mavjud bo’lmasligi to’g’risidagi prognozini yo’qqa chiqardi. Kishilar
daromadlarining oshib borishi aholining o’sishini rag’batlantiradi degan maltuscha
kontseptsiyadagi markaziy g’oyalardan birining ham noto’g’ri ekanligini hag’tning
o’zi ko’rsatib berdi. Rivojlangan mamlakatlarda farovonlikning o’sishiga qaramay,
tug’ilish darajasining pasayishi kuzatilmoqda. Masalan, shu asrning boshidan AQSh
real mahsulotlari 12 marta ko’paydi, aholi soni esa faqat 3 marta o’sdi. Demak, tovar
va xizmatlar miqdori aholi sonidan ko’ra 4 marta ko’p oshgan.
Rivojlangan mamlakatlarda aholining ko’payishiga bo’lgan moyillik yuqori
emas. Nimagag’ Buning asosiy sabablaridan biri shundan iboratki, hozirgi davrda
g’sh bolalar o’limi darajasining pasayishi ko’p bolalik bo’lish zarurligini bekor
qiladi. Oldingi davrda g’sh bolalar o’limi ko’p bo’lganidan ehtig’t shartdan
(straxovka) ularning tug’ilishi ko’p bo’lgan. Ikkinchi asosiy sababi (Nobel
mukofotining sohibi G.Bekker fikriga asosan), ko’pchilik zig’li ag’llar uyda bola
boqib o’tirishdan ko’ra, muayyan mansabdagi ijtimoiy ish bilan shug’ullanishni
afzal ko’radilar. Oila ma’lum
ma’noda ikkinchi o’ringa suriladi. Tug’ilishning kamayishiga ta’sir etuvchi uchinchi
sabab urbanizatsiya - jamiyatning rivojlanishida shaharning ahamiyati oshib borishi
hisoblanadi. Shahar hag’t tarzi ko’p bolali oilalarning ko’payishini keltirib
chiqarmaydi. Agar qishloqda bola g’shligidan g’rdamchi hisoblansa, shaharda esa o’z
tarbiyasi uchun katta mablag’ va vaqt sarflashni talab qiluvchi iste’molchi
hisoblanadi.
Ammo, qancha ajablanarli bo’lmasin, XX asrning oxiriga kelib industrial
rivojlanish sotsial pessimizmning kelajagi yo’qligiga barchada ishonch tuyg’usini
uyg’otgan bir paytda, T. Maltusning ko’plab g’oyalari yana faollashdi. Real hag’tdan
olingan ba’zi bir faktlarni ko’rib chiqamiz.
Qaerda ishlab chiqarish, ayniqsa qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishi, g’mon
tashkil etilgan bo’lsa, qaerda hosildorlik past, yig’ib olingani esa omborlarning
etishmasligidan chirag’tgan bo’lsa, o’sha erda T.Maltusning qayg’uli xulosalari o’z
kuchini saqlab qolgan. Buni bugungi kunda ham ko’pchilik rivojlanag’tgan
mamlakatlar xalqlari his etib turibdi. Shu narsani hisobga olish kerakki, 83 % jahon
iste’moli 20 % aholiga to’g’ri keladi. Rivojlangan va rivojlanag’tgan mamlakatlar
farovonligi darajasidagi farq kuchayib bormoqda. 70 yillarning boshida
ocharchilikdan qiynalganlar 400 mln. kishini tashkil etgan bo’lsa, 80 yillari - 500
mln., 90 yillari esa 700 mln. kishidan ko’pini tashkil etdi. Kam rivojlangan
mamlakatlar turmush darajasini «jahon andozasi»ga «ko’tarish» uchun resurslardan
foydalanishni 40 baravar ko’paytirishga to’g’ri keladi.
Do'stlaringiz bilan baham: