakt, har bir tushuncha, har bir qonun yoki faraz boshqalariga nisbatan o’z o’rniga ega bo’lishi, ana shundan kelib chiqib, talqin qilinishi (yoki qayta talqin qilinishi) zarur. Talqin etish jarayonida mavjud nazariyalar hamda yangidan qurilayotgan nazariyaning elementlariga murojaat qilinadi. Bu esa, bir tomondan, mavjud faktlarning tabiatini to’g’ri tushunishga yordam bersa, ikkinchi tomondan, bevosita empirik usul yordamida qayd etib bo’lmaydigan yangi faktlarni topishga imkon beradi.

Ikkinchidan, nazariyani qurish berilgan sohaga oid bilimlarni aniqlashtirish, kengaytirish va chuqurlashtirishga yordam beradi. Buning sababi shundaki, nazariyaning boshlang’ich asoslari – aksiomalar, postulatlar, qonunlar, prinsiplar, gipotezalar nazariyadagi boshqa ilmiy bilimlarga nisbatan mantiqan kuchliroq hisoblanadi. Ana shuning uchun ham nazariyani qurish mavjud bilimlarni tartibga solishdan, ya’ni koordinasiya qilishdangina iborat bo’lib qolmaydi. Bunda mantiqan kuchli bilimlardan mantiqan kuchsiz bilimlar keltirib chiqariladi, ya’ni subordinasiya qilinadi. U esa mazmunan chuqurroq bo’lgan tushunchalar, qonunlar, prinsiplarga murojaat qilishga, ular yordamida mavjud tushunchalarni talqin etishga, yangi fundamental umumlashmalar hosil qilishga olib keladi. Masalan, Nyutonning harakatning uchta qonuni hamda butun olam tortishish qonuniga tayanadigan klassik mexanikasi Galileyning jismlarning erkin tushishi qonuni va Keplarning planetalar harakati qonunini tushuntirish va aniqlashtirish imkonini berdi. Xususan, Galiley qonunining jismning gravitasiya kuchi ta’sirida harakat qilishining juz’iy holini ifoda etishi ma’lum bo’ldi. Gravitasiya ta’siridan tashqarida, ya’ni Yer radiusi uzunligidan ortiq bo’lgan masofada Galiley kashf etgan qonun amal qilmaydi. Xuddi shuningdek, Keplerning Quyosh sistemasida harakat qiluvchi planetaning elliptik orbita bo’yicha harakat qilishi qonunining boshqa planetalarning ta’sirini hisobga olmasligi va ana shuning uchun ham unchalik aniq emasligi ma’lum bo’ldi.

Uchinchidan, nazariya o’rganilayotgan hodisani ilmiy asosda tushuntira oladi. To’g’ri, birorta hodisani tushuntirish uchun, odatda, uni tavsiflaydigan qonunga murojaat qilishadi. Lekin shuni yoddan chiqarmaslik zarurki, fanda qonunlar o’z holicha emas, balki ma’lum bir nazariya tarkibida mavjud bo’ladi. Bunda empirik qonunlar ma’lum bir nazariy qonunlardan keltirib chiqariladi. Hatto, alohida olingan nazariy qonun ham hodisani tushuntirish uchun yetarli bo’lmasligi mumkin. Ilmiy tajriba shuni ko’rsatadiki, hodisaning mohiyatini tushuntirish uchun nazariyaning barcha g’oyalari yig’indisi, qonunlar jalb etiladi.

Nazariyaning ilmiy bilishdagi alohida ahamiyati yana uning yangi, ilgari kuzatilmagan hodisalarning mavjudligini oldindan ko’rish imkonini berishidadir. Masalan, Maksvellning elektromagnit nazariyasi radio to’lqinlarining mavjudligini oldindan aytishga imkon bergan. Bu to’lqinlarni ancha vaqt o’tgandan keyin G. Gers eksperimental yo’l bilan qayd etgan. Xuddi shuningdek, Eynshteynning umumiy nisbiylik nazariyasi gravitasiya maydonida yorug’lik nurining og’ishini bashorat qilishga olib kelgan.

To’rtinchidan, ilmiy nazariya o’zida o’rganilayotgan predmet sohasiga oid barcha bilimlar o’rtasida mantiqiy aloqalarni o’rnatgani, yaxlit bir tizimda mujassamlantirgani va umumlashtirgani uchun uning obyektiv haqiqatlik darajasi va demak, ishonchliligi ortadi.

Beshinchidan, nazariya muammoni qo’yish, gipotezalarni yaratish, qonunlarni shakllantirish, g’oyalarni ilgari surish va asoslashdan iborat bilishning uzoq va mashaqqatli yo’lini bosib o’tishning natijasi bo’lganligi uchun u bilishga xos qonunlarni aniqlash, ularni o’rganish imkonini beradi.

Nazariyani qurish murakkab jarayon bo’lib, ko’p hollarda bir qancha olimlarning hamkorlik qilishini taqozo etadi.

Dastlabki bosqichda nazariyaning predmet sohasi va tadqiqot yo’nalishi aniqlanadi. Amaliy hayotimiz ehtiyojlari, u bilan uzviy bog’liq bo’lgan tadqiqot maqsadi va vazifalari bunda muhim ahamiyat kasb etadi. Shuningdek, predmet sohasi va tadqiqot aspektini aniqlashda berilgan sohaga oid bilimlarning ko’lami, chuqurligi katta rol o’ynaydi.

Nazariyani qurishning keyingi zaruriy bosqichi boshlang’ich asosni aniqlashdir. U o’rganilayotgan sohaga oid eng asosiy tushunchalar, aksiomalar, gipotezalar yig’indisidan iborat bo’ladi. Nazariyaning boshqa barcha tushunchalari, gipotezalari va qonunlari ana shu boshlang’ich asosdan deduktiv yo’l bilan keltirib chiqariladi. Bunda, albatta, nazariyaning barcha tushunchalari – asosiylari va keltirib chiqariladiganlari, yangidan hosil qilinadiganlari muhim g’oya (yoki g’oyalar tizimi) negizida birlashtirilishi kerak.

Tabiiyki, nazariya ma’lum bir metod yordamida, ya’ni metodologik prinsiplar, usullarni qo’llash asosida quriladi.

Qurilgan nazariya bilishning keyingi bosqichlarida aniqlashtiriladi, yangi faktik materiallar asosida mazmunan boyitiladi, qayta talqin qilinadi.