Ijtimoiy pedagogika amaliy faoliyat sohasi sifatida
Ijtimoiy pedagogika va ijtimoiy ish
XIX asrda Yevropa va Shimoliy Amerikada bo’lib o’tgan ijtimoiy-madaniy
jarayonlar nafaqat ijtimoiy pedagogika balki “ ijtimoiy ish” deb nomlangan
ijtimoiy faoliyat sohasining paydo bo’lishini ta’minladi.
/arbiy Yevropa davlatlarida ayniqsa Germaniyada XX asr davomida
ijtimoiy pedagogika bilan bir qatorda ijtimoiy ish ham amaliy faoliyat sohasi
sifatida rivojlanadi, biroq ijtimoiy pedagoglar va ijtimoiy ishchilarning kasbiy
faoliyatlarida ko’p umumiy jihatlar bor. Ular bir kasbni anglatuvchi sinonim
so’zlardir. Bu mutaxassislar jamiyatda tarbiyaviy, axborot, hamkorlik, tashkiliy,
himoya, qo’llab-quvvatlovchi vazifalarni bajarishadi.
Ishchilarning bu toifalarini paydo bo’lishi aholining himoyalanmagan
qatlamlariga ijtimoiy yordam bera oladigan mutaxassislarda ehtiyoj tug’ilgani
bilan bog’liq.
Ijtimoiy pedagogika va ijtimoiy ishning rivojlanish tarixi juda yaqin.
Avvalambor ularni insonlarga munosabatning tarixiy-madaniy an’analari
birlashtiradi. “Mehribonlik”, “hayriya”, “yordam” tushunchalarining ham ijtimoiy
pedagogik ham ijtimoiy ishda qo’llanishi tasodif emas.
Ijtimoiy pedagogika va ijtimoiy ish amaliy faoliyatining yaqinligi, bu ikki
ishchilar toifasining kengaytirish, ularning maqsadlarining yaqinlashuviga va bir-
birlarini to’ldirishlariga olib keldi. Turli davlat va nodavlat ta’lim muassasalarida-
masalan, bolalar bog’chalari, maktablarda hozirda ham ijtimoiy ishchilar va
ijtimoiy pedagoglar birgalikda ishlashlari mumkin. Biroq ulardan har biri o’z
majburiyatlariga ega.
Ularning farqlari quyidagilarda namoyon bo’ladi. Ular bilim sohasi sifatida
turli fanlardan kelib chiqishgan: ijtimoiy pedagogika-pedagogikadan, ijtimoiy ish
esa ijtimoiyogiyadan.
Amaliy faoliyatda ularning farqlari ijtimoiy pedagoglar o’z faoliyatlarida
pedagog faoliyatining nazariy va metodik asoslariga suyanganlarida, ijtimoiy
ishchilar esa asosan ijtimoiy nazariya va texnologiyalardan foydalanishlarida
namoyon bo’ladi. Bu ikki mutaxassisliklar shuningdek, faoliyat obyekti bo’yicha
ham farqlanadilar.
Ijtimoiy ish obyekti insonning me’yorida faoliyat yuritishiga xalaqit
beruvchi muammolarga ega shaxsdir. Muammolar har bir insonda butun hayoti
davomida yuzaga keladi. Ular psixologik, tibbiy, huquqiy, moddiy bo’lishi
mumkin. Ular ham insonga bog’liq bo’lmagan tashqi omillar(kasallik va boshqa)ga
bog’liq bo’lishi ham mumkin. Bu holatda ijtimoiy ish obyekti o’z muammolarini
mustaqil hal qilishga kuchi yetmaydigan va kasbiy yordamga muhtoj bo’lgan inson
bo’ladi.
Shunday qilib ijtimoiy ish obyekti hayoti davomida ijtimoiy yordamga
muhtoj bo’lgan insondir. Ijtimoiy pedagogika obyekti esa bolaning ijtimoiy
subyektga aylanishiga kerak bo’ladigan yordamdir.
Ijtimoiy ishchi yordam ko’rsatayotgan inson mijoz deyiladi, ijtimoiy
pedagogikada odatda “go’dak” so’zi ishlatiladi.
“Ijtimoiy ish” insonning insonga insoniy munosabatini namoyon bo’lishini
bildiruvchi ibora. U hali qadim zamonlardayoq insonning diniy burchi,
ehtiyojmandlarga insoniy xizmatlar tizimi sifatida paydo bo’lgan. Biroq faqatgina
bizning asrimizga kelib ijtimoiy ish butun dunyoda maxsus tayyorgarlikni talab
qiluvchi kasb sifatida tan olinayapti.
Ijtimoiy faoliyat-insonning jamiyatga muvoffaqiyatli moslashuvini
osonlashtirish qaratilgan tizimli chora-tadbirlardir. U mehribonlik va shuncha
o’xshash faoliyat doirasidan nafaqat kundalik muammolarni hal qilishga yordam
berish, balki ehtiyojlarni qondirishga to’siq bo’ladigan muammolarni hal qilishga
yordam berish bilan ajralib turadi.
Davlat va jamoatchilik qo’llab-quvvatlaydigan tashkilotlar (tijorat va
notijorat) ko’rsatadigan yordam eng samaralidir. Ijtimoiy yordam ko’rsatma berish
jamiyatning yuqori madaniyati va taraqqiy etganligidan dalolat beradi. U butun
aholining hamdardligiga sabab bo’ladi. Shuning uchun ancha obro’ e’tiborga ega.
Biroq ijtimoiy ishchilarning maoshi yuqori emas va ijtimoiy tashkilotlarga ishga
kiruvchilar soni ham ko’p emas.
