Омоданамудани мақолаҳои илмй оид ба таьрихи о мўзиши Қурьони Карим Нақша

Қуръоннинг асосӣ
Қуръонның асосӣ гʻойаси - Alloh toʻgʻrisidagi taʼlimotdir. Баррасии ашё ва муҳити ашёи тифоқӣ. Шу бо боғликӣ дар ин ҷо постграмбарлар, охират ва миқдори зиёди aqidalar суннатӣ. Alloh Qurʼonda oʻzining Odamato , Nuh , Ibrohim , Ismoil , Ishoq , Ya'qub , Muso , Довud , Iso , Muhammad va boshqa paygʻambarlarini zikr et. Уларо юборилген дин - ислом экани, Таврот , Забур , Инҷил ва Қуръон зарфҳои илоҳӣ китобҳо, яхудийлар , насронийлар ва муслимнини "ахли китоб" деб атаб, уларнинг этиқодлари вахдоният аз Қуръон оятарида дубора дубора уқтиради. Қуръонда асосҳои ибодати талабҳо ( намоз , роъза , закот ва дигарон) дода мешавад. Ҳуҷҷати формавии шариат ба асос асосёфтаи санад.
Қуръон инсониятн этникӣ тағирёбӣ, иҷтимоӣ табақаланиши, аирмилик, миллати воқеӣ. Аллох наздида серв тенгдир. Инсонҳо калонсолон миллати, насаби, бойлиги, имтиҳони ва хкга дар назар надоштан, аз зарфҳои заррин ва хуб ё дигар амалҳо дар бораи ҳукм.
Таъмини мустаҳками динӣ, беҳтарӣ, эзгулик, сарфакорона, меҳр-шафқат, мискин ва ба кӯмакҳо ёрӣ расондан, инсонпарварликро аз ҷиҳати илмӣ китобҳо кабри Қуръон маънӣ-моҳияти таъйид мекунад. Онҳое, ки ба ҳисоби ҳақиқӣ мубаддал гаштаанд, поракоерлӣ, ишиқоқатӣ , ҷабр-зулм, oʻgʻrilik , qotillik , дилозорлик, fitnachilik, kibru havan qoralanadi. Ҳама халқҳо як ота-онанинг авлодӣ екани ёдрасид.
Уламолар Қуръон ояти худро бо амрикоиҳо ва наҳиялар (ёни момин бандаларга буйлари ва килманглар дебаринглари), вада ва ваидлари (яни бандаларга дунё ва охиратда савоб амаллари барои беҳбуди қуръан ва падидаҳо ва сарфлари-йу, дунёи ҳуқуматда гуноҳи корҳои пурқиматлари Ӯтган ummatlar , таърихҳои paygʻambarlar, халол-ҳаром чизҳо, банда ба кор даровардан
Таърихи
Диний илмҳо
Қӯрғонтеппа дар шакли формати ва муваффақияти аввал Абу Ҳанифа "ал-Фиқҳ ал-акбар", Абу Мансур Мотуридӣ "Китоб ат-тавҳид", Абу Ҳафс Насафий "Акоид ан-Насафий" асарҳои olgʻa surilgan islom taʼlimotiga оид оид Қоидаҳои фиқҳи фавқулодда ва аввал манба баррасӣ карда мешавад. Undan keyin agar sunnat, ijmo , qiyos маро. Қуръон омада, ҳукми шариатда фарзанди муқарраршуда қабул карда мешавад.