Ortiqova dilbar ortiqovna obidjanova feruza abdullayevna masharipova gularam kamilovna

«yopiqlik»
ham munosabatni qiyinlashtiradi. 
Urushayotganda o‘zini o‘ldirish bilan 
«qo‘rqitish»
ham insoniylikka to‘g‘ri kelmaydi. 
Ikkita odamning bahslaShuvida uchinchi odamning fikrini asos sifatida keltirish 
yaramaydi. Er-xotinlar o‘rtasidagi juda yaxshi do‘stona munosabat birontasining 
onasi yoki boshqa bir odamning keltirgan firklariga asoslanishning o‘ziyoq janjalga 
sabab bo‘lishi mumkin. Oilaviy mojarolarda turli umumiyliklardan – 
«Sen doimo...» 
kabi so‘zlardan yiroqroq bo‘lish lozim. Aniq bir fakt yoki asosga tayangan holdagina 
so‘zlash lozim. Ta’na muhabbatni o‘ldiradi. Bu hatto asosli ayblov ham bo‘lishi 
mumkin. Shu bois bunday holatlarga kamroq murojaat qilgan yaxshi. Dashnom 
berayotgandagi yuzimizning istinkiv ko‘rinishining aks ta’siri bizdan qochish istagini 
paydo qiladi. Bu esa aloqani buzilishiga sabab bo‘lishi mumkin. 
Yaqinlarni doimiy tanbehlar bilan charchatib qo‘ymaslik kerak. Biror narsa 
haqida tanbeh beradigan bo‘lsangiz, buni muloyimlik va do‘stonalik bilan bajarish 
lozim. Uni qayta takrorlash, ayniqsa, avvalgidan ham balandroq ohangda aytish foyda 
bermaydi. Tanbehni eshitgan odamni yodidan ko‘tarilishi mumkin emas, aksincha bu 
narsa yo unga yoqmaganidan, yoki imkoni yo‘qligidan e’tibor bermagan bo‘lishi 
mumkin, bu bilan hech narsaga erisholmaysiz. Yaqin odamlarni g‘alati harakatlarini 
yoki biron talablarni bajarmasligini kechirish mumkin, zero 
«Beayb Parvardigordir!»
Ammo kechirimli bo‘lishga da’vat yetish, hamma narsaga e’tiborsilik qilish degani 
emas. O‘ziga nisbatan talabchan bo‘lgan inson, boshqalardan ham buni kutadi. 
Ammo bunday talablarga hamisha o‘z vaqti hamda usulini topa bilish lozim. 
«Qisqa kelishmovchiliklar»
dan qochishning iloji yo‘q. Asosiysisi, ularning 
haqiqatan ham qisqa bo‘lishidadir. Imkon qadar darhol o‘zaro uzrlashib, normal 
munosabatlarni qayta tiklab olish muhimdir. Yarashuvdan so‘ng kelishmovchilikning 
sababi va janjalning o‘zi ham unut bo‘lishi kerak. Albatta,shunday vaziyatlar 
bo‘ladiki, o‘zaro munosabatlarga alohida aniqlik kiritishga ehtiyoj paydo bo‘ladi, 
lekin imkon qadar ulardan o‘zni chetga olmoq durust. Hammasidan ham mojarodan 
o‘t chiqmasdan o‘chirgan afzal. Umuman olganda 
«munosabatlarni kelishib olish»
yaxshi variant emas. Bir odamning o‘zini tutishi boshqasini hamisha tushunib 
yetishiga olib kelavermaydi. Ba’zida juftingizdan nima uchun u unday qilayotganini 
so‘rashingiz mumkin. Ammo uning javobi sizni qoniqtirmay qolsa, 
«kavlashtirishni»
hojati yo‘q. Ba’zi biz 
«erishgan haqiqat»
bizga yoqmasligi mumkin. Zero 
qarshingizdagi odam sizni xafa qilmaslik uchun indamasa ham, uni 
«siqishni»
boshlaganingizdan so‘ng hammasini aytib yuborishi mumkin. 

---

155 
Oilaviy axloq o‘z juftini ishonch xalqalari bilan bog‘lanishini taqozo etadi. Shu 
bois o‘z yaqiningizni yolg‘onchilikda ayblash yoki biron narsada 
«ushlashga»
harakat qilish vaziyatni og‘irlashtiradi xolos. Bu ishonchsizligingiz sizga nisbatan 
ichki dushman sifatida qarashga olib kelish mumkin. Albatta me’yorida, siz uchun 
aziz bo‘lgan odam sifatida chiroyli rashk qilish mumkin. Bu hatto aloqani 
mustahkamlaydi. Ammo yarim haqorat shaklidagi rashklar, juftingizni qilmagan 
ishini qilishga undashi mumkin. Yaqiningiz bilan bo‘lgan munosabatda 
«tilga suyak 
qo‘yib qo‘ygan»
yaxshi. 
«Jinni bo‘libsiz!»
degan so‘z albatta ajrashishga sabab 
bo‘lmasligi mumkin, ammo sizni chiroyli ko‘rsatmaydi. Undan ko‘ra: 
«Adashyapsiz 
azizim!»
deb aytgan durustroq. 
Hattoki, hazilomuz murojaatlarda ham o‘tkir tushunchalardan hayiqmoq lozim. 
Bizning so‘zlarimiz biz istagan darajada doimo natija bermasligi mumkin, o‘zimiz 
bilmagan holda boshqalarni qalbini yaralashdan uzoqroq bo‘lganimiz ma’quldir. 
Yomon ma’noda so‘z aytgan bo‘lsangiz, unda uni ifodalashdan ne ma’ni bor?! Gap 
bilan