Ijtimoiy pedagog ishini ham ahloqiy burch ham kasb desak bo’ladi. Savol
paydo bo’ladi: ijtimoiy pedagog o’zi nima bilan shug’ullanadi?
Ijtimoiy ishning o’ziga xosligini tushunishda asosiy omil 1917 yilda Meri
Richmandning “ Ijtimoiy suhbat” kitobining chop etilishi bo’ldi. Bu mumtoz
asarda “Yaxshi ijtimoiy ishchi odamlarni kambag’allikdan halos etish bilan
shug’ullanmaydi, u kambag’allikni umuman bartaraf etish uchunnima qilish
haqida o’ylaydi”,-deb yozilgan. Richmonddan keyin izlanish, tashhis, davolash
parofigmasi ijtimoiy ishda asosiy bo’ldi.
Ijtimoiy ishni metodologik asoslashga bag’ishlangan ilk yirik asarlardan
birida I.Karpf (1931 yil) o’z rivojlanishida tayanish lozim bo’lgan fanlarni sanab
o’tgan: biologiya, iqtisod, tibbiyot, psixiatriya, sosiologiya, statistika,
antropologiya, pedagogika, ijtimoiy psixologiya. O’shandan buyon bu ro’yxat
deyarli o’zgarmadi.
Amaliy ijtimoiy ishchi atamasi 1970 dan buyon qo’llanilmoqda Avvallari
bu ishga turli ta’riflar berilgan: metodologiya nuqtai nazaridan-mijoz, guruh bilan
ishlash, yerning yo’naltirilganligi nuqtai nazaridan-bolalarni ijtimoiy ta’minlash,
oilaviy xizmatlar, tibbiy ijtimoiy ish, axloq tuzatish muassasalarida psixiatrik
ishlari, kambag’allar, nogironlar, aqliy ojizlar, aroqxo’rlar bilan ishlash. Bunaqa
tor ixtisoslashgan yondashuvlar bilan birga yanada kengroq yondashuvlar ham
shakllandi.
Ijtimoiy ishchilar keng doiradagi muammolar bilan to’qnash kelishadi. Bu
muammolarga aroqxo’rlik, mulkchilik huquqlarining buzilishi, bolalarga yomon
munosabat, oiladagi nizolar ruhiy va jismoniy kasalliklar, bezorilik, jamiyatdan
ajralib qolish, kabilarni kiritish mumkin. Muammolarni bunday tasniflash
mutaxassisga ularni yanada chuqurroq o’rganish imkonini berdi.
Hozirda amaliy ish sohalari quyidagilar hisoblanadi: oila, bolalarga yordam
berish, sog’liqni saqlash, turli kasb egalari bilan ijtimoiy ish olib borish, qariyalar,
ta’lim va axloq tuzatish muassasalari. Bu ixtisoslashuvga eng keng ta’rifdir. U
ishchi o’z sohasida unga yordam so’rab murojaat qilgan aholi toifalari haqida
zaruriy bilimlarga ega bo’lishini talab qiladi.
XX asrning 70-yillarida tizimli yoki bir butun yondashuv yetakchi
yondoshuvga aylandi. Unga muvofiq ijtimoiy ishchilardan bir sohaga
ixtisoslashuv mos, universallik turli usullarni uyg’unlashtira olish talab qilina
boshladi. Pedagogik, ijtimoiyogik, nazariyalarning ahamiyati oshdi. Birlashishga
ehtiyoj ijtimoiy ish tarkibida ham muhim o’zgarishlar ro’y berardi: metodik
madaniyat, ijtimoiy ishlarning aniq texnologiyasiga ehtiyoj tug’ildi. Tizimli
yondashuv yordamida ijtimoiy ishchilar bir vaqtning o’zida bir qancha inson
muammolarini hal qilishdi.
Butun dunyoda ijtimoiy xizmatlar ishchilari jiddiy o’qitilmoqda. U milliy
ta’lim tizimlarining o’ziga xos xususiyatlari aks etadi. U turli davlatlarda-Fransiya,
Germaniya, Italiya, Belgiya, Norvegiya, Daniya, Shvesariya va Yaponiyada katta
farqlarga ega.
Zamonaviy ijtimoiy pedagogika jiddiy ilmiy asosga asoslanadi. Ijtimoiy
ishda bilimlar zahirasiga oid sohada ishlangan va boshqa sohalardan
o’zlashtirishganlarning qo’shiluvidan iborat. Ijtimoiy ish falsafa, etika,
huquqshunoslik, sosiologiya, psixologiyadan ko’p narsa olgan. Shaxs, ijtimoiy
guruhlarning yurish-turishi, oila muammolari, hokimiyat, qo’shnichilik va ijtimoiy
hayot, ijtimoiylashtirish, submadaniyat, stratifikasiya va ijtimoiy qatlamlashish,
murakkab tuzilmalar va turli madaniy tizimlarning turlarini ijtimoiy ishchilar
psixologiya va ijtimoiyogiyadan o’zlashtirishdi. Biroq mizojlar va guruhlar bilan
amaliy ish olib borish metodikasi xal qiluvchi darajada pedagogika, psixologiya va
tibbiyot ta’siri ostida shakllanadi.
Bugungi kunda ijtimoiy ish ilmiy asoslangan bo’lishi lozimligini tushunish
kengayib bormoqda. Bu kasb bo’yicha o’tkazilayotgan ilmiy tadqiqotlarning
nufuzi oshib bormoqda, maxsus konferensiyalar o’tkazilmoqda va ularda
nazariyani amaliyotda yana samarali qo’llash masalasi muhokama qilinmoqda.
Xalqaro darajada ilg’or yutuqlar almashuvi ijtimoiy pedagogikaning dinamik
rivojlanishini ta’minlashi mumkin.
Do'stlaringiz bilan baham: |