O ’zbekiston respublikasi oliy va o’rta maxsus ta’lim vazirligi abdulla qodiriy nomidagi jizzax davlat pedagogika instituti ekologiya va hayot xavfsizligi kafedrasi

Talabalar bilishlari va bajarishlari shart:
Talabalarelektron darslikdagi animatsiyalar, video, taqdimotlardan foydalanib ichki sekretsiya bezlari, ularning moddalar almashinuvidagi roli, bolalarning o’sish va rivojlanishidagi ahamiyati, endokrin tizimi kasalliklari, yoshga oid xususiyatlari unga qo’yiladigan gigiyenik talablar haqida bilim va ko’nikmalarga ega bo’lishlari lozim.
Tayanch so’zlar: gormon,gipofiz, epiziz, qalqonsimon bez, me’da osti bezi, jinsiy bezlar.
1. Ichki sekretsiya bezlari va gormonlar haqida umumiy tushuncha
Ichki sekretsiya bezlari, ya’ni endokrin bezlar deyilganda mustaqil chiqaruv yo’llari bo’lmagan bezlar tushuniladi. Shu sababli bu bezlar o’zida hosil bo’ladigan oz miqdordagi biologik faol moddalarni bevosita qonga, limfaga yoki to’qima oraliq suyuqligiga ajratadi. Shu bilan birga, ba’zi organ yoki hujayralar guruhi ham ichki sekretsiya bezlari qatoriga kiradi. Organizmning boshqa organlari singari ichki sekretsiya bezlari ham hayvonlarda evolyutsion taraqqiyotning ma’lum bosqichida, jumladan, qurtlar va yumshoq tanalilardayoq paydo bo’lgan va asta-sekin rivojlanib, takomillashgan, bu bezlar umurtqali hayvonlarda yuksak darajada taraqqiy qilgan. Umurtqali hayvonlarning ichki sekretsiya bezlari quyidagilardir: gipofiz, qalqonsimon bez, qalqonsimon oldi bezchalari, me’da osti bezining orolcha apparati, buyrak usti bezlari, jinsiy bezlar, plasenta, epifiz, ayrisimon (timus) bez, GEP tizim, gipotalamus. Insonda ham ushbu bezlarning barchasi mavjud (1-rasm) Bulardan tashqari, organizmdagi turli organlarning maxsus hujayralari ham har xil biologik faol moddalarni ajratadilar. Ichki sekretsiya bezlaridan ishlanib chiqadigan mahsulotlar, ulardan ajraladigan suyuqliklarga - gormonlar (horman - qo’zg’ataman) deyildi. Gormonlar qonga yoki boshqa suyuqliklarga chiqarilgandan so’ng, ular bilan organizmning xilma-xil organ va to’qimalariga tarqaladi hamda tegishli organ yoki to’qimalardagi hayotiy jarayonlarining belgili tomonlariga ta’sir qilib, ular faoliyatini o’zgartiradi. Gormonlar ta’siri uch xil yo’nalishda amalga oshadi:
Birinchidan, ularning ba’zilari to’qimalardagi moddalar almashinuviga ta’sir ko’rsatsa,
Ikkinchidan, organizmning shakllanishiga, metamorfozga, to’qima va organlar ixtisoslashishining jadallashtiruviga ta’sir ko’satadi.
Uchinchi xillari esa, organlar yohud organizm faoliyatini o’zgartiradi. Masalan, buyrak usti bezidan ishlanib chiqiladigan adrenalin gormoni, me’da osti bezining insulin va glyukogen gormonlari organizmda uglevod almashinuviga, uning boshqarilishiga faol ta’sir ko’rsatadi. Qalqonsimon bez gormoni esa organizmda organik moddalarni parchalanishini jadallashtiradi.
Bu bezning gormoni metamorfozga ham faol ta’sir ko’rsatadi. Uning bu xususiyatini ayniqsa, baqalarda yaxshi kuzatsa bo’ladi. Adrenalinning yurak ishini tezlashtirish, vazopressinning (gipofizdan ishlanib chiqadigan gormon) qon tomirlarini toraytirishi gormonlarning organlar faoliyatini o’zgartirishiga ularning ishini boshqarishiga misol bo’la oladi va hakozo.
Demak, endokrin bezlar nerv tizimi bilan hamkorlikda organizm funksiyalarini boshqarishda (regulyatsiya qilishda) ishtirok etadi. Bu jarayonda nerv tizimi yetakchi o’rinni egallaydi. Shunday bo’lsada, funksiyalarning gormonlar yoki boshqa biologik faol moddalar bilan, ya’ni gumoral yo’l bilan boshqarilishi nihoyatda muhim.
