Олабўжи романдан катта хикоя

сафда юргандек қимирлатиб келаётганини пайқади ва унга совуқ 
тикилиб тўхтади. 
– Ассалом алайкум, домилла, – у қўл узатди. – Старши сержант 
Бахром Хушбоеп! 
– Яхшимисиз, ўртоқ Хушбоев! – Ултон унга қўл учини берди. – 
Бармоқларингиз қаттиққина... Қора иш билан кўп шуғуллансангиз 
керак? 
– Нима десак бўлади, – деди у. – Энди бизда... бизга ўргатишади-да. 
– Каратэни? 
У хурсанд бўлиб илжайди. 
– Ҳа. Керак бўп қолади. Ишимиз шу... – Кейин яна бошини эгиб, 
қулини чўзди. – Табриклаймиз! 
Ултоннинг жони халқумига келиб кетди: “Буям тўй ҳақида...” 
– Нима билан? А? – деди. – Кечирасиз, мен сизни танимайман. – 
Сўнг баттар хуруж қилди: – Старший лейтенантман дейсиз, бунгаям 
ишонмайман. 
– Э, погонгаям ишонмайсизми? 
– Йўқ, – жилмайди Ултон. – Ҳужжат кўрмагунимча, ишонмайман. 
– Марҳамат... Э! – У Ултоннинг эрмак цилаётганини англади. 
Кейин бўшашиб: – Абедда гап бўлувди-да, – деди. – Сизни бу ерга 
олишармиш. Табиатни қўриқлаш жамиятига раис бўлар эмишсиз... . 
Ултон бироз гангиб қолди: “Бу қанақаси? Мени марказга... 
Табиатни муҳофаза этиш...” – Туйқусдан у иш-лавозим йигитга ёқиб 
кетди: асли хизмат жойи – ўша идорадек. 
...Йўқ! Идорада нима бор? 
Унинг жойи – тоғлар... Олатоғ! Унинг табиатини қўриқлашга бош 

---

214 
бўлиш-да! 
Бироқ... давлатга қарши бориб бўлмайди: яъни кўмир билан 
ишлайдиган электр станциясини тўхтатишнинг иложи йўқ: давлатнинг 
гапи – гап! 
Кўкмайдондаги қўналғагаям... О, унга қарши бориш душманлик! 
(Ултон ўша майдон фақат даҳшатли учқичларнинг қўналғаси 
эмаслигига амин эди. Илло, у ерда тағин қандайдир сирли ишлар амалга