Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Тўлқин Маҳмудович ҳиссиётга бериладиган инсон эмас. У
51

---

кўпни кўрган. Уни асраб олган болалари ҳам йўлдан 
адашган жиноятчиларнинг фарзандлари эди.
- Наҳотки, шундайми? Мен билмасдим, — деди Ойгул 
ҳайрон қолиб.
- Терговчи Карим Бадалов ҳам бу ишни шунча вақтдан 
бери судга оширмаганига қараганда у ҳам иккиланиб қолган 
кўринади.
- Ш унинг учун К арим ака би л ан с и з гаплаш иб 
берсангиз. Ахир, дадаж он иш кўрилгунча Толиб акани 
шаҳардан чиқиб кетмаслик шарти билан у ердан олиб чиқиб 
турса бўлади-ку. У хавфли одам эмас.
- Сенга иш онаман, қизим. Ёрдам беришга ҳаракат 
қиламан. Лекин Санжар мени ўйлантириб қўйди.
- Д ада, бу ишда Толиб билан Санжар ним анидир 
яширишяпти. Кўнглим сезиб турибди. Толиб ака чиққандан 
сўнг, ой ди н л и к кириш и мумкин. С анж ар ҳеч қаёққа 
йўқолиб қолмайди. Ишончим комил.
* * *
Ойгул ўзида йўқ хурсанд бўл и б, эрталабдан яхши 
кайфият билан иш хонасига келди. У Т олиб ҳақидаги 
маълумотларни жамлади. Шу бир ҳафта мобайнида қилган 
ишлари ҳ. <ида бошлиғига ҳисобот тайёрлаб, уни хабардор 
қилмоқчи бўлиб турганди. Шу пайт телефон жиринглаб 
қолди.
- Алло, эшитаман.
- Салом, мен Солижон Мусаевман.
- Кечирасиз, таниёлмадим.
- Ҳ а , э н д и т а н и ш а м и з - д а , м ен с и з т а н и г а н  
Санжарбекнинг дадасиман. Сиз билан учрашиш ниятида 
эдим.
- Хоҳласангиз, ҳозир идорага келинг, марҳамат.
- Й ўқ , агар м ал ол к ел м а са , м е н и н г о ф и с и м д а  
гаплашсак, қаршимасмисиз, қизим?
- Яхши, майли, қаерга боришим керак?
Ойгул ҳаётни пул, бойлик, маишатвозликдан иборат,
5 2

---