Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

— деб ran и ни тугатди Отабек.
Ҳ озир бу йигит ҳеч кимнинг насиҳатига зор эмасди. 
Ч унки у ўз ол ди га м устаҳкам м ақ сад қўйганди: ота 
розилигини олиш. Бу йўлда у ҳамма нарсага тайёр эди.
— Бўлмаса, бундай қилсак, — деди Санжар Отабекнинг 
елкасига қўлини қўйиб. — От олиб боқиш ни Маҳкам акага 
мен айтам ан, б а р и б и р , отларни ў зи н ги з б о қ а с и з-к у , 
тўғрими?
123

---

— Майли, фақат бу фикр мендан чиққанини билмасалар 
бўлди.
Маҳкам ака икки кундан сўнг тоққа қайтиб келди. 
Санжарнинг от олиб боқиб, кўпайтириш ҳақидаги фикрига 
хурсандчилик билан рози булди. Санжар нима қилишини 
билм ай, қаерга иш латиш ни ўйлаб бош и қ оти б юрган 
йигирма минг доллар пулни Маҳкам акага берди.
Санжарнинг тогда яшаётганига икки йил га яқинлашиб 
қолганди. У шу ўтган кунларда Маҳкам акага қўлидан 
к ел га н и ч а х ў ж а л и к и ш л а р и д а к ўм ак б е р и б к ел д и . 
Гиёҳвандликдан батамом қутулди. У яқинларини жуда 
согинганди. Бир куни туш ида онасини кўрди. Фарида опа 
оппоқ кийимда унинг олдига бир ёш гўдакни қўйиб кетди. 
У й қ у да н чўчи б у й ғ о н г а н д а т о н г ёр и ш и б қ о л га н д и . 
Ташқарига чиқиб, туғилиб-ўсган юрти тарафга қараб, анча 
хаёл суриб ўтирди. У уйдан чиқиб кетаётганда, хоти ни 
Наргиза ҳомиладор эди-ку? Балки, ҳозир она бўлгандир, 
фарзанди ҳам катта бўлиб қолгандир. Толиб ҳам уйланиб, 
у ҳам ота бўлгандир. У кўрган тушининг мағзини чақолмай, 
\ар хил хаёллар оғушида ўтирганда, унинг ёнига Маҳкам 
ака келиб ўтирди. Санжар Маҳкам акага кўрган туш и ни 
айтиб берди.
— Менимча, Санжарбек, уйга қайтсангиз ҳам бўлади