O`zbеkiston rеspublikasi

Oilaning maqsadi bolalar tarbiyasidur.
Farzand – oilaning quvonchi, ota-onaning tayanchi, jamiyatning hayotbaxsh kuchi. Buyuk uzbek shoiri va mutafakkiri Alisher Navoiy bolani «mexri anbar» - uyni yoritadigan va oilaga baxt-kuvonch keltiradigan nur deb xisoblagan edi.

Farzand umr mevasi, oila faxri, kelajagi, baxtidir. Ammo tarbiya nixoyatda mashakkatli ish bulib, ota-onalar bolalar tarbiyasida xar doim xam istagan natijalariga erishavermaydilar.

Xayotining birinchi yilidan boshlab bola shaxsini shakllantirish, ya’ni uning tarbiyasi bilan shugullanish oilaning asosiy vazifasidir.

Oila jamiyatning boshlangich bugini bulib, unda yangi inson vujudga kelad; bu kichik ijtimoiy gurux bola uchun dastlabki xayot maktabidir.Ota-onalar bolaning birinchi ukituvchisi va tarbiyachisidirlar.

Alisher Navoiy bolalar oilada va maktabda imtizomli bulishlari va uzlarining odobli ekanliklarini kursatishlari kerakligini xam ta’kidlab utgan edi.

Navoiy tarbiya usuli sifatida namuna kursatishga aloxida e’tibor berar va kishilarni, ayniksa yoshlarni yaxshi kishilardan urganishga, ulardan ibrat olishga, ularning davrasida bulish, ular bilan tez –tez suxbatlashishga chakirar edi. U bola tarbiyasida ota-onalarning ibrati tugris

Farzand ato kullugin chu odat kilgay,

Ul odat ila kasbi saodat kilgay,

Xar kimki atoga kup rivoyat kilgay,

Uglidan anga bu ish siroyat kilgay.
Shark mutafakkirlaridan Nasriddin Tusiy uzining «Axloki Nasriy» asarida yaxshi tarbiyaning muximligiga kup tuxtalgan. U ota-onalarning xukuk va burchlari, saxovatlilik, baxt, insonning oliyjanob xislatlari, kadr – kimmat, sadoqat va samimiylik, salomatlilik (kishi uzida yaxshi axlokiy xislatlarni shakllantirish uchun salomatlik juda zarur, deydi Tusiy) tugrisida juda kimmatli fikrlarni berganki, oradan yetti asr utib xam, ular uz axamiyatini yukotmagan.

Bola tarbiyasida ota-onaning vazifasi, roli kuplab xalk makol va matallarida uchratish mumkin.

Ota-onaning tarbiyachilik roli tugrisidagi kuyidagi xalk makolini keltirish mumkin:

Bog`ing bo’lsa, qo’ra qil,

o’g`ling bo’lsa, mulla qil.

Daraxtdan meva olaman desang,

Niholligidan parvarish qil
Suv bilan ekin o’sar,

Tarbiya bilan – odam.
Bola tarbyasida kattalarning ibrati to’g`risida quyidagicha maqollar mavjud:
Daraxt ko’ra - mevasi,

Ota-onasiga ko’ra - bolasi.

Daryo chuchuk – ariq chuchuk,

Daryo achchiq - ariq achchiq.

Igna qayoqqa yursa,

Ip ham shu yoqqa yurar.

Madaniy va ma’naviy merosimiz bo`lgan xadisu sharifda xam tarbiya, ahloq-odob, o’zaro do’stona munosabatlar, qarindoshlik, mehr oqibat, adolat, insof-tavfiq bilan bir qatorda ota-ona va farzandlarning xaq – huquqlari xamda burchlari o’z ifodasini topgan.

Hazrati Muxammad payg`ambarimiz (S.A.V) ota-onaning bolalari olididagi burchlari haqida bir xadislarida: «Farzandlaringizni yaxshi boqingiz, ularni yaxshi tarbiya qilingiz», - deb marxamat kilgan edilar.

Ota-onaning burchi bola tug`dirishdangina iborat emas. Tug`ilgan farzandni o’stirish, yaxshi tarbiyalash, din iva millati uchun foydali qilmoqdir. Yana bir xadisda «Farzandaringizni izzat ikrom qilish bilan birga ahloq-odobini yaxshilanglar», deyilgan.

Aga oila ma’nosiz xayot kechirsa, fakat shaxsiy xuzur xalovoti bilan mashg`ul bo’lsa, agar oilada rahmsizlik va xudbinlik xukm surayotgan bo’lsa, bularning hammasi bolaning ma’naviy qiyofasiga salbiy ta’sir etmasdan qolmaydi, albatta. Shu sababli ota-onalar uchun oila tarbiyasi, avvalo o’z-o’zini tarbiyalashdan iborat bo’lmog`i kerak. Ota-onalarnig yuksak ijtimoiy ongi bolalarda ham shunga mos ong tarkib topishiga yordam beradi.

