Nizomiy nomidagi toshkent davlat pedagogika universiteti

Ketur, soqiy, ul mayki, subhi alast, 
Aning nash’asidin ko’ngil erdi mast - 
deb  she’rini  boshlar  ekan,  shoir  qanday  “may”ga  ishora  qilayotganini  “subhi  alast” 
iborasining  ma’nosi  va  manbaasidan  bexabar  odam,  albatta,    to’g’ri  tushunib  etishga  qodir 
bo’lmaydi. 
Alloh  taolo  bashariyat  otasi  Odam  jismini  safol  yanglig’  loydan  yaratib,  unga  o’z 
ruhidan  pufladi.
110
  Shunday  qilib,  jisman  moddiy,  ammo  ma’naviy  kamolot  qudratiga  ega 
bo’lgan inson paydo bo’ldi.  
Odam va Havvo jannatdan chiqarilgach, ularning zurriyotlari  bo’lmish bashariyat ahli 
butun  er  yuziga  tarqalib  ketdi.  Ayni  shu  holatni  Alisher  Navoiy  o’z  tarjebandining  birinchi 
bandida  ramziy  ravishda  “may”  to’la  ko’zaning  sinib,  behisob  “sing’on  safol”  bo’laklariga 
aylanishi  sifatida  tasvirlaydi.  She’rning  har  bir  bandi  chuqur  majoziy  mazmunni  o’zida  aks 
ettiruvchi quyidagi bayt bilan yakunlanadi: