Til- bu millatning asosiy belgilaridan biri. Dunyoda millatlar va elatlar ko`p va ularning
o`zining milliy urf-odatlari, tili, dini, an`analari va yashash tarziga ega. Darhaqiqat, tilning
millatlar o`zligini anglash, tarixi va qadimiy an’analarini o`rganishdagi o`rni beqiyosdir. Biz
o`z ona tili bo`lmagan millatni to`tiga qiyoslaymiz.Chunki bunday millat o`zgalarga
taqlid qilib, o`zgalar fikri bilan yashaydi. Bunday millatning esa o`tmishi, buguni va
O`zbek tili turkiy tillar oilasiga mansub bo`lib, ajdodlarimiz bu tilda g`oyat ko`p va
xo`b ijod qilgan. Jumladan, buyuk bobokalonimiz Alisher Navoiyning “Xamsa” ,shoh
va shoir Zahiriddin Muhammad Boburning “Boburnoma”kabi ilmiy, tarixiy, va adabiy
Ona tilimiz bu-ko`hna tariximiz, hayotbaxsh qadriyatlarimiz, xalqimizning o`ziga xos
dunyoqarashi,din-u diyonatimiz , ajdodlar merosini avlodlarga yetkazadigan tilsimdir.
Biz bilamizki, tilga,Vatanga bo`lgan mehrni biz beshikdan, ona allasidan olamiz. Beshikda
yotgan go`dak onasining o`z ona tilida aytayotgan allasidan ilk bor Vatan,til haqidagi
Bir so`z bilan aytganda, ona tilini sevish vatanparvarlik belgisi, ajdodlar ruhiga hurmat
HUNARNING QUDRATI
Qadim o`tgan zamonda Xorazm degan tomonda bir go`zal Shohsanam ismli qiz bo`lgan .
U nihoyatda qo`ligul gilamdo`z ekan. U to`qigan gilamlar oftob nurida tovusdek tovlanib
turar ekan. Kunlarning birida Shohsanam hovlida gilam to`qib o`tirsa , darvoza taqillab
qolibdi. U darvozani ochsa, oq tulporda bir yigit tirganmish. Yigit Shohsamdan bir payola
suv so`rabdi. U suvni ichib, yo`lida davom etibdi. Kunlarning birida 3-4 ta bashang
kiyingan odamlar Shohsanamlarnikiga oq tulporli yigit- shahzoda tomonidan sovchilikka
kelibdi.
Sovchilar turli taqinchoqlarni Shohsanamga sovg`a sifatida keltirishibdi. Qiz:”Bu
taqinchoqlarni shahzoda yasaganmi?”- deb so`rabdi.
Sovchilar shahzodaning mol-u dunyosi o`ziga yetarli ekanini, unga hunar o`rgatishning
zaruriyati yo`qligini aytibdi. Shohsanam u biror hunar o`rganmas ekan, shahzodaga
turmushga chiqa olmasligini aytibdi.
Sovchilar xabarni shahzodaga yetkazishibdi. Shahzoda qizning shartiga rozi bo`lib, hunar
o`rganishga qaror qilibdi. U zargarlik kasbini tanlabdi va Aminxo`ja ismli ustaga shogird
tushibdi. U bu hunarni uch oy o`rganibdi. So`ng o`z qo`li bilan go`zal bilakuzuk, uzuk, zirak
yasabdi. Ustozi bilan mollarni bozorga olib chiqibdi. Shahzoda yasagan buyumlar nafisligi
bilan xaridorlarni o`ziga jalb qilibdi. Va bir kunda usta hamma mollarni sotib bo`libdi.
Bundan yovuz va hasadgo`y odam ---Qoratosh xabar topibdi. Uyga qaytayotganida
shahzodani asir qilib olib ketibdi. U yerda shahzodaga zargarlik ish buyumlarini keltirib
ishlashga majbur qilishibdi. Shunda shahzoda nafisligida tengi yo`q bilakuzuk va
zargarlik buyumlarini yasabdi. Bu buyumlarni Qoratoshning Suhrob ismli sotuvchisi
sotarkan. Shahzoda u bilan do`stlashibdi. Bir kuni yasagan bilakuzukni unga tutqazib:
”Buni beshikchi Hoji ota hovlisidagi Shohsanam qizga sotgin”,--- deb tayinlabdi.
Suhrob rozi bo`lib yo`lga tushibdi.Bozorga borib, mollarni sotib bo`lgach, zargar do`sti
aytgan hovliga ravona bo`libdi. O`sha mahallani izlab topib, bilakuzukni qizga
topshiribdi. Shohsanam bilakuzukni olib minnatdorchilik bildiribdi. Va unga diqqat bilan
razm solibdi.
“Men Qoratoshning g`orida asirdaman, meni qutqaringlar!”--- degan naqshsimon
yozuvga ko`zi tushibdi. Qiz otasiga bilakuzukdagi so`zlarni ko`rsatib,xalqni to`plabdi.
Xalq qo`zg`alib, Qoratoshning g`origa bostirib borishibdi, asir tushganlarni ozod qilib,
Qoratoshni zindonga solishibdi. Baxtdan ko`zlari chaqnagan shahzoda Ali va Shohsanam
bir-birlari bilan diydor ko`rishgandan boshlari osmonga yetibdi. Shahzodaning otasi va
onasi qizning aql-zakovatiga qoyil qolib, uni kelinlikka qabul qilibdilar. Qirq kecha-yu
qirq kunduz to`y-tomosha qilib,murod-maqsadlariga yetibdilar.
Do'stlaringiz bilan baham: