Олабўжи романдан катта хикоя

беришмаган эканми? 

---

207 
– Шунинг учундир-да! Бирон жойга телефон қилар бўлсангиз, 
камутаторни олишингиз керак! – Ултон “ҳа-а”, деди беихтиёр. – 
Шуниям билмайсизми? – давом этди Наби. – Э-э, ўзингиз ҳам... 
– Бир ё икки марта район газетасидан қўнғироқ қилишгани 
эсимда. Мунди... Мунди райондами? 
– Қаёққа кетарди! – Наби “Ургут”идан тутатди. – Лекин, домилла, 
бу гапни бировга оғзингиздан чиқара кўрманг. Жуда илтимос қилди. 
Менинг кетимга тепади, деди. Ўзи бир чўлоқ... 
Ултон бош ирғади. 
– Албатта. 
– Ўйламанг-е! 
Ултон хўрсинди: рост, ўйламаслик керак... Лекин бу бола уч 
ҳарфли ўша маҳкаманинг кирдикорларидан бехабар-да: ў-ў-ў, қанчалаб 
одамларни, айниқса, зиёлиларни (хусусан, илм ва санъат аҳлини) 
қуритди бу маҳкама: гўёки халқда истеъдодли шахслар бўлмаслиги 
керакдай. 
Ҳа, бу иш – миллатнинг бошини олишдир. Жоҳиллик соқчилари 
улар: соғлом фикр душмани. 
47 
Шунда Ултон ўз-ўзидан ҳайрон қолди: нималарни ўйлаяпти? 
Кимларни сўкаяпти? 
Ахир, кундай равшан-ку аҳвол: ўша маҳкаманинг одами шу 
атрофда йўқми? 
Йўғасам нима учун ўзинг ҳам баъзан гапириб туриб орқа-ўнгингга 
ҳадиксираб боқасан? Гоҳо шу қилиғингдан нафратланиб ҳам кетасан? 
Масалан, Зокир Ўриновнинг ҳам уйидаги телефонни (район 
марказидаги уйида аппарати бор) КГБ эшитмайди, деб ким кафил бўла 
олади? 
Ултон шундай ўйлаган эса-да, мошина иморат қошига етганда, бир 
кўнгли бу борада Тўқлибой Қўчқоровга сим қоқиш: “Мен – ҳамма 

---

208 
нарсадан воз кечиб, бир кулбада дарвишона ҳаёт кечираётган кимсаман!