Nashriyot-matbaa ijodiy uyi toshkent-2020 (2- qism) „O‘qituvchi

IJODKORNING BAXTI
Men O‘tkir Hoshimov bilan jumhuriyatimizning hamma viloyatlarini, tuman
-
larini necha martalab aylanib chiqqanman. Qayerga bormaylik, uni odamlar o‘rab 
oladi, kitoblaridan olgan taassurotlarini to‘lib-toshib gapirib beradilar va albatta, 
u bilan do‘st-qadrdon bo‘lib qoladilar. Ayniqsa, yosh kitobxonlarning shundoq 
mashhur yozuvchi bilan suhbatlashganlaridan ko‘zlari yashnab ketadi.
1986- yili O‘tkir Hoshimov shoir Erkin Vohidov bilan Qashqadaryo viloyati 
tumanlarida kitobxonlar bilan uchrashuvga boradi. Shunday uchrashuvlardan biri 
Miroqida bo‘ladi. Qo‘llari mehnatda qadoq bo‘lib ketgan bir ayol o‘rnidan turib, 
yig‘lab-yig‘lab shunday deydi:
http://eduportal.uz

---

40
– Hozir xudodan vahiy kelsa-yu, „Sening peshanangda yana yigirma yil ya
-
shash bor, mabodo umringning qolgan qismini birovga berishga tayyormisan?“ 
deb so‘rasa, o‘sha yigirma yil umrimni shu ukalarimga bo‘lib berishga tayyor
-
man, deb javob qilardim. 
O‘sha ayolning qo‘lida muqovalari qiyshayib, sahifalari sarg‘ayib ketgan 
„Dunyoning ishlari“ qissasi bor edi. Aftidan, u qissani shu bugun o‘qib tugatgan. 
So‘nggi sahifalarini o‘qigan-u, yig‘inga kelgan.
… Quva tumanida kitobxonlar bilan uchrashuv bo‘lgandi. O‘shanda Mushar
-
rafxon degan qora kiyingan bir ayol O‘tkirning oldiga keldi.
– Bolam, men hu anavi maktabda farroshman. Go‘daklar ivirsitgan sinflarni 
yuvib tozalayman. Sening onang Poshsha opa ham farrosh bo‘lgan ekanlar, iloyo, 
joylari jannatda bo‘lsin. Buni men maktab kutubxonasidan olgan manavi kitobni 
o‘qib bildim. – U qo‘lida ushlab turgan „Dunyoning ishlari“ kitobini ko‘rsatdi. 
– In sonning boshi toshdan bo‘lar ekan, bir o‘g‘lim Afg‘on urushida nobud bo‘ldi – 
chidadim, chidamay ilojim qancha… Kel, bolam, o‘g‘lim o‘rniga o‘g‘il bo‘l. 
Yozuv chi o‘g‘lim bor, deb yupanib yuray…
U shunday deya nimchasining qo‘ynidan marg‘ilonnusxa do‘ppini oldi va 
boshing omon bo‘lsin, deb O‘tkirga kiydirdi. (
Said Ahmad
)