Олабўжи романдан катта хикоя

ўтириш учун йиғилишган. 
У Ултонни қарсак билан кутиб олдилар! 
Ҳолбуки у арбоб эмас... 
Ҳа, бу кутиш – самимий! 
Дарвоқе, уни-да кузатаётганлар бор: қандай экан бу куёв? 

---

422 
Жўрамизнинг язнаси? 
Э-э, Умид билар экан-ку сени? Тавба! Сеними... 
...балки ўзингдан ҳам яхшироқ билишар булар? Ана, Баҳоринг 
бунга мисол! Набиям! 
Ултон 
айниқса 
“ётиб 
чиққанлар”нинг 
ўзига 
зимдан 
боқишаётганини кўриб, бошини қашиди: “Мунча кўп-а? – деди ичида. 
Шунда торнинг тинғиллаши эшитилиб: – Хуррам ҳам шунча йил...” – 
деди-ю, бироқ... 
...”тюремшик” номини олган (у ўшанда “Пахтакор” майдонида 
нима учун қамалган?) бу йигит қанчалик зукко ва ажабтовур элпарвар 
экани қалбини оғриқли завққа тўлдириб юборди-ю, анавилар... ҳам 
шунақа – юртсевар бўлиб туюлди. Ва аллақаёқдан... 
“Халқ душмани!” деган калима миясига келиб: “Буларнинг ҳам 
орасида айби йўғи кўпдир-е”, деди. 
Сўнгра бу борада кашфиёт яратгандек туйди: “Ҳа-ҳа, гуноҳсиз 
одамни қаматиш учун Одил миршабга ўхшаган маъмурларнинг бир 
оғиз сўзи ёхуд ҳаракатингга тескари маъно бериши кифоя... 
Темир волгачи сув ичиб, давом этарди: 
– Ишсизлар ҳам кўп... 
Шу пайт орқада ғала-ғовур бўлиб қолди. Ултон қараса... 
...Баҳор-малика “канизаклари” билан келаётир! 
Доира яна гумбирлаб кетди, унга жилвагар тор қўшилди. Ва 
Хуррам девонанинг авж пардадан олган фарёди бу оламни тутди: 
 
Кўрсат жамолинг мастоналарға,
 
Ишқингда куйган парвоналарға.
 
Мендин дуодир, сендин – ижобат,