KIRISH
Nutqning aniq va ravshan bo‘lishi, avvalo, so‘zdan to‘g‘ri foydalanishga
bog‘liq. So‘zni o‘z o‘rnida to‘g‘ri ishlata bilash uchun uning leksik ma’nosini
anglash zarur.
So‘zning leksik ma’nosini tushunmaslik uni xato qo‘llashga olib keladi.
Masalan: O‘n kun deganda er xaydash va ariq chopish tugallandi. Bu gapda
chopish so‘zi xato qo‘llangan. Odatda, ariq chopilmaydi, qaziladi.
Sekin-asta deb,
xotirjam yuraversangiz, g‘alvir suvdan ko‘tarilganda, brigada a’zolari yuzingizga
qorakuya chaplaydi. Bu misolda
chaplamoq fe’lining leksik ma’nosidan to‘g‘ri
foydalanilmagan. Odatda, qorakuya surtiladi, loy chaplanadi.
Buyuk so‘z san’atkorlari so‘z xususida shunday deyishgan; «So‘z barcha
faktlar, barcha fikrlar libosidir» yoki «Agarda biror narsani aniq ifodalay olmas
ekanmiz, bunda tilimizdan emas, balki uquvsiz mahoratimizdan gina qilishimiz
kerak» va hokazo.
So‘z san’atkorlari tilga alohida e’tibor berib keldilar, uslub va ifodaning
sodda bo‘lishini, nutqda fikriy mujmallikka yo‘l qo‘ymaslikni targ‘ib etdilar. Ulug‘
o‘zbek shoiri Alisher Navoiy tilga e’tibor – elga e’tibor, deb tilning ahamiyatini
alohida ta’kidladi. Bobur esa o‘g‘li Xumoyunga yozgan maktublaridan birida
uning (o‘g‘lining) fikrning ravonligi va aniqligiga rioya qilmaganligidan
tashvishlanib, «xatingni xud tashvish bilan o‘qisa bo‘ladi... Mundin beri betakalluf
va ravshan va pok alfoz bila bit, ham senga tashvish ozroq bo‘lur, ham
o‘qig‘uvchiga», -degan edi.
Har bir kishi ona tilini mukammal egallash, uning nazariy va amaliy
asoslaridan xabardor bo‘lishi kerak. Chunonchi, gap tarkibidagi so‘zning
semantikasi - ma’no tomoni, qo‘shimcha emotsional - ekspressiv ottenkasi va
uslubiy belgilari, fikrning so‘z vositasi bilan mantiqiy jihatdan to‘g‘ri ifoda qilish
usullari va shunga o‘xshash masalalarni puxta bilishi zarur.
«Ona tilini o‘rganish, - deydi buyuk so‘z san’atkorlaridan biri, - nihoyatda
ulug‘ bir ish. Inson tafakkurining erishgan eng yuksak yutuqlari, eng chuqur
bilimlari va g‘oyat otashin hislar, agar ular so‘z vositasi bilan aniq va ravshan ifoda
qilinmasa, odamlar uchun noma’lumligicha qolaveradi. Til fikrni ifodalash
qurolidir. Binobarin, agar fikr nutq vositasi bilan bayon qilingan bo‘lsa, agar u til
vositasi bilan ruyobga chiqqan bo‘lsa, agar u, faylasuflar tili bilan aytganda, -
boshqalarga bevosita borib etsa, aniqlashtirilsagina fikr bo‘la oladi».
Omonimlar. Har bir tilning lug‘at tarkibida tovush tarkibi va yozilishi
jihatdan bir xil, ammo ma’nosi har xil bo‘lgan so‘zlar muayyan miqdorda topiladi.
Bunday so‘zlar omonimlar guruhini tashkil qiladi.
Fonetik (tovush) tomondan bir xil - shakli o‘zaro ma’lum bir ko‘rinishga
kelib qolgan ikki va undan ortiq so‘zlar omonimlardir. Omonimlar ma’no jihatdan
o‘zaro munosabatda bo‘lmaydi, boshqa-boshqa tushunchalarni anglatadi. Masalan:
ot (ish hayvoni, ism, buyruq fe’li). Ko‘p ma’noli so‘zlarning shakli asli bitta bo‘lib,
ma’nolari o‘zaro bir-biriga juda yaqin va aloqador, biri-ikkinchisiga bog‘liq
bo‘ladi. Masalan, bosh so‘zi: ishning boshi, gapning boshi, erning boshi.
O‘zbek tilida omonimlar turli ko‘rinishlarga ega. CHang (to‘zon)-chang
Do'stlaringiz bilan baham: