Олабўжи романдан катта хикоя

айтдим... У сизни ҳайдаб юборади а, салгина... 
– Албатта! – Хола ўйланиб ўтирди. Боз деразага кўз ташлаб, давом 
этди: – Бу ерда мўмингина бир йигит ишлар эди. Райондан... Бешта 
боласи бор эди. Ёзларда шу ерга келиб туришарди... 
– Баҳордан олдин? 
– Ҳа-да. Кейин.. Баҳорой елишларидан сал олдин уни жўнатишди... 
– Қаерга? 
– Тоққа. Чирқиллабгина кетди бечора... Бешта бола билан тоғда 
яшаш... 
– Жў-на-тиш-ди, а? 
– Вой! – Кампир тағин онт ичгудек ёқасини ушлади. – Айтдим-у, 
йиғлашдан бери бўлиб кетди... Ҳай 
дашди-да... Бу ерга... 
– Баҳорой келди. 
–Шу-шу. 
“ЯшаворЮ чўлқувар! – деди Ултон Қўлдош Мўминнинг базмда 
айтган сўзларини эслаб. – таҳин Тўқлибой Қўчқоровнинг бир оғиз 

---

500 
сўзини ерда қолдирмай (бу ерга) ккелган эмиш! 
Қай тил билан айтишди-я шу гапни? Ахир, сўтакнинг ўзиям яхши 
билар экан-ку... 
... бу хилват жой ҳалигидай учрашувларга ғоят қулайлиги учун 
бир бечоранинг паттасини қўлига бериб (у – райздрав бошлиғи!), 
Баҳорни... олиб келиб қўйганини? 
Демак, анави, ҳужранинг ҳам тезроқ битишига кўшиш 
кўрсатганини? 
Ана шунинг учун ҳам Баҳор уни ҳурмат қилмас экан-да: “сўтак” 
деб? 
Ахир, қўшмачининг номи шу-да! 
Демак, Баҳорга хушомад қилмаса, бошини ушлаб кетади... 
амалдан”. 
Унинг тиржайган башараси кўз олдига келиб, хаёлан тупурди, 
урди, ва наздида, Қўлдош Мўмин ҳам йиғлаб: “Иложим йўқ эди-да, 
дегандай бўлди-ю, ҳоврини босди: ҳа, у – қул-ку, у – қарам, у – наҳс! 
Дарвоқе, у ердаги бошқа дўхтирлар-чи, қиз-жувон ҳамширалар? 
Улар...