Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

кўринаётганди.
* * *
Ойгул онасини кўрмаган эди. Отаси ни н г айтишича, 
Ойгул бир ёшга тўлганда огир касалликдан вафот этганди. 
Унинг ёшлиги аммасининг уйида ўтди. Чунки унинг отаси 
милиционер эди. Отаси терговчиликдан нафақага чиққанди. 
Кунларнинг бирида институтдан эртароқ қайтади. Уй 
ичкарисида аммаси билан отаси ни нг суҳбатини эш итиб 
қолади:
— С и з ана ўш а б е т и н г қ ур ғур н и д е б у й л а н м а й  
ўтдингиз, у бўлса ёшгина гўдагини ташлаб ким биландир 
кетиб қолди, Худо билади, ҳозир у ифлос қаерда экан.
- Э, қўйсанг-чи синглим, мен уни деб эм ас, қизим 
учун, Ойгул учун уйланмадим. Ҳ адеб уни қарғайверма, 
ҳар ҳолда ўша Ойгулнинг онаси. Ойгул буни қачондир 
билар, лекин ҳозир эмас. Мен буни ҳоҳламайман. Унинг 
кўнгли синади. Унинг учун онаси ўлган. Шундай бўлиб 
қолсин. Ойгул ўқишини битириб бирор ишга жойлашсин. 
Бахти 041 зиб турмушга чиқса, ёлгиз қолишдан қўрқаман, 
холос. Унинг учун ҳамма нарсага чидайман, у бахтли бўлса 
бўлгани, — деди отаси.
Ойгул бу гапларни эшитиб анча ўзига кел май юрди. 
Дадаси учун у ҳам бу гапларни эшитмаганга олди. Лекин 
«М енинг онам ким экан», деб ҳалиям қийналиб ўйлаб 
юрарди. Толибнинг бугунги гапларидан кейин у анча енгил 
тортди.
Ойгул. уйига етиб кел ганда анча кеч кириб қолганди. 
Дадаси уйда оилавий альбомни томоша қилиб ўтирганди. У 
О й гул н и н г к ел ган и н и ҳам сезм а й ўтм иш ига си н г и б  
кетганди. Ойгул дадаси га қараб, эшик олдида туриб қолди. 
Беихтиёр Толибнинг ота-она ҳақидаги сўзлари ёдига тушди. 
«Наҳотки даДам онамни, мени яхши кўрганликлари учун
5 0

---