Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

боғлаб қўйди. Гарчанд улар ўртасида анчайин фарқбўлишига 
қарамасдан соф севги бу тўсиқларни текислаб ташлади. 
Меҳрихон ўзига тўқхонадонда улғайган қиз эди. ТурсунбоГ! 
эса ота-онаси ёшлигида ажрашиб кетиб, раҳматли бобоси 
тарбиясида улғайган камсуқум йигит эди. Кўпчилик бу 
жуфтликни одатдаги ҳол, дсб ўйлашди.
М еҳрихоннинг бу ишидан баъзилар кулишди, баъзилар 
эса унга ачинишди, айрим дугоналари ўзларини ундан олиб 
қ о ч и ш д и . Т ўй М е ҳ р и х о н н и н г у й и д а ў т к а з и л и б , 
Т у р с у н б о й н и н г б о б о с и д а н м ср ос бўлган уйга кўчиб 
келишди.
8

---

Т у р с у н б о й м у т а х а сс и сл и ги б ўй и ч а иш га к и р д и . 
М е ҳ р и х о н ҳам м аҳал л ага я қ и н ж о й д а г и м а к т а б д а  
ўқитувчилик қила бошлади. У ўзининг ибоси, одоб-ахлоқн 
билан маҳалладагиларнинг ҳурматини қозонди.
Ёшу қари уни ҳурмат қилишарди. Маҳалладаги катта 
сшдагиларни ота-онасидек, тенгқурларини ўз фарзандидек 
кўрди. Ҳ еч қачон хафа ю р ган и н и ҳеч ким кўрм ади. 
Тотувликда ўтаётган ой-кунлар нишонаси сифатида Худо 
уларга ота-оналик бахтини бсрди. Улар ўғиллик бўлишди, 
Турсунбой б обоси и и н г руҳлни шод қилиш учун ўғлига 
Толибжон деб исм қўйди.
М еҳрихон она ва ссвикли ёр сифатида оилада осудалик 
ўрнатиб, уй-жойларини келинчакдек ясатиб, киши кўрса 
баҳри-дили очиладиган ҳовлига айлантирди.
Иш қ-муҳаббат, оила, фаровонлик ўз йўлига экан, аммо 
ҳаётдаги воқеа-ҳодисалар, қарама-қаршиликлар ўзига хос 
махфий тарзда давом этадиган маънавий-руҳий, жисмоний 
бир ички кураш натижаси сифатида юз берар экан. Бу кураш 
жуда кўпчиликни ҳолдан тойдирувчи, йиқитувчи кучга эга