Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

K ichining bo'yniga bog'lab, uni qayin yoniga yetaklab bordi-da, ikkinchi
qayishni daraxtga bog'ladi.
Oq S o'y lo q on asin in g oldiga borib u bilan y on m a -y o n yotdi. Losos
tili bo'ri bolasini erkalab turdi-da, birturtib chalqancha yotqizib qo'ydi.
K ichi xavotir aralash ulardan ko'z uzmasdi. Oq S o'yloq n in g yana quti
uchdi. U o 'zin i tiyib turolm adi-da, irillab yubordi, lekin tishlashga
botinolm adi. M ayishgan, qiyshiq-qing'irbarm oqlar uning qorni, biqinini
qashiy boshladi. Oyoqlarini ko'tarib chalqancha yotish, xo'rlanish va
sharmandalikdan boshqa narsa emas. Undan tashqari, Oq So'yloq o'zini
o'ta ojiz sezar, butun vujudi, borlig'i bu xo'rlikka aslo chidayolm asdi.
Lekin nim a qila olardi? Qolaversa, bu kimsa unga ozor yetkazishni
xohlab qolib kaltaklasa — qarshilik qilishga qurbi yetadimi?! To'rttala
oyog'i havoda likillab turganda sapchib o'zin i chetga olishi m um kinm i,