Oilada kattalarga hurmat, kichiklarni avaylash kabi qoidalar kundalik odatga aylanib borishi kerak.

Ota-onalar oldidagi ma’suliyatning naqadar muhimligi shundan iboratki, ular bolaning xar bir qadamini, xarbir xatti- xarakatini zimdan kuzatib boradilar. Bolalar xar kanday janjalni, yomon, no o’rin so’zni uzoq eslab yuradilar, o’rni kelganda vaziyat bo’lganda amalda qo’llashga harakat qiladilar.

«Qush uyasida ko’rganini qiladi», deydi xalkimiz. Ayniksa bolaning izzat nafsiga tegmaslik, uni kamsitib gapirmaslik, ota-onaning o’zi madaniyatsizlik, odobsizlik qilmasliklari maqsadga muvofiqdir.

Xar bir ota-ona o’z farzandini sevadi. Xech kim ulardan yomon va baxtsiz insonlar yetishib chikishini istamaydi. Farzandning xar bir yutug`i ota-onaning yuragini tog`dek ko’taradi, faxr va g`urur tug`ularini vujudga keltiradi. Lekin ota-onaning maksad vaniyatini farzandlar qanday tushunadilar, bu maksadlarni amalga oshirish uchun ular kanday yo’l va vositalardan foydalanadilar, bular nixoyatda murakkab masalalardir. Ota-onaning jamiyatda tutgan o’rni, nufuzi, farzand tarbiyasida katta axamiyatga ega. bu narsa mansab bilan belgilanmaydi. eng yaxshi obro’ va e’tibor xalol mexnatdir. Xalol mexnat bilan jamiyatda ortirilgan obro’ oilada farzandar tarbiyasiga ijobiy ta’sir qiladi. Farzand ham ota-onalardek bo’lishga intiladi. Mehmondo’st oilada o’sgan farzandlar xam mehmondo’st bo’ladilar.

Ota-onalarini xor zor qiladigan, dillarini og`ritadigan nomard farzandlar xam uchraydi, ular nima kilayotganlarini uylab xam ko’rmaydilar. Qadimda bir naql bor: ota-ona o’nta bolani boqadi-yu, o’nta nomard bola ota-onani boqa olmaydi. Bu naqlning mazmuni juda chuqur. Uni xar bir farzand yoddan chiqarmaslik kerak.

O`sib unayotgan farzandlar Alisher Navoiyning mana bu nasixatini xam yodda saklashlari lozim:

Boshni fido qilg`il ato boshig`a,

Jismni qil sadqa ano qoshig`a.

Tun-kuningga aylagali nurposh,

Birsin oy angla, birisin quyosh.
Pedagoglar ota-onalar bilan bo’ladigan suxbatlarda bolaning axlo qiy shakllanishi kattalarning o’ziga, ularning namunasiga, o’z shaxslarini takomillashtirishga bo’lgan intilishlariga bog`li q ekanligi odob bilan eslatib qo’yishlari lozim.

Pedagog ota-onalar bilan suxbat chog`ida dastur talablariga tayanadi, ota-onalarning pedagogik layo qati va oilaviy tarbiya xususiyatlarini xisobga olgan xolda maktabgacha tarbiya xa qidagi kitob materiallari va ularda keltirilgan misollar, maslaxatlar, tavsiyanomalardan ijodiy foydalanadi.

Suhbat bu ikki tomon - pedagog bilan ota-onaning mulo qotidir. U fikr almashishga, muhokama qilinayotgan masalalarda o’zaro hamjixatlik o’rnatilishiga yordam berishi kerak. Shuning uchun eng muximi, tarbiyachining xayrixoxlik, erkinlik muxitini yarata olishidir.

Bunga esa pedagog ota-onalarga o’z fikrini bildira olish imkoniyatini yaratib berganda, o’z fikrini zo’rlab o’tkazmay, ularda olg`a surilayotgan tavsiyanomalarga nisbatan ichki rozilikni hosil qilishga manfaatlarni hisobga olib asoslay olgandagina erishadi.

Ota-onalarning shakllanib, kamol topib borayotgan shaxsga ko’rsatadigan ta’sir kuchi juda katta. Ularning bolaga ta’sir etishining asosi ularning bolaga nisbatan beg`araz muhabbati, uning ha qida talayuchanlik bilan qo’shib olib boradigan g`amxo’rligidir. Muhabbat xar qanday yaxshilik, mehribonlik va yor qinlikning ijodkoridir.

Hamma gap ota-onalik mehrining namoyon bo’lish darajasini xis etishda, uni talabchanlik va bola shaxsini xurmat qilishi bilan qo’shib olib borishdadir.