vahshiyona qoni j o ‘sh ura boshlagan edi. Shu soniyalarda o'zi sezm agan
holda bo'ri bolasi huzurbaxsh onlar og'ush id a yasham oqda edi. U
zim m asiga yuklangan vazifasini ado etar, nim a uchun tug'ilgan b o'lsa
o'shani bajarar — o'ljasini yengishi va o'ldirm oq uchun olishardi. U
tabiat ato etgan oliy vazifani amalga oshirar va shu tariqa o'zin in g
mavjudligini oqlar edi. Bu eng ulug' n e’matga shukronalikdir aslida,
shak-shubhasiz yaratilishdan ko'zda tutilgan maqsadni ro'yobga chiqarish
butun k u ch -q u w at, m ayl-ixtiyor, intilish va sezgilarning tantanasi edi.
N ihoyat kaklik qarshilik qilm ay qo'ydi. Bo'ri bolasi ham on uning
qanotidan tishlab turardi. Ular ikkovi bir-biridan ko'z uzm ay yerda
yotishardi. Bo'ri bolasi qo'rqitm oqchi bo'libm i g'azab bilan o'kirdi.
Kaklik to'satdan qaychidek o'tkir tum shug'i bilan uning shundoq ham
og'riyotgan tum shug'idan cho'qib oldi. Bo'ri bolasi sapchib tushdi,
Do'stlaringiz bilan baham: |