Oz tilim – o‘zbek tilim

Hikoyat 
 
Kunlardan bir kun qurbaqa anhor bo‘yiga suvdan sakrab chiqsa, uyasidan 
chiqib turgan sichqon salom beribdi, qurbaqa alik olibdi. Ikki orada do‘stlik paydo 
bo‘libdi. Sichqon do‘sti bilan suhbatlashib turgisi kelarkan. Ammo qurbaqa suvga 
sho‘ng‘ib ketaverarkan.  
–  Men sen bilan chaqchaqlashib yurgim keladi. Sen bo‘lsang bir soniya 
suhbatlashmasdanoq suvga tushib ketaverasan, –  debdi sichqon o‘pkalab. 
 –  Unday bo‘lsa, uzun ip topaylik-da, bir uchini sening belingga, ikkinchi 
uchini esa, mening belimga bog‘lab qo‘yaylik, qachon kerak bo‘lsam, ipni 
tortsang, chiqib kelaveraman, – maslahat beribdi qurbaqa. 
Shunday qilishibdi ham. Ittifoqo bir kuni sichqon uyasidan chiqib, oftobda 
toblanib yotgan ekan, uchib borayotgan lochin tappa changallab, osmon-u falakka 
ko‘tarilibdi. Ipning ikkinchi uchida qurbaqa ham jon hovuchlab borarkan. Nodon 
va nojins do‘stning aqlsiz maslahati ikkovini ham ovchi domiga giriftor etibdi.  
                                                                                         (Jaloliddin Rumiy) 

---

 
92