Nizomiy nomidagi toshkent davlat pedagogika universiteti

ma’rifat,  haqiqat)  haqidagi  tasavvurlar  tizimi,  darhaqiqat,  shaxs  ma’naviyatini 
shakllantirish  borasida  katta  siljishlarga  olib  keldi.  Agar  Forobiy,  Biruniy,  Ibn 
Sino, Yusuf Xos Hojib singari islom ma’rifatchiligi namoyandalarining yosh avlod 
tarbiyasiga oid qarashlarida aqlga, bilimga tayanish ustunlik qilgan bo’lsa, tasavvuf 
ta’limoti ko’ngilni poklash, ilm va amal uyg’unligi, umumbashariy mehr, har ishda 
niyat  xolisligi  masalalariga  e’tibor  qaratdilar.    G’azzoliydan  boshlab  “inson 
vujudida ko’ngil – podshoh, aql – vazir” degan qarash etakchi o’ringa o’ta boshladi 
va Alisher Navoiy ijodida bu tamoyil o’zining mukammal ifodasini topdi. 
  Shuningdek,  Prezident  asarida  islom  ma’rifati  va  diniy  aqidaparastlik 
jaholati  butkul  ikki  qarama-qarshi  qutb  ekanligining  juda  ishonarli  isbotlari 
keltirilgan.  Darhaqiqat,  ulug’  ajdodlarimiz  doimo  taqlidiy  imonga,  aqidaparastlik 
jaholatiga  ayovsiz  tanqidiy  munosabat  bildirib  kelganlar.  Yurtimizda  70-80 
yillardan  boshlab  kommunistik  aqidaparastlikdan  “nusxa  ko’chirish”  asosida 
yuzaga  kelgan  ba’zi  oqimlarning  kelib  chiqish  makonlari  surishtirib  borganda 
xorijiy ta’sirlarga borib taqalishi bejiz emas, bizning yurtimizda ularning “ildizlari” 
mutlaqo topilmaydi.