Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

уйлантириб ҳам қўйди. Яқинда буви бўлса ҳам ажабмас. 
Фарида Толибни ёқтирмасди. Сабаби, Меҳри опа оддий 
ўқитувчи эди. Ўзи ўқишни ҳам тузук билмаса-да, Меҳри 
опани ўзидан паст кўрарди. Аммо Санжар Меҳри опанинг 
тарби яси н и оли б вояга етгани хаёлига ҳам келмасди. 
С анжарнинг дунёқараш и ота-онасига нисбатан умуман 
бошқача эканини Фарида билмасди.
Ойгул Фарида опа таклиф қилган жойга ўтирди.
— Хўш, Ойгулхон! Турмуш қурганмисиз? - деди Фарида 
опа тўсатдан.
Ойгул бу саволни кутмаганди. Ш унинг учун унинг 
жаҳли чикди.
— Йўқ, — деди ҳайрон бўлиб Ойгул.
Ҳ али турм уш нинг аччиқ-чучигини б и л и б -б и л м а й , 
одамларни гуноҳкор-гуноҳкорм асга ажратиб ю рибман, 
денг, — леди Фарида опа унга парво ҳам қилмай.
— Санжар анави югурдагини ҳимоя қилиш учун сизни 
ёллагандир-да? Кднча пулга келишдингиз?
— Опа, — дед и Ойгул овози н и баландлаб, — мени 
ўғлингиз ёлламади. М аҳалладош ларингизнинг хатлари 
бўйича Толиб Ҳ ам идовнинг иш ини кўриб чиқаяпман. 
Қолаверса, уларнинг ичида сиз ҳам бўлсангиз керак, деб 
ўйлагандим.
— Э, Ойгулхон, менинг бундай ишларга вақтим ҳам, 
тоқатим ҳам йўқ. Кейин, Толибнинг бундай иш қилишига 
асло шубҳам йўқ. Ҳаммаси пулнинг дарди, Т олибнинг 
тенгқурлари уйланиб, биттадан болали бўлишди. Меҳрихон 
бўлса, ўша ўқитувчилик билан топган пулига иш ониб, ўғил 
уй л ан ти р ам ан д еб ўйлаган. А хи р, ҳози р ги тўй ларн и  
кўраяпсизми, ҳозирги замонавий қизларнинг ўзига яраша
2 5

---

орзу-ҳаваслари бор. М еҳрихоннинг ўғли Толибга, уларнинг 
бу ҳолига, қари қиз ҳам тегмасди. Ўша М еҳри ўғлини