Олабўжи романдан катта хикоя

тикламаган: унда тотли таассуротлар, оламу одам ҳақидаги пинҳоний 
ўйлар ва “табиатдек табиий яшашига қарор қилган хаёлкаш қалбнинг 
эҳтиёжлари акс этар – ана шуларнинг самараси ўлароқ тикланган 
эдики, ҳа, Ултон бу кулбасини жуда яхши кўрарди. 
Бу ёнбағир, бу тиканзор, унда яшовчи қуш, қурт-қумурсқалар ҳам 
Ултонни ўша қадимият, ибтидоий табиат билан боғлар эдики, ҳа, у 
буларни ҳам жондан севарди. 
 
 
 
 
 
13 
Тиккага келган офтоб ҳавони қиздириб юборган, энди ҳаммаёқда 
сароб жимирлар, чигирткалар ҳам чанқаб қолгандек чирқирар эди. 
Баҳор қандайдир журнал билан юзини елпир, ҳаракатларида 
шошқинлик сезилар, тезроқ бу ҳужрани кўриб олиб, салқинга 
қочмоқчига ўхшар эди. 

---

56 
Гижингтойнинг жағини очиб қараётган Наби тисланди-да, 
қўлларини кулранг жинси шимининг орқасига артиб, Баҳорга бир 
нималар деди. Кейин... зипиллаб бораётган Ултонга: 
– Домилла, тулпорингиз пенсионер бўп қопти-ку! – деди. – Гўштга 
топширсангиз бўларкан. 
Баҳор кулиб, Ултонга қаради. 
– Бекорларни айтибсан, – деди Ултон. – Бунақа “Газик”ларнинг 
ўнтасига бермайман!.. Бу не-не ўлимлардан қолмади! Хрушчёвдан ҳам 
қутилиб қолган бу! – Сўнг Баҳорга тушунтирди: – Рост, Баҳорой. Отга 
қирон келгани эсингизда борми? “От – хусусий мулк! От – 
босмачиликни оёққа қўяди!” – Сўнг ўзиям роҳатланиб кулди. – 
Қўрқишар эканда, а?.. Ҳа-а, Чўлпоннинг “Халқ” деган шеърини 
ўқиганмисиз? 
– Қўйинг шу халқингизни, – деди Баҳор бирданига. – Биламан мен 
ҳам... Ундан кўра уйингизга таклиф этинг. 
– Марҳамат! Ана, бизнинг зина! Эшигимиз очиқ!