Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

ham insonning odilligi, qonu n -q oid an i joriy etib unga amal qilishlarini,
nazorat qilishni unutm aydigan bir mavjudot ekanini ich -ich idan his
etdi. U odam zod o'zlari uchun yaratgan tartib-qoidaga itoat ettirish
u ch u n q o 'lla y d ig a n usullarni ham o 'z ic h a yo q la d i. U la r barcha
yirtqichlarga o 'xsh ab bir-biriga h am la q ilib , tish -tirn o q lari bilan
yopishm as ekan, balki jon siz buyunilarni ishga solishar ekan. Jonsiz
buyumlar, narsalar ularning am riga itoat etar, bu g'alati mavjudot
uloqtirgan tosh va tayoqlar xuddi tirik mavjudotdek havoda uchib borib
itlarni qaqshatar edi.
N ihoyat oxirgi it nari ketdi-yu ja n jal-to'p olon tinchidi. Oq So'yloq
yaralarini tili bilan yalay boshladi, u ilk bor to'd a nim aligini ko'rdi va
unga yaqin bordi, shu bilan ilk bor uning rahm sizligidan aziyat chekdi.
Shu choqqacha ularning butun urug'i Birko'zdan, onasi-yu o'zidan