ko'zdan yo'qolib, chiyillashlari eshitilm ay qolganda Birko'z yashiringan
yeridan chiqishga b otind i. Q or sathini qoplagan o'tkir ignalar bam isli
har lahza panjalariga kiradigandek u o h ista -o h ista o y o q qo'yardi.
Bo'rini ko'rgan jayra g'azab bilan o'kirib tishlarini irshaytirdi. U a rang
burkanib o ld i, am m o bu endi yaqiniga yo'lab b o'lm ayd ig an to 'p
em asdi, uzilgan paylari o'zig a bo'ysunm as, qorni deyarli qoq ikkiga
yorib tashlangan va qonga belangan edi.
Birko'z qon aralash qorni kappa-kappa og'ziga olib huzur bilan
yutardi. Bundan battar qorni tatalab, ochligi zo'riqdi, am m o u dunyoda
bekorga shuncha yashadim i — hayot har qanaqa sharoitda ham ehtiyot
bo'lishga o'rgatgan em asm i?! H am m a narsaning vaqti-soati bor. U
shundoqqina jayraning qarshisida qorga uzala tushib yotdi, jayra esa
tishlarini g'ijirlatar, xirillar va ayanchli tarzda ingrardi. Bir necha
Do'stlaringiz bilan baham: |