Оила кутубхонаси бахтли бола маънавияти

азми қатъийлик
(
мустаҳкам ирода, деса ҳам 
бўлар.М.Қ.
), 2/
тадбиркорлик,
3/
ҳушёрлик,
4/
мардлик
, 5/
шижоат
чертиб-чертиб таъкидланмоқда. Кимда мана шу 5 фазилат бўлса, у 
1000та лоқайд ва тадбирсиз одамга тенг дейилмаяпти. Яхшироқ, яъни 
афзалдир, дейилмоқда. Соҳибқирон айнан мана шу 5 фазилатни 
чертиб-чертиб айтгани бежиз эмас. Чунки ул зотда мана шу 5 
фазилат мукаммал ва мужассам эди.
Суврат ва сийрат 
Ақлли одам билан доно одамларга ҳар ким ҳар ким ўз манфаатидан 
келиб чиқиб баҳо беради. Холис кишилар ақлли одам ҳаётда қийин 
вазиятларда ечим топиб, чиқиб кета олади. Доно эса қийин вазиятга 
тушмайди, дейди. Нохолис одамлар эса, ўз манфаатидан келиб чиқиб, ўз 
халқи, ватани манфаатларини ўйлаб, “етти ўйлаб, бир кесиб” бехато 
бошқарган донишманд йўлбошчиларни “айёр”, адолат йўлида қаттиққўл 
ҳукмдорларни эса мунофиқлар “золим”, дейишади.
Шу сабабли шўролар Амир Темурни бир умр қоралаб ўтишди. Улар 
ясаган Соҳибқироннинг бюстида ифодаланган одам башараси ҳам тарихда 
советларнинг сохта ғояларига ўхшаб сохта, ғирт уйдирма образ бўлиб қолди. 
Амир Темурни ўз кўзи билан кўрган, етти йил унинг саройида 
истиқомат қилиб, суҳбатларига мушарраф бўлган тарихшунос олим Ибн 
Арабшоҳ шундай ёзади: “Темур баланд бўйли, тик қоматли, кенг пешонали, 
калласи катта, бағоят кучли ва салобатли, оқ-қизил юзли, қўл-оёқлари 
бақувват, кенг елкали, бармоқлари йўғон, болдирлари семиз, қадди-қомати 
келишган, серсоқол, ўнг қўли билан ўнг оёғи захмдор, икки кўзи бамисоли 
икки шаъм, йўғон овозли... бехато фикрли, фаҳм-фаросатли, бахтиёр, 
улуғлиги ўзига ярашган, қатъий аз билан сўзловчи, ҳақгўй киши эди. У 
зимдан қараш ва кўз ишоратларини сезадиган, идрокли, синчков, ҳар қадай 

---

31 
ишоратдан огоҳ киши бўлиб, юз бериши мумкин бўлган ҳамма ишни 
олдиндан кўриб-билиб турар эди”
10
.