O’zbekiston respublikasi oliy va o’rta maxsus ta’lim vazirligiandijon viloyat xokimligi kasbiy ta’limni rivojlantirish va muvofiqlashtirish boshqarmasi izboskan tuman 1-son kasb-hunar maktabi mavzu

MAVZU: ANDROID OT DA FOYDALANUVCHI INTERFEYSI MALUMOTNI QAYTA ISHLASH.ANDROID BILAN ISHLASH PRINSIPLARI
REJA
1. Androidning yaratilish tarixi
2. Android ot da foydalanuvchi interfeysi.
3. Android uchun xotira kuchaytirgich
1.1. Androidning yaratilish tarixi
Google Android Incʼni sotib olishidan oldin raqamli kameralarni kompyuterlarga bogʻlashni taʼminlovchi oʻz operatsion tizimini ishlab chiqmoqchi boʻlgan^[17]. 2005-yil 11-iyulda Google Android Incʼni 130 million dollarga sotib oldi^[14]. 2007-yilning 5-noyabrida Google Open Handset Alliance (OHA) tuzilganligini eʼlon qilib, birinchi ochiq mobil Android tizimini namoyish etdi.
Android operatsion tizimining har bir versiyasining kod nomi avval boshida shirinliklar nomi bilan atalardi (bu anʼana 1.5^[18][19] dan 9^[20] gacha boʻlgan versiyalarda amal qilib keldi). Ismlarning birinchi harflari versiya tartibida lotin alifbosidagi harflarga mos keladi: 1.5 Cupcake („keks“), 1.6 Donut („boʻgʻirsoq“), 2.0/2.1 Eclair („ekler“ shirinligi), 2.2 Froyo (muzlatilgan yogurt — inglizcha frozen yogurt soʻzining qisqartmasi), 2.3 Gingerbread („zamjabilli pryanik“), 3.0 Honeycomb („asalari uyasi“), 4.0 Ice Cream Sandwich („vaflili muzqaymoq“), 4.1/4.2/4.3 Jelly Bean („jeleli loviyachalar“ — konfet turi), 4.4 KitKat (shu nomdagi shokolad brendi^[21]), 5.0/5.1 Lollipop („obakidandon“), 6.0 Marshmallow („marshmellou“ — amerikancha shirinlik), 7.0 Nugat („yongʻoqholva“), 8.0 Oreo („Oreo“ pechenyesi), 9.0 Pie („pirog“). Android versiyalariga shirinliklar nomini berish anʼanasi Android 10^[20] chiqarilishi bilan tugadi.
2008-yilning 23-sentabrida operatsion tizimning birinchi versiyasini namoyish etdi. Birinchi versiya chiqqanidan soʻng tizim bir necha marta yangilandi. Bu yangilashlar tizimda aniqlangan xatolarni tuzatib, yangi funksiyalar qoʻshdi.
2009-yilda platformaning toʻrtta yangilashlari chiqdi. Shunday qilib, fevralda turli xatolarni tuzatadigan 1.1 versiyasi chiqdi. Aprel va sentabrda mos ravishda 1.5 „Cupcake“ va 1.6 „Donut“ updatelari chiqdi. „Cupcake“ versiyasi bir qancha oʻzgartirishlar kiritdi: virtual klaviatura, video yozish va tomosha qilish, brauzer va boshqalar. „Donut“da birinchi marta CDMA tizimlarini qoʻllash paydo boʻldi. 2009-yilning oktabrida bir nechta Google akkauntlarini, HTML5 tilidagi brauzerni qoʻllaydigan va bir nechta yangiliklar kiritilgan Android 2.0 „Eclair“ operatsion tizimi chiqdi. „Eclair“ (2.1) versiyasida „jonli fon rasmlari“ paydo boʻldi va ekran blokirovkasinining koʻrinishi oʻzgardi.
2010-yilning oʻrtasida Google Android 2.2 „Froyo“ versiyasi chiqdi. 2010-yilning ohirida esa Android 2.3 „Gingerbread“ namoyish etildi. Bu yangilanishlar anʼanaviy blokirovkani raqamli yoki xarf-raqamliga oʻzgartirdi, „kesish“, „nusxalash“, „qoʻyish“ funksiyalarini soddalashtirdi va hokazo.
2011-yilning 22-fevralida Android 3.0 „Honeycomb“ namoyish etildi. Uning asosiy yangiligi planshetga moslashtirilgani edi.
