Олабўжи романдан катта хикоя

Кейин Мунди юзига фотиҳа тортаётганини кўриб, ўзи ҳам ҳовучи-
ла юзини силаб тушган бўлди ва: 
– Мени авф этасизлар, – деди қийналиб. – Сўрашга ноқулай-у... 

---

245 
аммо сизлар – менинг маслакдошларим. Айтиш мумкинки, энг 
яқинларимсизлар... 
– Бўладиган гапни айтинг, ёрилиб кетаман, – деди Мунди. 
– Гапнинг қисқаси, сизларнинг фикрингизча, Баҳор билан мен... 
– 
...Баҳор сизга, – давом эттирди Мунди, – сиз Баҳорга юз фоиз 
муносибсиз! 
– Икки юз фоиз! – деди Собир. 
Ултон бош ирғади-ю: “Нега сўраяпман? – деди ичдан ғижиниб. – 
Ахир, сени ўз дидинг, ўз талабинг бор. Шунга мос келди у... Яна нима 
истайсан? 
Бачкана бўлма. 
Рост, баъзи нарсаларга ҳайронсан... Лекин вақти келиб, уларнинг 
ҳам тагига етасан-ку? Шунга қараб иш тутасан-да кейин...” 
– Қани, ўзлари йўл тортсин! – деди Мунди Ултонга эшикни 
кўрсатиб. – Чўпон бобо билан гаплашайлик... Бизга қандай 
топшириқлар бор, билиб олайлик. Тўй – кўпчиликнинг иши, азизим. 
Бироқ мана бу малла бола ўртани оборишга уста. Радиодан жаврайвериб 
Жавҳарнилин бўп кетган. Мени ароқ тарқатишга қўйсангиз, бас... 
– Ана шунда Олатоғнинг ароғиям етмайди, – деди Собир ва Мунди 
урадигандек қочди. – Қўлингиз очиқ демоқчиман, жон ака! 
54 
Тўй – ҳақиқатан кўпнинг иши экан. Ҳар куни ҳар хил ёшдаги 
кишилар келиб: “Ҳорманглар! Тўй муборак бўлсин!” деб, дарҳол 
ўзларига юмуш топиб, уннаб кетишар эди. 
...Иморатнинг пардозсиз жойи қолмади. Ариқ устига тушган 
кўприкчадан яланг бедапояга янги сўқмоқ “тўшалди”. Сўқмоқ тугаган 
жойда – қўш чорпоя: бари – қариялар учун, бири – машшоқ-ҳофизларга.