мумкин: бунинг номини эшитса, тиззаси қалтирайди...
“Буйний” сўзи Ултонни сергаклантириб юборган, назарида, кўп
ножўя ишлар қилгандай эди.
“Ҳа-да, – деб ўйлади у, – ўшанда... ўзимга келганимда, уларни...
Эй, нимага унақа бўп қолдим-а? – Ултон ўша пайт диван томонга
ҳар қалай интилгани, сўнг креслога ўтириб қолганини эслади ва худди
ўшандагидек улардан жирканиб кетди. – Шунинг учун юз-кўзимни
яшириб...
Бироқ мени нима ақлдан оздирдики...
Ҳеч кутмаганимданми?
Ахир, “кутиш” мумкин эди-ку?
Йўқ, мумкинмас эди.
Аммо нимадир муҳим...
...чўнг нарсани, умуман...
кутардинг-у?
Кутардинг-у...
кутмасликка қароринг ҳам бор эди.
Лекин у “нарса”нинг “ўша манзара” эмаслиги ҳам аниқ, чунки
ундан ҳам чўнгроқ “сир”лар бўлиши керак...
481
Балки барининг жамул-жами ўша ҳолатда намоён бўлди-ю, сени...
дастлаб жиркантириб, сўнгра миянгни “иш”дан чиқаргандир?
Шундай бўлмаганда...”
Уларни нима қилиш мумкинлигини ўйлаш ҳатто ортиқчадек бир
ҳолатда ётаркан, Берди дўхтир буюрди:
– У ёққа қаранг. Бурилинг... Уялманг. Мен бир оғангизман. Ана
шундай... Эркак табиблардан ҳатто аёллар ҳам уялмайди. Ва аёл
табиблардан. Сананг, ўнгача...
Ултон кўзини юмиб санай бошлади-ю, сиқилди:
– Қандай аҳволдайдим... келганимда? Тўғрисини айтинг, мен
эслолмайман.
– Ноз уйқуда эдингиз, азизим. Опчиқиб ётқизганимиздаям
уйғонмадингиз... Уйқудориям беришган экан. Аминазиндан камида
икки порсия уришган... Ҳо-зир тугайди. Ахир бу шприцда олтмиш
грамм гуликўза бор... Кўрдингизми, икки флакон кетди. Сиздан
Do'stlaringiz bilan baham: |