2011-yilning 19-oktabrida chiqqan Android 4.0 „Ice Cream Sandwich“ — birinchi universal tizim (ham planshetlarga, ham smartfonlarga moslashtirilgan) chiqdi.
2012-yilda tizimning yangi versiyasi — „Jelly Bean“ chiqdi. U iyunda 4.1 raqami ostida namoyish etilib, oktabr oxirida yangi update chiqqach 4.2 ga oʻzgardi.
Qurilmalar[

HTC Dream (T-Mobile G1) — Android OT ostidagi birinchi smartfon

Android 1.5 OTning ishchi stoli
Android ostida ishlaydigan birinchi moslama 2008-yilning 23-sentabrida HTC kompaniyasining HTC Dream smartfoni (T-Mobile aloqa operatori tomonidan T-Mobile G1 nomi ostida namoyish etilgan) boʻldi. Tezda boshqa smartfon ishlab chiqaruvchilari tomonidan Android OT ostida moslamalar chiqarish soʻrovlari paydo boʻldi. Androidning planshetlarga moslashtirilgan 3-versiyasi (Honeycomb) chiqqach planshet ishlab chiqaruvchilariga ham Android yoqib qoldi. Google kompaniyasi ham boshqa ishlab chiqaruvchilar bilan hamkorlikda oʻzining „Google Nexus“ qurilmalarini Android OT ostida chiqara boshladi. Aynan shu qurilmalar birinchi boʻlib yangi versiyalarda chiqdi.
Smartfonlar va planshetlardan tashqari Android AT boshqa moslamalarga ham oʻrnatiladi. Masalan, 2009-yilda sotuvga Androidda ishlovchi fotoramka sotuvga chiqdi. 2011-yilda Blue Sky kompaniyasi Android OT ostidagi „aqlli“ IWatch soatlarini chiqardi. 2012-yil avgustda Nikon dunyodagi birinchi Androidda ishlovchi fotokamerani namoyish etdi. „Google Nexus“ seriyasida smartfon va planshetlardan tashqari Android ostidagi „Nexus Q“ mediapleyeri mavjud. Shu bilan birga Android rusumidagi televizorlar ham mavjuddir.
2012-yil oktabrda Google boshqaruvchi direktori Larri Peyj Android ostidagi moslamalar soni 500 mln.dan ortgani va har kuni 1,3 mln.ga koʻpayotgani haqida habar berdi.
Kamera, uning qurilmasi va ishlash printsipi. Kamera. Qurilma va ishlash printsipi, ulanish interfeyslari va foydalanish qoidalari, drayverlarni o'rnatish bo'yicha ko'rsatmalar. Qiyosiy xususiyatlar. O'rta formatli kameralar va raqamli orqa
Zamonaviy kameralar hamma narsani o'zlari bajaradi - rasm olish uchun foydalanuvchi tugmani bosish kifoya. Ammo baribir qiziq: rasm kameraga qanday sehr bilan tushadi? Raqamli kameralarning asosiy tamoyillarini tushuntirishga harakat qilamiz.
Likbez: raqamli kamera qanday ishlaydi
Asosiy qismlar Buzilishga qarshi
Asosiy qismlar
Asosan, raqamli kamera qurilmasi analogning dizaynini takrorlaydi. Ularning asosiy farqi tasvir hosil bo'lgan fotosensitiv elementdadir: analog kameralarda bu plyonka, raqamli kameralarda bu matritsa. Ob'ektiv orqali yorug'lik matritsaga kiradi, u erda tasvir hosil bo'ladi, keyinchalik u xotirada saqlanadi. Endi biz ushbu jarayonlarni batafsilroq tahlil qilamiz.
Kamera ikkita asosiy qismdan iborat - korpus va ob'ektiv. Kosonda matritsa, deklanşör (mexanik yoki elektron, ba'zan ikkalasi ham bir vaqtning o'zida), protsessor va boshqaruv elementlari mavjud. Ob'ektiv, olinadigan yoki o'rnatilgan bo'ladimi, plastik yoki metall korpusga joylashtirilgan linzalar guruhidir.
Rasm qayerda
Matritsa ko'plab yorug'likka sezgir hujayralardan - piksellardan iborat. Har bir hujayra, yorug'lik urganida, yorug'lik oqimining intensivligiga mutanosib ravishda elektr signalini hosil qiladi. Faqat yorug'likning yorqinligi haqida ma'lumot ishlatilganligi sababli, rasm oq-qora bo'lib, rangli bo'lishi uchun siz turli xil fokuslarga murojaat qilishingiz kerak. Hujayralar rangli filtrlar bilan qoplangan - aksariyat matritsalarda har bir piksel taniqli RGB (qizil-yashil-ko'k) rang sxemasiga muvofiq qizil, ko'k yoki yashil filtr (faqat bitta!) bilan qoplangan. Nima uchun bu maxsus ranglar? Chunki ular asosiy bo'lib, qolganlari esa ularni aralashtirish va ularning to'yinganligini kamaytirish yoki oshirish orqali olinadi.
Matritsada filtrlar to'rtta guruhga joylashtirilgan, shuning uchun ikkita yashil rang bitta ko'k va bitta qizil rangga ega. Bu inson ko'zi yashil rangga eng sezgir bo'lgani uchun amalga oshiriladi. Turli spektrlarning yorug'lik nurlari turli to'lqin uzunliklariga ega, shuning uchun filtr faqat o'z rangidagi nurlarning hujayra ichiga o'tishiga imkon beradi. Olingan rasm faqat qizil, ko'k va yashil piksellardan iborat - RAW fayllari (xom format) shunday yoziladi. JPEG va TIFF fayllarni yozib olish uchun kamera protsessori qo'shni hujayralarning rang qiymatlarini tahlil qiladi va piksellar rangini hisoblab chiqadi. Ushbu ishlov berish jarayoni rang interpolyatsiyasi deb ataladi va bu yuqori sifatli fotosuratlarni olish uchun juda muhimdir.
Matritsa hujayralarida filtrlarning bunday joylashishi Bayer naqshlari deb ataladi
Matritsalarning ikkita asosiy turi mavjud va ular sensordan ma'lumotni o'qish usuli bilan farqlanadi. CCD tipidagi matritsalarda (CCD) ma'lumotlar hujayralardan ketma-ket o'qiladi, shuning uchun fayllarni qayta ishlash juda uzoq vaqt talab qilishi mumkin. Bunday sensorlar "o'ylangan" bo'lsa-da, ular nisbatan arzon va bundan tashqari, ular bilan olingan tasvirlardagi shovqin darajasi kamroq.
CCD turi
CMOS tipidagi matritsalarda (CMOS) ma'lumotlar har bir hujayradan alohida o'qiladi. Har bir piksel koordinatalar bilan belgilanadi, bu sizga o'lchash va avtofokus uchun matritsadan foydalanish imkonini beradi.
CMOS sensori
Ta'riflangan matritsalar turlari bir qatlamli, ammo uch qatlamlilari ham bor, bu erda har bir hujayra bir vaqtning o'zida uchta rangni qabul qiladi, to'lqin uzunligi bo'yicha turli rangdagi rang oqimlarini ajratadi.
Uch qavatli matritsa
Kamera protsessori allaqachon yuqorida aytib o'tilgan - u rasmga olib keladigan barcha jarayonlar uchun javobgardir. Protsessor ta'sir qilish parametrlarini aniqlaydi, ma'lum bir vaziyatda qaysi birini qo'llashni hal qiladi. protsessordan va dasturiy ta'minot fotosuratlar sifati va kamera tezligiga bog'liq.
Deklanşör bosilganda
Deklanşör yorug'lik sensorga tushish vaqtini o'lchaydi (tortishish tezligi). Aksariyat hollarda bu vaqt soniyaning kasrlari bilan o'lchanadi - ular aytganidek va siz miltillashga vaqtingiz bo'lmaydi. Raqamli SLR kameralarida, kino kameralarida bo'lgani kabi, deklanşör datchikni qoplaydigan ikkita shaffof bo'lmagan panjurdan iborat. Raqamli SLR-lardagi ushbu panjurlar tufayli displeyda ko'rishning iloji yo'q - axir, matritsa yopiq va tasvirni displeyga uzata olmaydi.
Yilni kameralarda matritsa deklanşör tomonidan yopilmaydi va shuning uchun displeyga ko'ra ramka yaratish mumkin.
Deklanşör tugmasi bosilganda, panjurlar buloqlar yoki elektromagnitlar tomonidan boshqariladi, bu yorug'lik kirishiga imkon beradi va sensorda tasvir hosil bo'ladi - u shunday ishlaydi mexanik panjur. Ammo raqamli kameralarda elektron panjurlar ham mavjud - ular ixcham kameralarda qo'llaniladi. Elektron deklanşör, mexanikdan farqli o'laroq, qo'lda sezilmaydi, bu umuman virtualdir. Yilni kameralar matritsasi har doim ochiq (shuning uchun siz vizörga emas, displeyga qarab rasmni yaratishingiz mumkin), lekin deklanşör bosilganda, ramka belgilangan ekspozitsiya vaqti uchun ochiladi va keyin xotiraga yoziladi. Elektron panjurlarda panjurlar yo'qligi sababli ularning tortishish tezligi juda qisqa bo'lishi mumkin.
Diqqat
Yuqorida aytib o'tilganidek, matritsaning o'zi ko'pincha avtofokuslash uchun ishlatiladi. Umuman olganda, avtofokusning ikki turi mavjud - faol va passiv.
Faol avtofokus uchun kameraga infraqizil mintaqada yoki ultratovush bilan ishlaydigan uzatuvchi va qabul qiluvchi kerak. Ultrasonik tizim aks ettirilgan signalning aksolokatsiyasidan foydalanib, ob'ektgacha bo'lgan masofani o'lchaydi. Passiv fokuslash kontrastni baholash usuliga muvofiq amalga oshiriladi. Ba'zi professional kameralar fokuslashning ikkala turini birlashtiradi.
Aslida, matritsaning butun maydoni fokuslash uchun ishlatilishi mumkin va bu ishlab chiqaruvchilarga o'nlab fokuslash zonalarini joylashtirishga, shuningdek, foydalanuvchining o'zi xohlagan joyga joylashtirishi mumkin bo'lgan "suzuvchi" fokus nuqtasidan foydalanishga imkon beradi. u hohlaydi.
Buzilishlarga qarshi kurash
Matritsadagi tasvirni hosil qiluvchi linzadir. Ob'ektiv bir nechta linzalardan iborat - uchta yoki undan ko'p. Bitta linza mukammal tasvirni yarata olmaydi - u chekkalarda buziladi (bu aberratsiyalar deb ataladi). Taxminan aytganda, yorug'lik nuri yo'lda tarqalib ketmasdan, to'g'ridan-to'g'ri datchikga o'tishi kerak. Bunga ma'lum darajada diafragma yordam beradi - o'rtada teshikli dumaloq plastinka, bir nechta gulbarglardan iborat. Ammo siz diafragmani juda ko'p yopolmaysiz - shuning uchun sensorga tushadigan yorug'lik miqdori kamayadi (bu kerakli ta'sirni aniqlashda ishlatiladi). Biroq, har xil xususiyatlarga ega bo'lgan bir nechta linzalar ketma-ket yig'ilsa, ular tomonidan birgalikda berilgan buzilishlar ularning har birining alohida aberatsiyasidan ancha kam bo'ladi. Qanchalik ko'p linzalar bo'lsa, shunchalik kam aberatsiya va kamroq yorug'lik sensorga tushadi. Axir, shisha, bizga qanchalik shaffof bo'lib ko'rinmasin, hamma yorug'likni o'tkazmaydi - bir qismi sochilib ketgan, nimadir aks ettirilgan. Linzalar iloji boricha yorug'lik kiritishi uchun ular maxsus aks ettiruvchi qoplama bilan qoplangan. Agar siz kamera linzalariga qarasangiz, linzalar yuzasi kamalakdek porlashini ko'rasiz - bu aks ettirishga qarshi qoplama.
Linzalar linzalar ichida shunday joylashtirilgan
Ob'ektivning xususiyatlaridan biri diafragma, maksimal ochiq diafragma qiymati. Ob'ektivda, masalan, quyidagicha ko'rsatilgan: 28/2, bu erda 28 - fokus uzunligi va 2 - diafragma. Zoom linzalari uchun markirovka quyidagicha ko'rinadi: 14-45 / 3.5-5.8. Kattalashtirish uchun ikkita diafragma qiymati berilgan, chunki ular keng va telefotoda turli xil minimal diafragmalarga ega. Ya'ni, turli fokus uzunliklarida diafragma nisbati boshqacha bo'ladi.
Barcha linzalarda ko'rsatilgan fokus uzunligi oldingi linzalardan yorug'lik qabul qiluvchiga (bu holda matritsa) masofadir. Fokus uzunligi ob'ektivning ko'rish burchagini va uning diapazoni, ya'ni qanchalik uzoqni "ko'rishini" aniqlaydi. Keng burchakli linzalar tasvirni oddiy ko'rishimizdan uzoqroqqa olib boradi, telefoto linzalari esa kattalashtiradi va kichik ko'rish burchagiga ega.
Ob'ektivning ko'rish burchagi nafaqat uning fokus uzunligiga, balki yorug'lik qabul qiluvchining diagonaliga ham bog'liq. 35 mm plyonkali kameralar uchun fokus uzunligi 50 mm bo'lgan ob'ektiv normal hisoblanadi (ya'ni taxminan inson ko'zining ko'rish burchagiga mos keladi). Fokus uzunligi qisqaroq bo'lgan linzalar "keng burchaklar", uzunroq fokus uzunligi bilan - "telefotolar".
Ob'ektivdagi pastki yozuvning chap tomoni - zoom fokus uzunligi, o'ng tomoni - diafragma
Muammo aynan shu erda, shuning uchun raqamli kamera linzalarining fokus uzunligi yonida ko'pincha uning 35 mm ga ekvivalenti ko'rsatiladi. Matritsaning diagonali 35 mm ramkaning diagonalidan kichikroq va shuning uchun raqamlarni tanish ekvivalentga "tarjima qilish" kerak. "Plenka" linzalari bo'lgan SLR kameralarda fokus uzunligining bir xil o'sishi tufayli keng burchakli tortishish deyarli imkonsiz bo'ladi. Kino kamerasi uchun 18 mm linza juda keng burchakli linzadir, lekin raqamli kamera uchun uning ekvivalent fokus uzunligi taxminan 30 mm yoki undan ko'p bo'ladi. Telefoto linzalariga kelsak, ularning "diapazonini" oshirish faqat fotosuratchilarning qo'lida, chunki fokus uzunligi, masalan, 400 mm bo'lgan oddiy ob'ektiv juda qimmat.
Vizör
Kinokameralarda siz faqat vizör yordamida kadr yozishingiz mumkin. Raqamlilar bu haqda butunlay unutishga imkon beradi, chunki aksariyat modellarda buning uchun displeydan foydalanish qulayroqdir. Ba'zi juda ixcham kameralarda vizör umuman yo'q, chunki u uchun joy yo'q.
Vizör haqida eng muhimi, u orqali ko'rishingiz mumkin bo'lgan narsadir. Masalan, SLR kameralar faqat vizörning dizayn xususiyatlari tufayli shunday nomlangan. Ob'ektiv orqali ko'zgular tizimi orqali tasvir vizörga uzatiladi va shu bilan fotograf ramkaning haqiqiy maydonini ko'radi. Rasmga tushirish paytida, deklanşör ochilganda, uni blokirovka qiluvchi oyna ko'tariladi va yorug'likni sezgir sensorga uzatadi. Bunday dizaynlar, albatta, o'z vazifalarini juda yaxshi bajaradi, lekin ular juda ko'p joy egallaydi va shuning uchun ixcham kameralarda mutlaqo qo'llanilmaydi.
Ko'zgular tizimi orqali tasvir SLR kamerasining vizöriga shu tarzda kiradi
Haqiqiy ko'rish optik vizörleri ixcham kameralarda qo'llaniladi. Bu, qo'pol qilib aytganda, kamera korpusidagi teshikdir. Bunday vizör ko'p joy egallamaydi, lekin uning ko'rinishi ob'ektiv "ko'rgan" narsaga mos kelmaydi.
Elektron vizörli psevdo-refleksli kameralar ham mavjud. Bunday vizörlarda kichik displey o'rnatilgan bo'lib, tasvir to'g'ridan-to'g'ri matritsadan uzatiladi - xuddi tashqi displeyda bo'lgani kabi.
Flash
Chiroq, impulsli yorug'lik manbai, asosiy yorug'lik etarli bo'lmagan joylarda yoritish uchun ishlatilishi ma'lum. O'rnatilgan chirog'lar odatda unchalik kuchli emas, lekin ularning tezligi oldingi fonni yoritish uchun etarli. Yarim professional va professional kameralarda ham ancha kuchliroqni ulash uchun kontakt mavjud tashqi chirog'i, u "issiq poyabzal" deb ataladi.
Bular, umuman olganda, raqamli kameraning asosiy elementlari va ishlash tamoyillari. Qabul qiling, qurilma qanday ishlashini bilsangiz, sifatli natijaga erishish osonroq bo'ladi.