O'rta maktabning ikkinchi yilida mening yuzimga beysbol

---

Kirish
Mening hikoyam
O
N FINAL
o'rta maktabning ikkinchi yilida mening yuzimga beysbol 
tayoqchasi bilan urishdi. Sinfdoshim to‘la hilpiraganida, 
ko‘rshapalak uning qo‘lidan sirg‘alib chiqib, menga qarab uchib 
keldi va to‘g‘ridan-to‘g‘ri ko‘zlarim orasiga urildi. Men ta'sir paytini 
eslay olmayman.
Ko‘rshapalak yuzimga shunday kuch bilan urildiki, burnimni ezib, 
buzilgan U shaklida bo‘ldi. To'qnashuv miyamning yumshoq 
to'qimasini bosh suyagimning ichki qismiga urib yubordi. Shu 
zahotiyoq boshim bo‘ylab shish paydo bo‘ldi. Bir soniya ichida mening 
burnim sindi, bosh suyagining bir nechta sinishi va ikkita ko'z teshigi 
sindi.
Ko‘zimni ochsam, odamlar menga tikilib, yordam berish uchun 
yugurishayotganini ko‘rdim. Men pastga qaradim va kiyimlarimdagi qizil 
dog'larni ko'rdim. Sinfdoshlarimdan biri ko‘ylakni orqasidan yechib, menga 
uzatdi. Men singan burnimdan oqayotgan qon oqimini to'ldirish uchun 
ishlatdim. Shok va sarosimaga tushib, qanchalik jiddiy jarohat olganimni 
bilmasdim.
O'qituvchim qo'lini yelkamga bog'ladi va biz hamshiraning 
kabinetiga uzoq yurishni boshladik: dala bo'ylab, tepalikdan pastga va 
maktabga qaytib. Tasodifiy qo'llar yon tomonlarimga tegib, meni tik 
tutdi. Vaqtimizni olib, sekin yurdik. Har bir daqiqa muhimligini hech kim 
tushunmadi.
Hamshiraning kabinetiga kelganimizda, u menga bir qator savollar 
berdi.
"Bu qaysi yil?"
“1998 yil”, deb javob berdim. Bu aslida 2002 
yil edi. "AQSh prezidenti kim?"
"Bill Klinton", dedim men. To'g'ri javob Jorj Bush edi. 
"Onangning ismi nima?"
Translated from English to Uzbek - www.onlinedoctranslator.com

---

“Uh. Hm. Men to'xtab qoldim. O'n soniya o'tdi.
- Patti, - dedim beparvolik bilan onamning ismini eslab qolishimga 
o'n soniya vaqt ketganiga e'tibor bermay.
Bu esimda qolgan oxirgi savol. Mening tanam miyamdagi tez 
shishishga bardosh bera olmadi va tez yordam kelishidan oldin hushimni 
yo'qotdim. Bir necha daqiqadan so'ng meni maktabdan olib ketishdi va 
mahalliy kasalxonaga olib ketishdi.
Kelganimdan ko'p o'tmay, tanam yopila boshladi. Men yutish va nafas olish kabi 
asosiy funktsiyalar bilan kurashdim. Men kunning birinchi tutilishini boshdan 
kechirdim. Keyin butunlay nafas olishni to'xtatdim. Shifokorlar meni kislorod bilan 
ta'minlashga shoshilishar ekan, ular mahalliy kasalxona vaziyatni hal qilish uchun 
jihozlanmagan deb qaror qilishdi va meni Cincinnatidagi kattaroq kasalxonaga olib 
borish uchun vertolyot buyurishdi.
Meni tez yordam bo‘limi eshiklaridan chiqarib, ko‘chaning narigi 
tomonidagi vertolyot maydonchasi tomon olib ketishdi. Bir hamshira 
meni itarib yuborganida, boshqasi har bir nafasni qo'lim bilan 
pompalarkan, zambil tizmali yo'lakda shitirlab ketdi. Bir necha daqiqa 
oldin kasalxonaga kelgan onam yonimdagi vertolyotga chiqdi. U parvoz 
paytida qo'limdan ushlab turgani uchun men hushsiz qoldim va o'zim 
nafas ololmay qoldim.
Onam men bilan vertolyotda ketayotganida, dadam akam va 
singlimning holidan xabar olib, ularga xabar berish uchun uyga ketdi. 
Opamga o‘sha oqshom sakkizinchi sinfni bitirish marosimini o‘tkazib 
yuborishini tushuntirib, ko‘z yoshlarini bo‘g‘di. Birodarlarimni oilam va 
do'stlarimga topshirgandan so'ng, u onamni kutib olish uchun Cincinnati 
shahriga jo'nadi.
Onam va men kasalxona tomiga qo'nganimizda, yigirmaga yaqin shifokor va 
hamshiralardan iborat guruh vertolyot maydonchasiga yugurishdi va meni 
travma bo'limiga olib kirishdi. Bu vaqtga kelib, miyamning shishishi shunchalik 
kuchli bo'lib qoldiki, men qayta-qayta travmadan keyingi tutilishlarga duchor 
bo'ldim. Singan suyaklarimni tuzatish kerak edi, lekin operatsiya qilish uchun 
sharoitim yo'q edi. Yana bir tutilishdan so'ng - kunning uchinchi kuni - meni 
tibbiy komaga tushirishdi va ventilyatorga yotqizishdi.
Mening ota-onam bu kasalxonaga begona emas edi. O'n yil oldin, 
opam uch yoshida leykemiya tashxisi qo'yilganidan keyin ular birinchi 
qavatdagi bitta binoga kirishgan edi. O'shanda men besh yoshda edim. 
Akam endigina olti oylik edi. Ikki yarim yillik kimyoterapiya muolajalari, 
umurtqa pog'onasi va suyak iligi biopsiyalaridan so'ng, mening singlim 
nihoyat kasalxonadan xursand bo'lib chiqdi.