Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Ахир...»
Унинг қўлида Толиб Ҳамидов яшаб турган маҳалла 
фуқароларинингадвокатлар бошлиғи номига ёзилган ариза 
бор эди. Унда жуда кўпчилик холис имзо чеккан бўлиб, 
тергов ҳужжатлари хулосаларини мутлақо рад этарди. Ойгул 
Ҳамндова яшаган маҳаллага йўл солди.
* * *
Маҳалла фуқаролар йиғини биноси икки қаватли бўлиб, 
ҳашаматли қилиб қурилган эди. Ёнида чойхона, озиқ-овқат 
д ў к о н и , са бзав от д ў к о н и , почта, сал пар и р оқ да тўй 
маросимларини ўтказиш учун катта би н о ҳам бор эди. 
Маҳалла оқсоқоли олтмиш ёшлардаги истараси иссиқ, ҳар 
қандай кишининг дилига йўл топа оладиган Қурбон ота 
исмли киши эди.
— Кслинг, келинг, қизим. Марҳамат, хуш келибсиз, -  
дея Ойгулни очиқ чеҳра билан кутиб олди отахон. Сўнг 
пиёлага чой қуйиб узатди.
— Раҳмат, м ен Ойгул Р аҳи м ов ам ан , адв ок атм ан . 
Бизнинг адвокатлар уюшмасига сизлардан хат жўнатилган 
экан. Шу хат юзасидан келгандим.
— Қ из 'м , жуда яхши к ели бси з. Б и ласи зм и , си зга  
айтсам, маҳалламизнинг катта-кичиги ҳозир азадор. Баъзи 
маҳалламиз фуқаролари эса белгилаб қўйилган тўйларини 
ҳам тўхтатиб қўйишди. Боиси маҳалламиз фахри бўлган 
М е ҳ р и х о н н и н г ф о ж и а л и ў л и м и , қ о л а в е р с а . ўғли 
Т о л и б ж о н н и н г туҳм атга қ ол ган и . У н и н г б ун дай иш 
қилишига ҳсч ким ишонмайди.
— Қурбон ота, шу оила ҳақида иложи бўлса кўпроқ 
сўзлаб берсангиз. Масаланинг кўп жиҳати чигалроқ. Зора, 
бир аниқ йўл кўринса, дейман.
— М еҳрихон махалламизга қўшни тумандан келин 
бўл и б кслган. М сн, бутун маҳалла уни келин бўл и б 
келганидан бери таниймиз. Тўғрисини айтганда, бу срда 
катта қозон оси б тўй қилинмаган, лекин тўйнинг барча