Gormonlar bir qancha o’ziga xos xususiyatlarga ega va shu jihatdan nerv impulslaridan farq qiladi. Jumladan, qanday bo’lmasin ma’lum bir gormon organizmdagi muayyan organ faoliyatiga ta’sir ko’rsatadi va unda tegishli o’zgarishlarni keltirib chiqaradi. Gormonlar tegishli bezlarda uzluksiz ravishda hosil bo’lib, tegishli organlarda uzluksiz parchalanib turadi.
Gormonlar bevosita qonga yoki boshqa suyuqliklarga chiqariladigan bo’lgani uchun ular organizmning barcha organ va to’qimalariga etib boradi va shu tariqa hosil bo’lgan joydan ancha uzoqdagi organ va to’qimalar faoliyatiga ham ta’sir ko’rsata oladi. Biroq, ayrim organlardagi maxsus hujayralarda hosil bo’ladigan gormonsimon moddalar "hujayra gormonlari" boshqa organlarga o’tmaydi. Shu sababli ular hosil bo’lgan joydagina o’z ta’sirini namoyon qiladi. Bunday "hujayra gormonlari"dan tashqari "to’qima gormonlari" ham bor. Ular organizmning belgili qismlarida, muayyan to’qimalarda hosil bo’ladi va hosil bo’lish jarayonida qo’shni to’qimalarga sizilib o’tib turadi, shunday qilib, bir muncha mahalliy ta’sir ko’rsatadi.
Gormonlar organizmning irsiy belgilariga, xromosomalariga ham ta’sir ko’rsatadi, degan ma’lumotlar bor. Estrogenlar, testosteronlar, kortizon, somatotropin, insulin va boshqalar oqsil biosintezining boshqarilishida va u orqali irsiy belgilarning nasldan-naslga o’tishida ishtirok etadi. Jumladan, bu gormonlar, xromosomalardagi DNKga ta’sir ko’rsatib, uning tegishli qismlarini maxsus oqsil, qoplovchi modda-gistonlardan xalos bo’lishiga yordam beradi. Informasion RNKning har bir yangi molekulasi faqatgina DNKning o’sha gistonlardan xalos bo’lgan qismidagina hosil bo’ladi. Informatsion RNK esa oqsil biosintezini, demak, irsiy xususiyatlarini belgilaydi. Shu tariqa gormonlar organizmning irsiy xususiyatlariga ta’sir ko’rsatadi. Organizmdagi barcha endokrin bezlar funksional jihatdan bir-biriga juda aloqador, ular nerv tizimi faoliyati bilan ham mahkam bog’langan. Ichki sekretsiya bezlari nerv tizimining eng yaqin hamkori sifatida organizmdagi barcha jarayonlarning boshqarilishida ishtirok etgani bilan, o’zining faoliyati ham neyrogumoral ravishda boshqariladi va organizmning uzluksiz o’zgarib turgan ehtiyojiga moslanib boradi. Markaziy nerv tizimi, birinchi navbatda, gipotalamus va undagi tegishli yadrolar organizmdagi turli organlarning holati, to’qimalardagi tegishli moddalarning miqdori to’g’risida muntazam ravishda axborot olib turadi. Zaruriyatga qarab gipotalamus yadrolari gipofizga nerv impulslari yuboradi va u orqali ko’pchilik endokrin bezlar faoliyatiga ta’sir ko’rsatadi. Gipotalamus bilan gipofiz bir-biriga shu qadar bog’liqki, gipofizning bez qismi boshdan-oyoq nerv to’qimalaridan tuzilgan va gipotalamusning ajralmas qismi sifatida ishlaydi. Gipofiz esa, o’z navbatida, organizmdagi ichki sekretsiya bezlarining eng asosiy, "rahnamosi" hisoblanadi. Jumladan, uning oldingi qismidan ajraladigan gormonlar qalqonsimon bez, jinsiy bezlar, buyrak usti bezlari va boshqa bezlarning faoliyatiga faol ta’sir ko’rsatadi. Gipotalamusdan tashqari markaziy nerv tizimining boshqa qismlari va hatto bosh miya yarim sharining po’stlog’i ham ichki sekretsiya bezlari faoliyatining boshqarilishida ishtirok etadi.
