Виртуал хотира — бу компьютерда кўпроқ тезкор (RAM) хотирани талаб қиладиган дастурларни ва бу дастурларнинг қисмларини асосий хотира ва иккиламчи (масалан, қаттиқ диск) хотира ўртасида автоматик кўчириш имконига эга бўлиб, дастурларни бажаришга имкон берадиган компьютер хотирасини бошқариш усулидир.
Виртуал хотирада ишлайдиган дастур учун бу усул бутунлай шаффоф ва дастурчидан қўшимча иш талаб қилинмайди, лекин уни амалга ошириш учун аппарат таъминоти ва операцион тизимнинг қўллаб-қувватлаши талаб қилади.
Виртуал хотира - бу барча хотира ячейкалари - оператив ва ташқи. У кетма-кет нолдан манзил чегарасига қадар рақамланади. Виртуал хотира принципи фойдаланувчи РАМнинг миқдори ва бошқа дастурлар учун зарур бўлган хотира ҳажмидан қатъи назар, унинг ҳажми тизимнинг бутун манзил майдонига тенг кўринадиган бир даражали хотира билан муомала қилади деб тахмин қилади. кўп дастурлаш.
Виртуал хотирани афзалликлари
Дастурчига умумий хотирадан фойдаланишни бошқаришдан озод қилади.
Дастурлардан фойдаланишда дуч келинадиган хавфли вазиятларни бартараф қилади.
SWAP яратади ва файлларни жойлаштиради.
Компьютерни физик хотирасига рухсат олишдан кўра каттароқ хажмдаги хотирага жойлашиш имкониятини вужудга келтиради.
Виртуал хотиранинг хоссалари
Виртуал хотира амалий дастурлашни осонлаштиради:
физик хотиранинг фрагментларга бўлинишини яшириш;
қатламларни аниқ ишлаши учун дастурга бўлган эҳтиёжни бартараф этиш;
ҳар бир жараён ўзининг ажратилган адрес фазоси бошланганда, дастур кодини кўчиришга ёки нисбий адреслаш билан хотирага киришга зарурат қолдирмайди.
Хотирани виртуализация қилиш виртуал хотира тушунчасини умумлаштириш сифатида қаралиши мумкин.
Деярли барча виртуал хотирани амалга ошириш виртуал манзил майдонини саҳифаларга, туташган виртуал хотира адреслари блокларига ажратади.
Машина виртуал хотира билан ишлаётганда хотирани дискда қайта кодлайди ва сегментлашни ташкил этиш усулларини қўлланилади.