Gomeostaz, gomeostazis (gomeo... va yun. stasis — harakatsizlik, holat) — biologik
sistemalarning oʻz tarkibi va xossalarining dinamik nisbiy doimiyligini saqlab qolish
xususiyati. G. tushunchasini amerikalik fiziolog U. Kennon (1929) taklif etgan. G.
biologik tuzilishning har xil darajasida namoyon boʻladi.
Fiziologik G. Yerda hayotning paydo boʻlishi bilan shakllana boshlagan, chunki bir
hujayralilarning kelib chiqishi hujayra ichida tashqi muhit sharoitidan farq qiladigan
maxsus fizik-kimyoviy sharoitning qaror topishi bilan bogʻliq boʻlgan. Koʻp
hujayralilarda vujudga kelgan ichki muhit ichida hujayra va toʻqimalar joylashadi, ana
shu ichki muhitda G. mexanizmlari rivojlanadi va takomillashib boradi. Evolyutsiya
davomida qon aylanish, ayirish, nafas olish, hazm qilish va G.ni boshqarishda zarur
boʻlgan boshqa maxsus sistemalar vujudga kelgan. Dengiz umurtqasiz hayvonlarida
ichki muhit suyuqligi hajmi, ion tarkibi va rN ini barqarorlashtiradigan gomeostatik
mexanizmlar paydo boʻladi. Chuchuk suv va quruqlikda yashashga oʻtgan
hayvonlarda, shuningdek, chuchuk suvdan dengizga oʻtgan umurtqalilarda osmotik
faol moddalar konsentratsiyalanadi. G. ayniqsa sut emizuvchilarda mukammal
rivojlangan boʻlib, ularning atrof muhitga moslanish imkoniyatlarini oshiradi. G. tufayli
qon va toʻqima suyuqligi hajmi, ulardagi ionlar va osmotik faol moddalar
konsentratsiyasi, qonning rN, undagi oqsillar, lipidlar va uglevodlar tarkibining
doimiyligi saqlanib qoladi. Qushlar va sut emizuvchilar tana haroratining doimiyligi G.
tufayli ham boshqariladi. Qoʻshimcha fiziologik mexanizmlar alohida organlar ichki
muhiti doimiyligini taʼminlaydi. Mas, gematoensefalik va gematooftalmik baryerlar
miya hujayralari va koʻzlarni oʻrab turadigan suyukliklarning maxsus xossalarini
belgilaydi. G.ning boshqarilishida markaziy nerv sistemasi: bosh miya yarim sharlari
poʻstlogʻi, simpatik nerv sistemasi, gipofiz, buyrak usti va b. bezlarning holati katta
ahamiyatga ega. Har xil regulyatsiya mexanizmlarini oʻz ichiga oladigan murakkab
gomeostatik sistemaga misol qilib arteriya bosimining optimal darajada saqlanib
turishini taʼminlaydigan sistemani koʻrsatish mumkin.
Gomeostatik jarayonlar asosida yotadigan mexanizmlarning izdan chiqishi
"G. kasalligi" hisoblanadi. Bu jarayonlarga shartli ravishda biologik
ritmlarning qayta qurilishi va b. bilan bogʻliq boʻlgan organizmlar normal
faoliyatining funksional buzilishini ham kiritish mumkin.
Oʻsimliklarda G.ni hujayra darajasida boshqarishda plazmolemma va
tonoplast asosiy ahamiyatga ega. Plazmolemma tashqi muhitdan
hujayraga oziq moddalar, ionlar va suvning oqib kelishi, ballast moddalar
va ortiqcha N+, Na+, Sa2+ ionlarini chiqarib yuborishni; tonoplast esa oziq
moddalar tanqisligida vakuollardan protoplazmaga zaxira moddalarni olib
kirish va ularning ortiqcha qismini vakuollarga chiqarilishini boshqaradi.
Toʻqima darajasida G.ni saqlashda uglevodlar va b. substratlarning
hujayralararo oqimini boshqaradigan plazmodesmalar qatnashadi.
Genetik, yaʼni populyatsion G. oʻzgaruvchan muhit sharoitida populyatsiya
genotipik strukturasining nisbiy barqarorligi va yaxlitligini saqlab turishdan
iborat. Bu holatga populyatsiyadagi individlar erkin chatishganida allellar
chastotasi genetik muvozanatini, geterozigotalik va podimorfizm hamda
mutatsiya jarayoni muayyan tezligi va yoʻnalishini saqlab turish orqali
erishiladi. G.ni oʻrganish — mikroevolyutsiya qonuniyatlarini tadqiq
qilishning dolzarb vazifasiga kiradi. "G." tushunchasidan ekologiyada
ekosistemalar holati va ular turgʻunligiga tasnif berishda keng
foydalaniladi. G. tufayli biogeotsenozlarda turlarning tarkibi va individlar
soni barqarorligi saqlanib turadi.
Do'stlaringiz bilan baham: |