Muayyan ichki sekretsiya bezi uning gormoni bilan idora etiladigan organlar faoliyati bilan muntazam ravishda o’zaro aloqada, bog’lanishda bo’ladi. Boshqacha aytganda, tegishli endokrin bezlardan nechog’li ko’p gormon ajralishi o’sha bez ta’siri o’tadigan organ holatiga bog’liq va aksincha.

1-rasm.
Ichki sekretsiya bezlari

Modomiki shunday ekan, ya’ni bezning gormoni boshqasining holatiga ta’sir qiladi va aksincha. Endokrin bezlarning o’zaro aloqadorligini tushuntirish uchun 1941 yilda M.M.Zavodovskiy o’zaro plyus-minus yoki minus-plyus ta’sir to’g’risidagi prinsipni olg’a surdi. Bu tamoyil prinsipga ko’ra, o’zaro bog’liq bo’lgan ikkita endokrin bezdan birining gormoni ikkinchisining faoliyatiga salbiy ta’sir ko’rsatsa, ikkinchisining gormoni birinchisining faoliyatiga ijobiy ta’sir qiladi. Haqiqatdan ham aksariyat endokrin bezlar o’rtasida shunday bog’lanish mavjud. Masalan, gipofiz oldingi qismining gormonlari qalqonsimon bez, buyrak usti bezi va jinsiy bezlar faoliyatini kuchaytiradi. Ammo, bu bezlarning ayrim gormonlari gipofizning oldingi qismidan molekulalar yetilishini tezlashtiruvchi gormon ajralishini susaytiradi. Bunday misollarni ko’plab keltirish mumkin.
Biroq, organizmdagi hamma endokrin bezlar ham bu prinsipga bo’ysinavermaydi. Shunday bo’lsa-da, endokrin bezlarning qaytar bog’lanishida ishlashi ular faoliyatining neyrogumoral yo’l bilan boshqarilishida salmoqli o’rin egallaydi. Bir endokrin bez bir necha xil gormon ajratadi. Bu gormonlarning ayrimlari bir funksiyaga bir xil yo’nalishda ta’sir qilsa, boshqalari bunga qarama-qarshi ta’sir qiladi. Masalan, gipofizning lyuteinlovchi va follikulalar yetilishini jadallashtiruvchi gormonlari tuxum hujayralarining yetilishiga ijobiy ta’sir qiladi. Me’da osti bezining insulin va glyukogen gormonlari bir-biriga qarama-qarshi ta’sir ko’rsatadi. Ularning birinchisi qonda qandni kamaytirsa, ikkinchisi ko’paytiradi. Shunday bo’lishidan qat’iy nazar, endokrin bezlardan tegishli gormonlar organizmning ehtiyojiga nihoyatda mos keladigan ravishda ajraladi.
Endokrin bezlar faoliyatini o’rganishda keng foydalaniladigan usullar quyidagilardir:
1. Eksterpatsya - operatsiya qilib, tegishli endokrin bezini olib tashlash va shundan keyin organizmda ro’y beradigan o’zgarishlarni kuzatish.
2. Transplantatsiya - endokrin bezini ko’chirib o’tkazish (auto, gomo va getero transplantatsiya).
3. Tegishli gormonni yoki endokrin bezdan tayyorlangan ekstraktlarni hayvonga yuborib, kuzatiladigan o’zgarishlarni o’rganish.
4. Parabioz - ikki hayvon o’rtasida biologik uzviylik hosil qilish. Buning uchun ikki yoki undan ortiq tajribadagi hayvonning qon tomirlari bir-biriga ulanadi. Keksa va yosh, jinsiy jihatdan yetilgan va yetilmagan, bichilgan va bichilmagan, urg’ochi va erkak hayvonlar qon aylanish tizimini bir-biriga ulash va keyin tegishli kuzatuvlarni olib borish yo’li bilan belgili endokrin bezlar faoliyatini o’rgansa bo’ladi.
5. O’rganilayotgan bezga oqib kelayotgan va undan oqib chiqayotgan qonning fizologik faolligini aniqlab, bir-biriga taqqoslab ko’rish yoki angiostamiya usuli.
6. Radiofaol izotoplar usuli - bu usul yordamida turli gormonlarning organizmda sintezlanishini, almashishini o’rgansa bo’ladi.
Bulardan tashqari endokrin bezlar faoliyatini o’rganishda boshqa turli-tuman fizologik, bioximik, morfologik usullar qo’llaniladi.