Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

tum shug'ini yalashga urinib ko'rdi, biroq kuygan tili kuygan tum shug'iga
tekkan zam oni og'riq beshbattar kuchayib, u jon achchig'ida yanayam
zorlanib uvlab yuborardi.
Oxiri u go'yo nochorligini nam oyish qilayotganini sezib qolgandek
jim bo'lib qoldi. U odamlar nim a uchun kulayotganini tushunib qolgandi.
Ayrim jonivorlar kulgi n im aligin i va ularni kalaka qilib ustlaridan
kulayotganim izni qay tarzda bilib olganlariga odam ning aqli yetm aydi.
Xuddi shu narsa, hozir Oq S o 'y lo q bilan sodir bo'layotgandi, shuning
uchun odam lar kulayotganda u o 'zin i yo'qotib qo'ydi. Oq S o 'yloq
ortiga o'girildi-da, dum ini xoda qilib qochdi, zero og'riq em as, o d a m ­
larning qah-qah urib kulishlariga chidolm adi, chunki kulgu olov yetkaz-
gan og'riqdan ko'ra azobliroq edi. Oq S o'yloq bog'lab qo'yilganiga
chidayolm ay quturayotgan on asin in g — dunyoda o'zin i kalaka qilm ay-