Ona, kechir mendek noshud farzandni, Dilbanddek kuningga yaray olmadim

Uzurnoma
Ona, kechir mendek noshud farzandni,

Dilbanddek kuningga yaray olmadim.

“ Unday qilma” deya nasihat qilsang,

Bir bora so`zingga quloq solmadim.

Yurdim yomonlikning ko`chalaridan,

Oyoq qo`ydim xatto qabihlikkka ham.

Eshitgan gaplarga ishonmay sira,

Duo qilding mendek noshudni har dam.

Xabar ham olmadim, kunda bir bora,

Xatto so`rolmadim sendan hol ahvol.

Boylikka hirs qo`yib, o`sha paytlarda,

“ Onajon” deyish ham kelibdi malol.

Diydorim sog`inib har kuni tinmay,

Ko`zingdan oqibdi tomchi – tomchi yosh.

Onajon qadringni men endi bildim,

Chunki devorlarga urildi bu bosh.

Ona mendek ahmoq yana qayda bor,

Bag`ri tosh aynigan fikr – miyasi.

Bolalik chog`ida bu qamdayin gap,

“ Ahloqni tuzatish koloniyasi”

Mana shu yerlarda o`tib ketmoqda,

Sho`x bolaligimning eh, xuzurlari.

Birgina tirqishdan tushib turadi,

Ozodlikning nurab qolgan nurlari.

Sen menga mehringni berding onajon,

Senga nima berdim men farzand bo`lib.

Olam dard, g`am- tashvish, yana bu isnod.

Men deb qachon yurding, quvonchga to`lib.

Men kimman, dunyoda aytgin onajon,

Qing`ir – qiyshiq ketgan umrining yo`li.

Farzand emas atash kerak aslida,

O`zining nafsini ashaddiy quli.

Bolam – bolam deya har soniyada,

Yuraging talpindi faqat men tomon.

Mrhringga arzirlik me nima qildim,

Xatto kuldirmadim seni men yomon.

Men juda sog`indim sog`indingmi sen,

Doimo turarding mehringni sochib.

Sen misoli meni kutmoqda intiq,

Jahannam ham o`zin eshigin ochib.

Qo`limga tutdim men qog`oz va qalam,

Nigohimni bitta joyga qadadim.

Xat yozdim diydoring sog`inib ona,

Xatni “Uzurnoma” deya atadim.

Kuyunchagim onam men ahmoq sabab,

Oq rang egallabdi, har soch tolangni.

Agar kechirolsang yolvoradirman,

Kechir, onajonim, noshud bolangni.

Sevinch Kamoliddinova

36-maktab o`quvchisi